ว่ากันว่า เป็นเครื่องราง ที่ หาข้อยุติได้ยาก ทั้งในเรื่อง รูปแบบ และลายมือจาร ซึ่งก็มีให้เห็นหลายรูปแบบ ทั้ง ลวดลายการแกะก็มีเป็นสิบๆ ชนิด ทั้งลาย ศีลป์ลูกน้ำ บางคนเรียก ลายด้นเมฆ ,ศีลป์ หน้ายักษ์ ,หน้าฤษี ,....ตัวใหญ่แกะลายหัวนาค ตัวเล็กแกะลายหางนาค... แบ่งตาม ช่างก็เป็น ศีลป์ ในวัด , ศิลป์ชาวบ้าน, ศีลป์นักโทษ แบ่งตามยุคก็ เป็น ศีลป์ยุคต้น กับ ศีลป์มาตราฐาน ....ถ้าหากแบ่งกันตามลายมือการจารด้านหลังกะลา ก็ว่าลายมือหลวงพ่อน้อย ,ลายมืออาจารย์ปิ่น หรือ ลายมือ พระลูกวัด ท่านอื่นๆ ในอักขระยันต์ ยันต์ที่ จารนี้ ก็แบ่ง ไปอีก เป็น จารแบบเต็มฤกษ์ นะ๑๒ โม ๒๑, จารฤกษ์ กลางวัน , จารฤกษ์กลางคืน เรียกว่า กะลาหลวงพ่อน้อย ที่แบบ และลวดลาย หลักการพิจารณา มีมากจนเป็นที่ ปวดหัว ทั้งกรรมการและคนเล่น มีค่านิยม เช่าหาแลกเปลี่ยน ตั้งแต่ หลักหมื่น (ปลายๆ ) หลักแสน ไป จนกือบแตะหลักล้าน ก็มีเปลี่ยนมือมาแล้วหลายชิ้น ปัญหาก็คือ กะลาตัวจริงต้อง หรือ พิจารณาตรงไหน อะไรบ้าง จะเชื่อตามเซียน หรือ ตามตำราไหนดี ......
ผมขอแบ่งปันประสบการณ์ ของผมเผื่อที่จะเป็นประโยชน์ ต่อท่านบ้างดังนี้ครับ ...... ปัจจุบัน การปลอมแปลงทุกอย่างทำได้ดี แต่ดีไม่หมด เครื่องราง นอกจากจะดีทั้งจากที่มาแล้ว องค์ประกอบที่ขาดไม่ได้เลยคือ ---) ความเก่าที่มีอยู่ตามอายุเวลาการสร้างเครื่องรางตามแต่ยุคสมัย
แต่สำหรับ กะลาแกะ ราหูอมจันทร์ ของหลวงพ่อน้อยและหลวงพ่อปิ่นนั้น สำคัญที่สุดคือ อักขระที่ จารอยู่ด้านหลัง เพราะดูจะเป็น วิธีดูที่เป็นวิทยาศาสตร์ที่สุด ดูเป็นได้แม้เล่นเครื่องรางไม่เป็น ....เพราะลายมือปลอมอย่างไร ก็ไม่ได้ 100% อีกอย่างลายมือ การลงเหล็กจาร ต้องมีอายุ มีน้ำหนัก ....ทั้งหนักและเบา เหมือนลายเซนต์ การจารกะลา ของวัดศรีษะทอง ส่วนมาก จะจาร ไม่ลึก ประกอบกับ ตัวอักษร เป็น "ขอมลาว" การปลอมจึงทำได้ยากกว่า. |
|
