| ชื่อพระเครื่อง | พระงบน้ำอ้อย หลวงปู่ยิ้ม วัดเจ้าเจ็ด พิมพ์ใหญ่ (แร่หมัดไฟ) |
| รายละเอียด | พระสวยเดิม พิมพ์ใหญ่ (มีแร่หมัดไฟ) สวยๆ หายาก
สามเสือแห่งกรุงเก่า
หลวงปู่ยิ้มวัดเจ้าเจ็ด
หลวงปู่ยิ้ม วัดเจ้าเจ็ดใน จ. พระนครศรีอยุธยา เป็นอาจารย์ร่วมสมัยเดียวกับ หลวงพ่อจง วัดหน้าต่างนอก และหลวงพ่อปาน วัดบางนมโค ท่านจึงเป็นพระอาจารย์อาวุโส มรณภาพเมื่อปี ๒๔๙๙ (อายุ ๘๑ ปี) หลังหลวงพ่อปาน ๑๘ ปี ( ๒๔๙๙ - ๒๔๘๑ ) แต่ก่อนหลวงพ่อจงราว ๘ ปี ( ๒๔๙๙ ๒๕๐๗ ) วัดของท่านเหล่านี้อยู่ไม่ไกลกันนัก ท่านเป็นสหธรรมมิก และคุ้นเคยกันเป็นอย่างดี จนชาวอยุธยาเรียกกันติดปากว่า
พระหมอหลวงพ่อปาน เกจิอาจารย์หลวงพ่อจง เมตตาไหลหลง หลวงพ่อยิ้ม
หลวงพ่อทั้ง ๓ มีความสนิทสนมกลมเกลียวกันยิ่งนัก ต่างคนต่างผลัดไปมาหาสู่ต่อวิชา ซึ่งกันและกันที่วัดของแต่ละองค์ ครั้งละหลายๆ วันชาวกรุง เก่าที่รู้ซึ้ง จึงกระซิบต่อๆ กันว่า พระเครื่องของทั้ง ๓ องค์นี้พุทธคุณขลังเหมือนกัน ทั้งเมตตามหานิยม แคล้วคลาดและคงกระพันชาตรี เมื่อต่างองค์ต่างสร้างพระเครื่องฯ เพื่อสืบทอดพระศาสนาต่างก็มานั่งปรกพุทธาภิเษก แทบทุกๆครั้งไป
.. เหตุการณ์ สำคัญ อธิเช่นการปลุกเสกทราย และขึ้นเครื่องบินโปรยลงสถานที่สำคัญๆ ในประเทศไทย เมื่อครั้งสมัยสงครามอินโดจีนฯ ช่วง พ.ศ. ๒๔๘๕ ฝรั่งเศสที่ต้องการจะยึดดินแดนของไทยเป็นประเทศใน อานานิคม มีผลร้ายแรง พอๆ กับ สงครามโลกครั้งที่สองเมื่อ พ.ศ. ๒๔๗๕ ซึ่งเป็นเรื่องของความสามัคคี เพื่อให้สถาบันชาติอยู่ได้ สถาบันศาสนาอยู่ได้ และสถาบันพระมหากษัตริย์อยู่ได้ และสืบต่อพระศาสนา ให้มีความเจริญรุ่งเรืองสืบไป.
พระเครื่องของหลวงพ่อยิ้มนั้น เนื้อขององค์พระเป็นพระเนื้อดินเผา ซึ่งดินนั้นได้จากดินขุยปูตามทุ่งนา และดินที่ขุดมาจากทุ่งนาเป็นเนื้อดินละเอียดมาก
แต่ก็มีเม็ดกรวดเม็ดทราย เม็ดเล็กเม็ดใหญ่ปนอยู่บ้าง หรืออาจมีเศษเปลือกหอย เศษไม้ปะปนก็มีบ้างเป็นบางองค์
แต่พระหลวง ปู่ยิ้มเนื้อต้องแห้งและแกร่งมากเนื่องจากความเก่าและอายุมากหลายสิบปี
บางองค์หากเผาแล้วจะมีเนื้อแร่ถูกเผาไหม้ติดอยู่ที่องค์พระ (แร่หมัดไฟ)
ลักษณะรูปพรรณสัณฐานแบ่งเป็นหลายพิมพ์ ซึ่งถ่ายทอดออกมาตามพุทธประวัติ ดังที่กล่าวมาแล้วข้างต้น
หากแต่พระทั้งหมดใช้กรรมวิธีเดียวกันในการสร้าง ลักษณะจึงคล้ายๆ กัน โดยสังเกตทางด้านหลังขององค์พระจะมีรอยถากของไม้กระดาน
ซึ่งเกิดจากการถอดพิมพ์พระ โดยการวางด้านหลังของพิมพ์พระซึ่งเป็นเนื้อดินเหนียวกดลงไปบนไม้กระดานและจึงถอดพิมพ์พระออกมา และตากแดดจนแห้ง ด้านหลังจึงเป็นรอยถากของไม้กระดานทุกองค์ ชัดเจนบ้างไม่ชัดเจนบ้างก็สุดจะแล้วแต่
หลังจากที่หลวงปู่ ท่านละสังขารไปแล้ว พระเครื่องที่ได้บรรจุเอาไว้ในกรุได้ครบตามประสงค์ของท่าน และก็ยังมีส่วนที่เกิน เหลือจากการบรรจุกรุก็ยังมีอยู่เป็นจำนวนมาก ลูกหลานบ้านเจ้าเจ็ด เมื่อจะไปทำงานต่างถิ่นก็จะมาขอ และนำไปบูชาติดตัว บางคนก็ไปเป็นทหาร ออกรบในแนวหน้าหรือเขตพื้นที่สีแดงเกิดมีประสบการณ์ในด้านคุ้มครองป้องกัน ก็ถือว่าเป็นของดีของคนแถวนั้น และเมื่อท่านละสังขารไปนานแล้ว ทางวัดก็ยังมีภาระในเรื่องของค่าไม้ และวัสดุก่อสร้างในการบูรณะถาวรวัตถุ ภายในวัด บรรดาศิษย์และชาวบ้านจึงนำเอาพระเครื่องบางส่วนที่เหลือของท่านนำมาแจกให้ กับผู้ที่ร่วมทำบุญช่วยบริจาคสร้างวัด และคนในยุคนั้นไม่รู้เป็นยังไง ชอบลองพระกันเหลือเกิน แบบที่ว่าถ้าไม่แน่จริงก็จะไม่แขวนให้หนักคอเปล่าๆ พอได้รับพระพิมพ์งบน้ำอ้อยมาแล้ว เดินหายไปหลังวัด ในสวนกล้วยเอาไม้กลัดเสียบต้นกล้วยไว้สองอัน แล้วเอาพระพิมพ์งบน้ำอ้อยวางที่ระหว่างไม้กลัด ขอขมาลาโทษต่อท่าน แล้วใช้ปืนคาร์บิน (ปืนยาวของ ตำรวจสมัยก่อน) ยิงไม่ออกสามนัดเป็นที่อัศจรรย์ พวกไทยมุงและกองเชียร์ ต่างก็ประจักษ์ในความศักดิ์สิทธิ์ของพระเครื่องที่ท่านสร้าง ต่างก็เฮโลกัน เช่าทำบุญเก็บกันเอาไว้กันคนละมากๆ และก็ขอให้ทุกท่านอย่าได้คิดลองจะเป็นบาปติดตัว ไปในภายภาคหน้า เพราะเป็นการลบหลู่ต่อพระพุทธคุณ จะไม่เป็นมงคลแก่ตนเอง เวลาลูกหลานจะไปไกลบ้านก็จะมอบให้ไปบูชาติดตัว มิตร สหายต่างถิ่นแวะเวียนมาเยี่ยมถามถึงของดี ก็จะแจกให้ไปบูชาแบบไม่กลัวเสียเชิงคนเจ้าเจ็ด เพราะเชื่อมั่นในพุทธคุณ และเรื่องราวความศักดิ์สิทธ์ของท่านที่ได้ เล่าขานสืบต่อ กันมา
รับประกันตามกฎทุกประการค่ะ |
| ราคาเปิดประมูล | 100 บาท |
| ราคาปัจจุบัน | 700 บาท (!!! ปิดประมูลแล้ว !!!) |
| เพิ่มขึ้นครั้งละ | 50 บาท |
| วันเปิดประมูล | - 21 มิ.ย. 2558 - 23:56:21 น. |
| วันปิดประมูล | - 23 มิ.ย. 2558 - 19:18:28 น. (ปิดประมูลแล้ว) |
| ผู้ตั้งประมูล | คชาภา (261) (4)   
|
