กระดานข่าว www.g-pra.com : แสดงรายละเอียดในกระทู้

ร่วมเสนอความคิดเห็น

หัวข้อกระทู้ : งานบ้านๆ *นำชัย* กำลังจะมาครับ

(N)

เพื่อวัด โรงพยาบาล และโรงเรียน

โดยคุณ บ้านพระสราวุฒิ (718)

[จ. 25 มี.ค. 2556 - 14:41 น.]

โดยคุณ บ้านพระสราวุฒิ (718)

[จ. 25 มี.ค. 2556 - 15:03 น.] #2753479 (4/69)

(N)

อาจารย์มอบให้ แผ่นจารอักขระ เลขยันต์ กำกับคาถาพุทธาคม

**พ่อท่านเสือเล็ก วัดควนซาง จ.ตรัง**

พ่อท่านได้ถือกำเนิดขึ้นในปีพุทธศักราช ๒๔๕๖ ตรงกับปีนักษัตรปีขาล ณ ตำบลบ้านใหม่ อำเภอปากพนัง จังหวัดนครศรีธรรมราช โดยเป็นบุตรของ นายไข่ และนางนวล สกุลเดิมโยธิมา เมื่อท่านมีอายุครบ ๑๓ ปี ก็ได้ติดตามบิดาที่ได้ติดสินใจบรรพชาอุปสมบท โดยท่านได้บรรพชาเป็นสามเณร ณ วัดเขาอ้อ จังหวัดพัทลุงอันเป็นศูนย์รวมสรรพวิชามาแต่โบราณ โดยได้ร่ำเรียนธรรมวินัย ตามสาวกผู้ประเสิรฐแห่งพระศาสดา ทั้งได้ร่ำเรียนสรรพวิชาต่างๆเพื่อประสงค์ใช้อนุเคราะห์แก่สัตว์โลกต่อไปในภายหน้า อยู่ประมาณ ๗ ปี ครั้นอายุครบ ๒๐ ปี จึงได้อุปสมบท และศึกษาจากครูอาจารย์ในเขาอ้อ รวมทั้งบิดาท่านอันได้ศึกษาเล่าเรียนจากอาจารย์ทองเฒ่า จนกระทั่งผ่านไปอีก ๗ ปี ในปี ๒๔๘๓ ท่านจึงติดสินใจลาสิกขาบท ออกจากร่มกาสาวพัตตร์ เพื่อช่วยเหลือครอบครัว บุพการีในการประกอบสัมมาอาชีพตามกุลบุตรพึงมีต่อผู้มีพระคุณ จากนั้นเมื่อท่านได้ครองเรือนมาระยะหนึ่ง ท่านบังเกิดความเบื่อหน่ายในเพศฆราวาส มีจิตใจขวนขวายกลับสู่เพศบรรชิตศิษย์ตถาคตอีกครั้งหนึ่ง เมื่อท่านอายุได้ ๓๓ ปีในปีพุทธศักราช ๒๔๙๐ ท่านจึงได้บรรพชาอุปสมบทเป็นพระภิกษุสงฆ์ โดยมีพระครูวิเชียรรัตนากร วัดเขาแก้ววิเชียร เป็นพระอุปัฌาย์ จากนั้นท่านได้จำพรรษา ณ วัดนันทาราม อำเภอปากพนัง จังหวัดนครศรีธรรมราช โดยได้ศึกษาธรรมะและสรรพวิชาเพื่อสงเคราะห์สัตว์โลกอันเวียนว่ายอยู่ในเกณฑ์กฏแห่งกรรม ด้วยเมตตาตามกำลังความสามารถของท่าน เมื่อผ่านไป ๕ ปี ท่านได้ศึกษาสรรพวิชาจนหมดสิ้นกระบวน ท่านจึงจึงได้ออกเดินทางธุดงค์ตามป่าเขา เพื่อแสวงหาความวิเวก อันสัปปายะเหมาะแก่การศึกษาข้อธรรมให้ละเอียดมากยิ่งขึ้น อีกทั้งเป็นการออกโปรดแก่สรรพสัตว์ตามกำลัง กระทั่งในปี พุทธศักราช ๒๔๙๘ ท่านได้ธุดงค์เดินทางมาถึง ควนซาง อำเภอรัษฏา ซึ่งเมื่อได้พิจารณาว่ามีความเหมาะสมในการสร้างเป็นศาสนสถานเพื่อโปรดญาติโยมต่อไป จึงได้ดำริสร้างวัดควนซางขึ้น โดยได้รับความร่วมมือจากญาติโยมที่มีความศรัทธาเลื่อมใสต่อท่าน ทั้งพระพุทธศาสนา ให้เป็นสถานที่สืบทอดศาสนาในอนาคตต่อไป เมื่อระยะเวลาผ่านไปปีเศษ ศาสนสถานเข้ารูปเข้ารอยตามสมควรแล้ว ท่านได้มอบหมายแก่ภิกษุสงฆ์อื่นที่มีความเหมาะสม ปกครองดูแลคณะสงฆ์และศาสนสมบัติต่อไป แล้วจึงได้ออกธุดงค์เดินทางแสวงหาครูอาจารย์เรื่อยไป .....จนกระทั่งในปีพุทธศักราช ๒๕๐๐ ได้เดินทางไปถึงวัดประสิทธิชัย(ท่าจีน) อำเภอเมืองจังหวัดตรังและจำพรรษาที่นั่นในปีนั้น ตลอดพรรษาพ่อท่านเล็กได้มีโอกาสศึกษาเล่าเรียนวิชาจาก พระอาจารย์วัน มะนะโส พระผู้ใหญ่ของจังหวัดตรังในขณะนั้น และพระครูปฏิภาณธรรมรส(ภายหลังได้เลื่อนเป็น พระมงคลสิทธิการ) ผู้สืบวิชาพระอาจารย์วัน จนหมดสิ้นและได้เป็นเจ้าอาวาสวัดประสิทธิชัย(ท่าจีน)เป็นลำดับต่อมา .....ในปีพุทธศักราช ๒๕๐๒ พ่อท่านเล็กได้เดินทางไปขอศึกษาเล่าเรียนกับ พระอาจารย์ศรีแก้ว กุลคุโณ วัดไทรใหญ่(วัดเก่า) ตำบลควนรู อำเภอรัตภูมิ จังหวัดสงขลา ตลอดพรรษา .....เมื่อลุถึงปีพุทธศักราช ๒๕๐๔ ท่านได้เดินทางมาจำพรรษา ณ วัดนันทาราม อำเภอปากพนัง จังหวัดนครศรีธรรมราช และตั้งแต่นั้นจนกระทั่งถึงปีพุทธศักราช ๒๕๓๒ ท่านได้เดินทางจำพรรษา ณ วัดต่างๆ เพื่อศึกษาเล่าเรียนสรรพวิชาต่างๆให้จนหมดสิ้น .....ระหว่างปีพุทธศักราช ๒๕๓๓ ถึง ๒๕๔๘ ท่านได้เดินทางไปประจำพรรษา ที่วัดปากเชียร อำเภอเชียรใหญ่ จังหวัดนครศรีธรรมราช .....กระทั่งในปีพุทธศักราช ๒๕๔๘ ถึงปัจจุบันพ่อท่านเล็กได้เดินทางมาจำพรรษา ณ วัดควนซาง อำเภอรัษฏา จังหวัดตรัง วัดที่ท่านได้ดำริและสร้างไว้เมื่อ ๕๐ ปีก่อนหน้านั้น

โดยคุณ บ้านพระสราวุฒิ (718)

[จ. 25 มี.ค. 2556 - 15:06 น.] #2753487 (7/69)

(N)
อาจารย์มอบให้ แผ่นจารอักขระ เลขยันต์ กำกับคาถาพุทธาคม

*พ่อท่านแสง วัดศิลาลอย จ.สงขลา*

พ่อท่านแสง อาภาธโร ท่านเป็นศิษย์ของท่านอุปัชฌาย์แก้ว พุทธมุนี วัดดีหลวง ท่านอุปสมบทพร้อมกันรวมสามองค์คือ1.พระครูโอภาสธรรมรัตน์ (แสง อาภาธโร) วัดศิลาลอย 2.พระครุประภัสสรขันติคุณ(ผ่อง ขันติพโล) วัดนางเหล้า(มรณะภาพแล้ว) 3.อาจารย์แดง วัดนางเหล้า(มรณะภาพแล้ว) เมื่ออุปสมบทแล้วทั้งสามองค์ได้อยู่ปรนนิบัติรับใช้และศึกษาเล่าเรียนพระธรรมวินัยตลอดถึงศึกษาพุทธาคม เวทย์มนต์คาถาจากองค์อุปัชฌาย์ของท่านจนหมดสิ้น ท่านอยู่ศึกษาอยู่ที่วัดดีหลวงอยู่หลายพรรษาก่อนที่จะแยกย้ายกันไปโดยพ่อท่านผ่อง ขันติพโลและอาจารย์แดง ได้ไปจำพรรษาวัดนางเหล้า และท่านได้มาอยู่จำพรรษาที่วัดศิลาลอยและท่านก็ได้พัฒนาวัด ตลอดถึงเมตตาสั่งสอนศิษย์ สงเคราะห์ญาติโยมที่เข้ามาขอความเมตาจากท่านอย่างสุดความรู้ความสามารถเมื่อครั้งวัดพระโคะสร้างหลวงปู่ทวดเนื้อว่านปี2505 ท่านเป็นองค์ดำเนินการในด้านพิธีกรรมตลอดถึงมวลสารต่างๆ ท่านมีความเชี่ยวชาญในด้านว่านยาอย่างเอกอุ ท่านมีความพิถีพิถันในเรื่องพิธีกรรมและเคร่งครัดห้ามมิให้ผู้ที่ไม่เกี่ยวข้องเข้ามาข้องแวะโดยเด็ดขาด หากมีความจำเป็นต้องมีผู้ร่วมประกอบพิธีกรรมท่านจะต้องให้ถือศิลปฏิบัติตนให้บริสุทธิ์ตลอดระยะเวลาที่ประกอบพิธีกรรม ท่านทุ่มเทตั้งใจสร้างหลวงปู่ทวดเนื้อว่านปี05 วัดพะโคะอย่างเต็มที่ เต็มกำลัง ด้วยมวลสารชั้นครู ประกอบพิธีกรรมตามตำราบูรพาจารย์

โดยคุณ บ้านพระสราวุฒิ (718)

[จ. 25 มี.ค. 2556 - 15:09 น.] #2753497 (8/69)

(N)

อาจารย์มอบให้ แผ่นจารอักขระ เลขยันต์ กำกับคาถาพุทธาคม

*อาจารย์เอียดหรือพ่อท่านเอียด วัดโคกแย้ม จ.พัทลุง*

พ่อท่านเอียด ครุธัมโม นามเดิม นายเอียด ทองพุฒ ท่านถือกำเนิดเมื่อวันที่ 3 กุมภาพันธ์ พ.ศ.2478 ณ บ้านหนองปราง ต.นาท่อม อ.เมือง จ.พัทลุง
บิดาช่อว่า นายเผือก ทองพุฒ โยมมาดาชื่อ นางหมุน ทองพุฒ ท่านมีพี่น้อง ทั้งหมด 4 คน ท่านเป็นคนที่ 3
ท่านได้เรียกรู้ กับพ่อท่านหมุน (พระครูถาวรชยคุณ) วัดเขาแดงออก พ่อท่านเอียดได้พบพ่อท่านหมุน ท่านได้สอนวิชาต่าง ๆที่พ่อท่านหมุน มีอยู่ ให้กับพ่อท่านเอียด และต่อมา
ไม่นานพ่อท่านหมุน ก็บอกให้ไปเรียนฝึก วิปัสสนากรรมฐานกัยพ่อท่านสงฆ์ (พระราช ปฏิภาณมุนี) ซึ่งถือว่าสมัยนั้นเป็น เกจิอาจารย์มีชื่อ ด้านนี้ในยุคนั้น ซึ่งแต่เดิมพ่อท่านเอียด
ก็เคยร่ำเรียนฝึกฝน กับพ่อท่านจิ้ง กิตติสุทโธ มาบ้างแล้ว จึงทำให้ไม่เป็นการยากในการศึกษาเล่าเรียนและฝึกฝน ไม่ฝึกฝนได้ถือ อาการไม่ยินดียินร้าย ใด ๆ พ่อท่านสงฆ์ ก็เลยออกปาก
ว่า ฉันเองไม่มีอะไรจะสอน ฉันให้จนหมดแล้วนะ หลังจากนั้นไม่นาน พ่อท่านเอียดก็ เดินทางกลับ สู่บ้านเกิน วัดนาท่อม อยู่ในวัดนาท่อม ไม่นานก็มีการแต่งตั้งให้ไปรับตำแหน่งดูแล
วัดโคกแย้ม ซึ่งขาดเจ้าอาวาสมาได้ระยะหนึ่งแล้ว พ่อท่านจึงรับคำสั่ง และได้เดินทางไปเป็นเจ้าอาวาส วัดโคกแย้ม เมื่อปี 2530 เมื่อกาลต่อมาพ่อท่านเอียดได้ ดำรงตำแหน่งเจ้าอาวาส
ก็พัฒนาวัดโคกแย้ม ไปทางที่ดีเรื่อยมา

โดยคุณ บ้านพระสราวุฒิ (718)

[จ. 25 มี.ค. 2556 - 15:12 น.] #2753504 (9/69)

(N)

อาจารย์มอบให้ แผ่นจารอักขระ เลขยันต์ กำกับคาถาพุทธาคม

**พ่อท่านผอม วัดไทรขาม จ.นครศรีธรรมราช**

พ่อท่านผอม ถาวโร วัดหญ้าปล้อง(สมัยนั้น) เป็นพระเกจิอาจารย์ร่วมยุคสมัยเพียงท่านเดียวที่ยังคงมีชีวิตอยู่ในปัจจุบัน (อายุ ๘๖ ปี) โดยเฉพาะในช่วงปี ๒๕๑๘-๒๕๒๓ ท่านได้รับนิมนต์เข้าพิธีปลุกเสกวัตถุมงคลตามวัดต่างๆ ร่วมกับบรรดาพระเกจิอาจารย์รุ่นใหญ่ดังกล่าวข้างต้น ซึ่งมีทั้งที่บันทึกและไม่ได้บันทึกไว้อย่างมากมาย เช่น พิธีปลุกเสกเหรียญพระอาจารย์นำ ชินวโร หลัง "ภปร" ปี ๒๕๒๑, พิธีปลุกเสกเหรียญรูปเหมือนพ่อท่านคลิ้ง หลัง "ภปร" ปี ๒๕๒๑ เป็นต้น
ในสมัยที่พ่อท่านคลิ้ง จันทสิริ วัดถลุงทอง ยังมีชีวิตอยู่ ท่านจะนิมนต์พ่อท่านผอมเข้าร่วมปลุกเสกวัตถุมงคลเป็นประจำ และให้คำรับรองแก่ผู้ใกล้ชิดเสมอๆ ว่า พ่อท่านผอมเป็นพระบริสุทธิ์ที่เก่งมาก มีสมาธิจิตและอาคมที่แกร่งกล้า สมควรแก่การกราบไหว้บูชาอย่างที่สุด
คำพูดของพระอริยสงฆ์แห่งวัดถลุงทองทำให้พ่อท่านผอมเริ่มเป็นที่รู้จักของคนทั่วไปมากยิ่งขึ้น และเมื่อทุกคนได้เดินทางไปพบกับปฏิปทาอันเคร่งครัดของท่าน เช่นการถือสันโดษ จำพรรษาอยู่แต่ในเปลว(สุสาน) สมถะ ไม่ยึดติดในสิ่งใดๆ ไม่รับสมณศักดิ์ ไม่มีย่าม ไม่ใส่รองเท้า ของมีค่าที่สุดของท่าน คือ กลด บาตร กาน้ำ ตลอดจนการปฏิบัติต่อผู้คนที่ไปหาท่านเสมอเหมือนกันหมด ไม่เลือกชั้นวรรณะ ทำให้ท่านเป็นที่รักเคารพและประทับใจของทุกคนที่ได้กราบไหว้ท่าน
พ่อท่านผอมมีนามเดิมว่า"ผอม คงรอด" เกิดเมื่อวันที่ ๑๗ พฤศจิกายน ๒๔๖๙ ตระกูลของท่านประกอบอาชีพทำนา ลักษณะเด่นของท่านคือ เป็นคนอารมณ์ดี รักสงบ และชอบสันโดษ ท่านอุปสมบทเมื่ออายุครบ ๒๐ ปีบริบูรณ์ ณ วัดหัวลำภู ต.หัวไทร อ.หัวไทร จ.นครศรีธรรมราช เมื่อวันที่ ๑๕ พฤษภาคม ๒๔๘๙ โดยมี พระปริยัติวโรปการ (หมุ่น ปุณฺณรโส) วัดหน้าพระบรมธาตุ เป็นพระอุปัชฌาย์
หลังจากอุปสมบทแล้ว ท่านได้ฝากตัวเป็นศิษย์เรียนวิชากับ พ่อท่านแดง วัดบ้านราม อ.หัวไทร, พ่อท่านคล้าย วัดสวนขัน และออกเดินธุดงค์เพื่อปฏิบัติสมาธิฝึกจิตไปตามป่าเขาทั่วภาคใต้ จนถึงมาเลเซีย ท่านเคยเล่าให้ลูกศิษย์ฟังว่า พ่อท่านคล้ายเป็นพระที่ศักดิ์สิทธิ์มาก ปฏิบัติดี ปฏิบัติชอบ, พ่อท่านแดงเป็นพระที่ดีและเก่งวิชา สามารถเรียกลม เรียกไฟได้ คาถาอาคมล้วนสำเร็จด้วยจิต อยู่ป่าอยู่เขา มีภัยรอบตัว คำสอนและการปฏิบัติตามแนวทางของพระพุทธเจ้านี่แหละคืออาวุธของพระธุดงค์
พ่อท่านผอม เป็นพระผู้มีบารมีธรรมทางเมตตาสูงส่ง วัตถุมงคลในนามส่วนตัวของท่านมีไม่มากนัก และทุกรุ่นล้วนมากไปด้วยประสบการณ์ในทุกด้าน จนเป็นที่แสวงหาของคนทั่วไป ประสบการณ์ที่ผู้คนส่วนใหญ่ได้พบเห็นอย่างชัดเจน คือ แคล้วคลาด คงกระพัน และสามารถอธิษฐานขอลาภผลได้อย่างน่าอัศจรรย์ใจ ทุกวันนี้หากไม่ติดกิจนิมนต์ของสงฆ์ และไม่ได้เดินทางไกลๆ ท่านจะเมตตารับนิมนต์ไปปลุกเสกและสงเคราะห์ญาติโยมตามความเหมาะสม
อย่างไรก็ตาม ท่านมักกล่าวเตือนสติลูกศิษย์และผู้ศรัทธาเสมอๆ ว่า "วัตถุมงคลสำเร็จด้วยคุณของพระรัตนตรัย มีไว้เป็นอนุสติเตือนใจ จะส่งผลเมื่อผู้ที่บูชาพึ่งยึดเป็นเครื่องเตือนใจตนไม่ให้ประมาท ให้รู้ว่าเราทำอะไรอยู่ ให้รู้จักประมาณตนว่า เรามีความสามารถมากน้อยแค่ไหน ไม่ควรทำอะไรในสิ่งที่ด้อยกว่าความสามารถของตนเอง และไม่ควรทำในสิ่งที่เกินความสามารถของตนเอง"

โดยคุณ บ้านพระสราวุฒิ (718)

[จ. 25 มี.ค. 2556 - 15:22 น.] #2753512 (13/69)

พระอาจารย์และศิษยานุศิษย์

วัดเขาอ้อ เมืองพัทลุง เป็นแหล่งวิทยาคมทางไสยศาสตร์ ที่มีชื่อเสียงโด่งดังมา ตั้งแต่สมัยโบราณ พระเกจิอาจารย์ผู้สืบต่อวิชาทางไสยศาสตร์ ต่างก็เป็นที่พึ่งที่เคารพศรัทธาของประชาชนทั่วไป เช่น พระอาจารย์ทอง สมเด็จเจ้าจอมทอง พระอาจารย์พรมทอง พระอาจารย์ไชยทอง พระอาจารย์ทองจันทร์ พระอาจารย์ทองในถ้ำ พระอาจารย์ทองหน้าถ้ำ พระอาจารย์สมภารทอง
จนมาถึงยุครัตนโกสินทร์ พระอาจารย์ที่เป็นบรมครู คือ
พระอาจารย์พระครูสังฆวิจารณ์ฉัททันต์บรรพต (พระอาจารย์ทองเฒ่า)
ศิษย์พระอาจารย์ทองเฒ่า ได้แก่
พระอาจารย์ปาล ปาลธัมโม วัดเขาอ้อ
พระครูสิทธิยาภิรัต (พระอาจารย์เอียด) วัดดอนศาลา
พระครูรัตนาภิรัต (พระอาจารย์เน) วัดควนปันตาราม
พระอาจารย์มืด วัดป่าตอ
พระอาจารย์เปรม ติสสโร วัดวิหารสูง
พระครูพิศิษฐ์บุญญสาร (พระอาจารย์ปลอด) วัดหัวป่า ระโนด
พระอาจารย์เล็ก วัดประดู่เรียง
พระอาจารย์หมุน วัดเขาแดง
พระครูแก้ว วัดโคกโดน
หลวงปู่ฤทธิ์ อิสสโร วัดบ้านสวน
หลวงพ่อครน วัดลานแซะ
ฯลฯ
และที่เป็นศิษย์คฤหัสถ์ที่คนทั่วไปรู้จักกันดี ได้แก่
พล.ต.ต.ขุนพันธรักษ์ราชเดช
อาจารย์แจ้ง เพชรรัตน์
อาจารย์เปรม ฯลฯ

ศิษย์ที่สืบทอดต่อมา ได้แก่
พระครูพิพัฒน์สิริธร (พระอาจารย์คง สิริมโต) วัดบ้านสวน
พระครูกาชาด (พระอาจารย์บุญทอง) วัดดอนศาลา
พระอาจารย์นำ แก้วจันทร์ วัดดอนศาลา
พระครูสังฆรักษ์เอียด วัดโคกแย้ม
พระครูสิริวัฒนการ (พระอาจารย์ศรีเงิน อาภาธโร) วัดดอนศาลา
พระครูพิพิธวรกิจ (พระอาจารย์คล้อย อโนโม) วัดภูเขาทอง
พระครูวิโรจน์ศาสนกิจ (พระอาจารย์ช่วง) วัดควนปันตาราม
พระครูวิจิตรธรรมภาณ (พระอาจารย์สลับ) วัดป่าตอ
พระอาจารย์มหาอุทัย วัดดอนศาลา
พระครูขันตยาภรณ์ (พระอาจารย์พรหม ขันติโก) วัดบ้านสวน
พระครูอดุลธรรมกิตติ์ (หลวงพ่อกลั่น) วัดเขาอ้อ
พระครูสุธรรมวัฒน์ วัดพิกุลทอง
พระอาจารย์มหาจรูญ
พระอาจารย์มหาชวน วัดโคกเนียน
พระครูวิจารวรคุณ (พระอาจารย์ประดับ) วัดป่าตอ
พระครูถิรธรรมานันท์ (พระอาจารย์เงิน) วัดโพรงงู
หลวงปู่แก้ว วัดท่าสำเภาใต้
ฯลฯ
และที่เป็นศิษย์คฤหัสถ์ ได้แก่
อาจารย์ชุม ไชยคีรี
อาจารย์เริ่ม เขมะชัยเวช
อาจารย์ประจวบ คงเหลือ
อาจารย์เปลี่ยน หัสสยานนท์ ฯลฯ

มาถึงศิษย์รุ่นใหม่ปัจจุบัน ได้แก่
พระครูปัญญาธรรมนิเทศ (อาจารย์บุญราย) วัดสุวรรณคีรี
พระปลัดสมคิด วัดดอนศาลา
พระอาจารย์มหาศุภกร (อาจารย์ดาว) วัดบ้านสวน
พระครูวิจิตรกิจจาภรณ์ (อาจารย์เสถียร) วัดโคกโดน
พระครูโสภณกิตยาทร (อาจารย์รรรสิริ) วัดบ้านสวน
พระครูโสภณปัญญาสาร (อาจารย์ศัลย์) วัดนิคมพัฒนาราม
พระครูอุทัย อุทโย วัดวิหารสูง
พระครูสมุห์วิชาญชัย วัดพะโค๊ะ
พระอาจารย์มหาสุวรรณ (อาจารย์ทอง) วัดบ้านสวน
หลวงพ่อห้อง วัดเขาอ้อ
ฯลฯ

พระอาจารย์และศิษยานุศิษย์ ที่กล่าวถึงนี้เพียงส่วนหนึ่งเท่าที่ผู้เขียนทบทวนรำลึกได้เท่านั้น เพราะนั่งนับทบทวนเอาตามรายชื่อและเรียงลำดับพระอาจารย์และศิษยานุศิษย์ที่เรียนสืบต่อสายตรงกันมาจากเขาอ้อ และกล่าวได้ว่า ศิษย์สายเขาอ้อ ทั้งบรรพชิตและคฤหัสถ์มีมากมายจนไม่อาจนับได้ถ้วน ทั้งในจังหวัดพัทลุง จังหวัดใกล้เคียง และอยู่ทั่วในผืนแผ่นดินสยามประเทศไทยและต่างประเทศ เพราะมีการสืบต่อวิชากันทั้งแบบสายตรงและแบบครูพักลักจำ เรียนต่อๆ กันไปจากบุคคลหนึ่งสู่อีกบุคคลหนึ่ง
พระเกจิอาจารย์สายเขาอ้อ ศิษย์สายเขาอ้อ และตำหรับวิชาเขาอ้อ จึงแผ่กระจายไปทั่วทุกสารทิศนับแต่โบราณกาลตราบเท่าจนปัจจุบัน

********************************************
ขอบคุณ oknation สำหรับข้อมูลครับ

โดยคุณ บ้านพระสราวุฒิ (718)

[จ. 25 มี.ค. 2556 - 15:26 น.] #2753515 (14/69)

(N)

อาจารย์มอบให้ แผ่นจารอักขระ เลขยันต์ กำกับคาถาพุทธาคม

**พ่อท่านตุด สำนักสงฆ์หารคอกช้าง จ.สงขลา**

ประวัติ พ่อท่านตุด จนฺทวํโส

พ่อท่านตุด จนฺทวํโส หรือที่ชาวบ้านเรียกขาน ว่า ตาหลวงตุด หัวหน้าที่พักสงฆ์หารคอกช้าง และเป็นผู้บุกเบิกที่พักสงฆ์แห่งนี้ เดิม ชื่อ ตุด นามสกุล อินทโร ท่านเป็นชาวบ้านเขาตกน้ำ อำเภอรัตภูมิ จังหวัดสงขลา เกิด วันอังคาร เดือน ๗ ปี พ.ศ.๒๔๗๖ ตรงกับปี ระกา เป็นบุตร ของนายไฝ นางยกไหว อินทโร ในจำนวนพี่น้อง ๓ คน คือ ๑. นางคง อินทโร ๒. พ่อท่านตุด จนฺทวํโส ๓.นางเขียว อินทโร
ในวัยเยาว์ เข้ารับการศึกษาที่โรงเรียนประชาบาล จบชั้นประถมศึกษาปีที่ ๔ เมื่ออายุได้ ๑๓ ปี โยมบิดามารดา ได้นำไปฝากเป็นเด็กวัด กับ พ่อท่านคล้าย วัดเขาตกน้ำ พ่อท่านคล้าย ได้เห็นแวว ของเด็กชายตุด ที่เป็นเด็กขยัน ไขว้เรียนรู้ มีความศรัทธาในพระพุทธศาสนา จึงปรึกษากับโยมบิดามารดา ให้บรรพชาเป็นสามเณร จะได้ศึกษาพระธรรมวินัย โยมต่างก็เห็นด้วย พ่อท่านคล้ายจึงเป็นธุระจัดการให้ โดยได้นิมนต์ พ่อท่านวล วัดควนเนียง มาเป็นพระอุปัชฌาย์ บรรพชา ณ พัทสีมา วัดเขาตกน้ำ ตรงกับพ.ศ.๒๔๘๙ ได้จำพรรษาอยู่วัดเขาตกน้ำ ท่านได้ศึกษาพระธรรมวินัย วิปัสสนากรรมฐาน ตลอดจนเวทย์มนต์คาถา ไสยศาสตร์ต่าง ๆ จากพ่อท่านคล้าย พ่อท่านลอย วัดเขาตกน้ำ และได้ไปฝากตัวเป็นศิษย์ พ่อท่านเล็ก วัดเจริญภูผา เกจิชื่อดังของรัตภูมิ บรรพชาเป็นสามเณร อยู่ ๘ ปี ได้ลาสิกขาไปใช้ชีวิตฆราวาสอยู่ ๑ ปี ในช่วงนี้ท่านก็ได้ไปหัดหนัง (หนังตะลุง) กับนายหนังหิ้น จอมตลก บ้านเขาตกน้ำ ก็เกิดเบื่อหน่ายในชีวิต พ.ศ.๒๔๙๘ อายุได้ ๒๒ ปีท่านได้คิดจะอีกครั้งเพื่อแทนคุณบิดามารดา ได้อุปสมบท ณ พัทธสีมาวัดเขาตกน้ำ โดยมี พ่อท่านนวล วัดควนเนียง เป็นอุปัชฌาย์ พ่อท่านลอย วัดเขาตกน้ำ เป็นกรรมวาจาจารย์ (พระครูวีรโสภณ อดีตเจ้าคณะอำเภอรัตภูมิ) พระแก้ว วัดเขาตกน้ำ เป็นอนุสาวนาจารย์
ในช่วงที่บวชอยู่นี้ ท่านได้ไปฝากตัวเป็นศิษย์ หลวงปู่สีมั่น เทพอินโท ที่มาประทับทรง พระอาจารย์ขาว ติสฺสโร วัดห้วยหลาด ซึ่งในสมัยนั้นมีชื่อเสียงมาก ไม่ว่าจะเป็นผู้ว่าราชการจังหวัด นายพลทหาร ข้าราชการพ่อค้าประชาชน ต่างก็มากราบขอพรท่านเป็นจำนวนมาก แม้แต่ผู้ที่มีความรู้ทางไสยศาสตร์ต่างก็มาลองวิชากันเป็นจำนวนมาก การประทับทรง ถือว่าผิดวินัยสงฆ์ พระผู้ใหญ่ต่างมาห้ามไม่ให้ประทับก็ห้ามไม่ได้ แม้แต่พระราชรัตนโมลี (พ่อท่านเส้ง) วัดแหลมทราย เจ้าคณะจังหวัดสงขลา สมัยนั้นก็ยังห้ามไม้ได้ แต่ก็ยอมรับในความเก่ง และวิชาไสยศาสตร์ ของหลวงปู่สีมั่น เพราะท่านสามารถล่วงรู้เรื่องของพ่อท่านเส้ง ซึ่งเป็นเรื่องมหัศจรรย์ พ่อท่านตุด ได้รับการครอบครูจากหลวงปู่สีมั่น ขนาดประทับทรง และได้ศึกษามนต์คาถา และวิชาไสยศาสตร์ จากหลวงปู่สีมั่น ท่านบวชอยู่ได้ ๕ พรรษา ปี พ.ศ.๒๕๐๔ พ่อท่านตุด ได้ลาสิกขา ไปช่วยงาน โยมบิดามารดา เพราะท่านแก่ชรา และมีลูกชายเพียงคนเดียว ท่านได้สึกมาทำสวนยาง และเป็นนายหนังตะลุง เที่ยวเล่นไปทั่ว ทั้งใน สงขลา พัทลุง และสตูล จนมีชื่อเสียง

นายหนังตะลุงเป็นศิลปินท้องถิ่นใต้ ที่ต้องมีความรู้เรื่องไสยศาสตร์ เพื่อไว้ป้องกันตัว และทำพิธีกรรมเกี่ยวกับการแสดงหนังตะลุง พ่อท่านตุด กล่าวแม้แต่รูปหนังก็มีความศักดิ์สิทธิ์อาทิ รูปฤาษี และรูปหนังศักดิ์สิทธิ์ประจำคณะ อาทิ ตาโหง เป็นรูปผี ของหนังสมัยก่อน เคยใช้เล่นในคณะหนังตะลุงหลวง ขุนลอยฟ้าโพยมหน (ขับ ดีหลวง) และหนังหิ้น จอมตลก อาจารย์ของพ่อท่านตุด ต่อมา ท่านได้ย้ายครอบครัว ไปอยู่ ที่ตำบลทุ่งนุ้ย จังหวัดสตูล โดยยึดอาชีพทำสวนยางและเป็นนายหนังตะลุง ต่อมา เมื่อท่านอายุได้ ๕๐ ปี ได้เกิดล้มป่วย รักษาเท่าไรก็ไม่หาย หาสาเหตุก็ไม่เจอ ท่านจึงได้ไปบน กับ พระพุทธสุขวโรภาส (พระนอน วัดสืบสุข) อำเภอสะเดา จังหวัดสงขลา ว่าถ้าหายจะบวชแก้บน ๗ วัน หลังจากบนมาไม่นานท่านก็หาย โดยไม่ได้ไปหาหมอรักษาก็เป็นเรื่องแปลก แต่ท่านก็ผลัดมา ๓ ปีไม่ได้บวชให้ ก็เกิดมีอาการเดิมขึ้นมาอีก ท่านจึงตัดสินใจบวช แก้บนที่หน้าพระนอน วัดสืบสุข ก็หายและก็ไม่มีอาการเจ็บป่วยเกิดอีกเลยจนถึงปัจจุบัน

ในการอุปสมบทครั้งนี้ มี พระครูวิศาลสังฆคุณ (พ่อท่านชุม) วัดวังปริง เจ้าคณะอำเภอสะเดา เป็นอุปัชฌาย์ พ่อท่านคล้าย วัดสืบสุข เป็นกรรมวาจาจารย์ พระสมุห์ประจำ วัดม่วงก๊อง เป็นพระอนุสาวนาจารย์ ปีที่บวช พ.ศ.๒๕๒๙ อายุได้ ๕๓ ปี บวชแล้วจำพรรษา วัดสืบสุข ๑ พรรษา สอบได้นักธรรมชั้นตรี วัดทุ่งนุ้ย สตูล ๕ พรรษา วัดเจริญภูผา ๕ พรรษา ในช่วงออกพรรษาท่านก็จะออกธุดงค์เพื่อหาที่สงบปลีกวิเวก ฝึกจิต ทำวิปัสสนากรรมฐาน ท่านได้ไปปฏิบัติธรรมที่ป่าช้าหารคอกช้าง แล้วพิจารณาว่างเหมาะที่จะเป็นสถานที่บำเพ็ญเพียรบารมี ท่านจึงเริ่มบุกเบิกป่าช้าแห่งนี้ ตั้งแต่ พ.ศ.๒๕๔๐ จนได้รับอนุญาตตั้งเป็นที่พักสงฆ์

วัตรปฏิบัติ ตาหลวงตุด เป็นพระที่สมถะ เรียบง่าย เคร่งครัดในระเบียบวินัย แม้อายุจะย่างเข้า ๗๘ ปีแล้วท่านก็ยังออกบิณฑบาต ทุกวัน ทำวัตรสวดมนต์ทุกวัน ซึ่งควรแก่การสักระบูชา ท่านมีฝีมือในงานช่าง ไม่สนใจในลาภยศตำแหน่ง ไม่ยินดีใน วัตถุ มุ่งเน้นแต่การปฏิบัติธรรม ยึดมั่นในหลักคำสอนของพระพุทธองค์

โดยคุณ บ้านพระสราวุฒิ (718)

[จ. 25 มี.ค. 2556 - 15:31 น.] #2753520 (17/69)

(N)
อาจารย์มอบให้ แผ่นจารอักขระ เลขยันต์ กำกับคาถาพุทธาคม

**พ่อท่านหวล วัดโคกหล่อ จ.ตรัง **

"พระครูอดุลคุณาธาร" หรือพ่อท่านหวน ขนฺติโก พระเกจิอาจารย์ชื่อดัง เจ้าอาวาสวัดนิคมประทีป (วัดโคกหล่อ) อ.เมือง จ.ตรัง เป็นพระเถระที่ตั้งมั่นอยู่ในพระธรรมวินัยและบำเพ็ญประโยชน์แก่สังคมเป็นอเนกประการ

ปัจจุบันพระครูอดุลคุณาธาร สิริอายุ 80 พรรษา 60 ดำรงตำแหน่งเจ้าอาวาสวัดนิคมประทีป อ.เมือง จ.ตรัง และเจ้าคณะอำเภอปะเหลียน จ.ตรัง

อัตโนประวัติมีนามเดิมว่า หวน ทองขาว เกิดเมื่อวันที่ 31 ตุลาคม 2470 ณ บ้านคลองคุ้ย ต.ปากแจ่ม อ.ห้วยยอด จ.ตรัง โยมบิดา-มารดา ชื่อ นายเมฆ-นางฝ้าย ทองขาว มีพี่น้องร่วมบิดามารดา 7 คน

เมื่อเรียนจบชั้นประถมศึกษาปีที่ 4 ได้ลาออกมาช่วยเหลืองานทางบ้าน กระทั่งอายุครบ 16 ปี ได้เข้าพิธีบรรพชา เมื่อวันที่ 24 มกราคม 2486 ณ วัดโพธาราม ต.บ้านโพธิ์ อ.เมือง จ.ตรัง โดยมีพระครูสิทธิรามกรณีย์ เป็นพระอุปัชฌาย์

ครั้นอายุครบ 20 ปีบริบูรณ์ ได้เข้าพิธีอุปสมบท ณ วัดโพธาราม เมื่อวันที่ 2 กรกฎาคม 2490 โดยมีพระครูอดุลธรรมาธร (แหยง) วัดควน เป็นพระอุปัชฌาย์, พระอธิการหาญ อุตฺตโร เจ้าอาวาสวัดน้ำผุด เป็นพระกรรมวาจาจารย์ และพระปลัดแนม อตฺตรกฺโข เจ้าอาวาสวัดโคกพิกุล เป็นพระอนุสาวนาจารย์

ท่านได้ศึกษาเรียนรู้พระปริยัติธรรม สอบได้นักธรรมชั้นเอกและสอบได้เปรียญธรรม 4 ประโยค รวมทั้งเป็นครูสอนพระปริยัติธรรม อีกทั้งได้รับตราตั้งเป็นพระอุปัชฌาย์

พ.ศ.2515 ได้รับพระราชทานเลื่อนสมณศักดิ์เป็นพระครูสัญญาบัตรชั้นโท ในราชทินนามที่ "พระครูอดุลคุณาธาร"

พ.ศ.2523 ได้รับพระราชทานเลื่อนสมณศักดิ์เป็นพระครูสัญญาบัตรชั้นเอก ในราชทินนามเดิม

พ.ศ.2542 ดำรงตำแหน่งเป็นเจ้าคณะอำเภอปะเหลียน จ.ตรัง

พระครูอดุลคุณาธารอุทิศชีวิตเข้าบรรพชาตั้งแต่อายุ 16 ปี และอุปสมบทถือเพศพรหมจรรย์ในพระบวรพุทธศาสนาติดต่อกันมาถึงปัจจุบัน นับได้ 61 พรรษา ตลอดระยะเวลาของการดำรงอยู่ในสมณเพศมีสัมมาปฏิบัติตามพระธรรมวินัยอย่างเคร่งครัด มีจริยานุวัตรอันงดงาม ประกอบกับความมีเมตาธรรม เอื้ออาทรแต่ประชาชนอย่างเท่าเทียมกัน

โดยคุณ บ้านพระสราวุฒิ (718)

[จ. 25 มี.ค. 2556 - 15:57 น.] #2753556 (30/69)

**ประวัติพ่อท่านลาภ วัดเขากอบ จ.ตรัง**
หลวงพ่อลาภ สันตวัณโณ หรือ (พระครูสันติคุณธำรง)

เป็นชาวจังหวัดกระบี่ บ้านบางป่าเตียว ตำบลคลองท่อมเหนือ

อำเภอคลองท่อม จังหวัดกระบี่

เกิดเมื่อวันที่ ๑ เมษายน ๒๔๗๓ ตรงกับวันอังคาร เดือน ๕ ค.ศ. 1930

ร.ศ. ๑๕๙ปีมะเมีย เป็นบุตรชายคนเดียว

ของ คุณแม่พร้อย กับ คุณพ่อพรหม โรจนศักดิ์ศรี

อาชีพทำสวน ต่อมาหลวงพ่อลาภ ได้เปลี่ยนชื่อใหม่

ตอนบวช ครั้งที่ 2 ชื่อว่า “ปราโมทย์”

เพราะท่านคิดว่าชื่อ “ลาภ” นั้นเฉย ไม่ทันสมัย

แต่ก็ยังมีชาวบ้านส่วนมากยังคงเรียกท่านว่า “พ่อท่านลาภ” จนปัจจุบัน

สู่เพศพรหมจรรย์

หลวงพ่อลาภ เรียนจบชั้นประถมศึกษาปีที่ ๔ ได้

มีคุณพ่อแข็บ และคุณแม่เปลียก ชูกลิ่น

ซึ่งเป็นญาติฝ่ายคุณแม่ของพ่อท่าน ได้ขอพ่อท่านมาเป็นบุตรบุญธรรม

ปีพ.ศ.๒๔๘๔ อายุ ๑๑ ขวบ ต้องพลัดพรากจากพ่อแม่มาอยู่กับพ่อแม่บุญธรรม

ที่ตำบลเขากอบ อำเภอห้วยยอด จังหวัดตรัง พออายุครบ ๑๘ ปี (พ.ศ.๒๔๙๑)

ได้บรรพชาเป็นสามเณรที่วัดคีรีวิหาร โดยมีพระครูวุฒิโสภณ (หลวงพ่อเอียด)

วัดหนองช้างแล่น เป็นพระอุปัชฌาย์ และต่อมาได้อุปสมบทเป็นพระภิกษุ

โดยมีพระครูวุฒิโสภณ (หลวงพ่อเอียด) เป็นพระอุปัชฌาย์ และพระคู่สวด

ซึ่งหลวงพ่อจำไม่ได้ เมื่อปีพ.ศ.๒๔๙๓ วัดคีรีวิหาร

ในระหว่างปีพ.ศ.๒๔๙๓-๒๕๐๗

หลวงพ่อลาภ ได้ศึกษาปริยัติธรรมและกรรมฐาน

จากหลวงพ่อเอียด วัดหนองช้างแล่น

เดินทางไปวัดต่างๆ เพื่อศึกษา วิชาอาคม และเลขยันต์ ต่างๆมากมาย

จนมาพบกับ

“หลวงพ่อวัน มะนะโส” วัดประสิทธิชัย (วัดท่าจีน)

แล้วมาประจำพรรษาอยู่ที่วัดประสิทธิชัย เมื่อปีพ.ศ.๒๔๙๗ ฝากตัวเป็นศิษย์

ดูแลรับใช้ หลวงพ่อวัน มะนะโส และได้รับการถ่ายทอด

วิชา “ยันต์นะมหาเศรษฐี”

ซึ่งเป็นวิชาเอกที่สุดยอดของ หลวงพ่อวัน มะนะโส

อริยะสงฆ์แห่งจังหวัดตรังในสมัยนั้น

ด้วยความศรัทธาในอาจารย์ของท่านจึงปรนนิบัติรับใช้ จนกระทั่ง

หลวงพ่อวัน มะนะโส มรณภาพ

จากนั้น พ่อท่านลาภ จึงได้ลาสิกขาบท จากเพศพรหมจรรย์ เมื่อปีพ.ศ.๒๕๐๗

เพื่อไปช่วยพ่อแม่บุญธรรม ทำสวน ที่ตำบลเขากอบ อำเภอห้วยยอด จังหวัดตรัง

ต่อมา หลวงพ่อลาภ มีครอบครัวกับนางหนูมา โรจนศักดิ์ศรี มีบุตร ๕ คน

ดูแลเลี้ยงลูกจนเติบโต

จนหลวงพ่อลาภ….. รู้สึกเบื่อหน่ายทางโลก

จึงกลับมาเข้าสู่ร่มกาสางพัสตร์ ใหม่อีกครั้ง

ที่ วัดประสิทธิชัย(วัดท่าจีน) อ.เมือง จ.ตรัง

เมื่อปีพ.ศ.๒๕๒๒ โดยมีพระครูปฏิภาณธรรมรส ซึ่งเป็นหลาน ของ

หลวงพ่อวัน มะนะโส เป็นพระอุปัชฌาย์

และมีพระสมุห์เพนครชาโต เป็นพระกรรมวาจาจารย์

พระครูโอภาสธรรมวิมล (หลวงพ่อนวล) วัดแจ้ง เป็นพระอนุสาสนาจารย์

การศึกษาปริยัติธรรมกรรมฐาน

หลวงพ่อลาภ สันตวัณโณ เรียนพระปริยัติธรรม จบนักธรรมชั้นเอก

เรียนพระปริยัติธรรม แผนกบาลี สอบได้ประโยค 1-2

เรียนรู้ฝึกปริยัติธรรมกรรมฐาน

เรียนรู้เลขยันต์ อักขระ คาถาอาคม จากพระครูวุฒิโสภณ

(ลพ.เอียด วัดหนองช้างแล่น)

เรียนรู้เลขยันต์นะมหาเศรษฐี จากหลวงพ่อวัน มะนะโส วัดประสิทธิชัย

จนสำเร็จ ได้เรียนรู้เพิ่มเติม จากพระครูปฏิภาณธรรมรส (อาจารย์ครู)

แห่ง วัดประสิทธิชัย(วัดท่าจีน)

จนเป็นที่ไว้วางใจของพระอาจารย์ครู (ซึ่งเป็นหลาน ลพ.วัน มะนะโส)

จึงแต่งตั้งให้เป็นผู้ดูแลโรงครัวและอาหารการกิน ของ บรรดาสามเณร

ในวัดท่าจีน *ภาษาจีน เรียกว่า ฉ้งชุ่นฃ

ยศบรรดาศักดิ์และตำแหน่งต่างๆของสงฆ์

ปีพ.ศ.๒๕๒๖ ได้รับการแต่งตั้งเป็นเจ้าอาวาสรักษาการ วัดเขากอบ จ.ตรัง

ปีพ.ศ.๒๕๒๖ ได้รับการแต่งตั้งเป็นพระปลัด และพระเลขาของ

พระครูอรรถศาสตร์วิจิตร(อาจารย์ครู) วัดไตรสามัคคี ต.วังคีรี(ต้นโพธิ์)

อ.ห้วยยอด จ.ตรังซึ่งพระอาจารย์ครู ก็เป็นศิษย์ของ

หลวงพ่อวัน มะนะโส เหมือนกัน

ปี พ.ศ.๒๕๒๗ ได้รับการแต่งตั้งเป็นพระครูเจ้าคณะตำบลชั้นตรี

ที่พระครูสันติคุณธำรง (หลวงพ่อลาภ สันตวัณโณ)

เป็นเจ้าอาวาสวัดเขากอบ อ.ห้วยยอด จ.ตรัง

ปีพ.ศ.๒๕๔๗ ได้รับการขอยกเป็นเจ้าคณะตำบลกิตติมาศักดิ์ และเป็นที่ปรึกษา

ของเจ้าคณะ เจ้าตำบลเขากอบ จนถึงปัจจุบันนี้......

โดยคุณ บ้านพระสราวุฒิ (718)

[จ. 25 มี.ค. 2556 - 16:13 น.] #2753575 (39/69)

(N)
**หลวงลุงดำท่านได้นำก้อนชนวนเข้าไปอธิษฐานจิตในห้องและปิดประตูโดยไม่ให้ผู้ใดเข้าไป หลังจากท่านอธิษฐานเส็จ ท่านได้นำก้อนชนวนออกมาพร้อมทั้งบอกว่าให้นำไปหล่อพระปฏิมาก่อน ท่านบอกว่าจะได้อานิสงส์สูงมาก หลวงลุงดำ เปนพระที่น่ากราบไหว้เคารพศรัทธามากอีกองค์หนึ่ง ท่านเปนผู้ที่หลวงปู่สี และหลวงปู่ดู่ไว้วางใจให้เปนผู้จารตะกรุดและจารเหรีย ท่านจึงถือว่าเปนผู้สืบสานวิชาความรู้ในด้านต่างๆทั้งของหลวงปู่สี และหลวงปู่ดู่ วัดสะแก เพียงแต่ท่านชอบเก็บตัวไม่ค่อยแสดงตัว แทนองค์ท่าน **

**หลวงลงดำท่านนี้แหละครับที่เป็นผู้จารเหรียญเศรษฐี หลวงปู่ดู่ วัดสะแก ครับ**

โดยคุณ บ้านพระสราวุฒิ (718)

[จ. 25 มี.ค. 2556 - 16:19 น.] #2753582 (43/69)

**ประวัติหลวงปู่ทวด เหยียบน้ำทะเลจืด วัดช้างให้**
หลวงปู่ทวด วัดช้างให้ เหยียบน้ำทะเลจืด เกิดเมื่อ วันศุกร์ เดือน4 ปีมะโรง พ.ศ.2125 ณ บ้านสวนจันทร์ ตำบลชุมพล อำเภอสทิงพระ จังหวัดสงขลา มีชื่อว่า “ ปู่ ” หรือ “ ปู ” บิดามีนามว่า (ตาหู) มารดามีนามว่า (นางจันทร์) มีฐานะยากจนปลูกบ้านอาศัยที่ดินเศรษฐีผู้หนึ่งไว้ชื่อ “ปาน” ตาหูและนางจันทร์เป็นข้าทาสของเศรษฐีปาน แห่งเมืองสทิงพระ ระยะที่หลวงพ่อทวดเกิด เป็นช่วงฤดูเก็บเกี่ยว ข้าวในนา ในระหว่างที่พ่อแม่กำลังเกี่ยวข้าวอยู่ ได้ผูกเปลให้ลูกน้อยนอน ทำงานไปก็คอยเหลียวดูลูกน้อยเป็นระยะ แล้วสิ่งที่ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น คือนางจันทร์ได้เห็นงูตัวใหญ่มาพันที่เปลลูกน้อยแล้วชูคอแผ่แม่เบี้ย นายหู-นางจันทร์ได้พนมมือบอกเจ้าที่เจ้าทาง อย่าให้ลูกน้อยได้รับอันตรายใดๆเลย ด้วยอำนาจบารมีของเด็กน้อยเจ้าปู่ งูใหญ่จึงคลายลำตัวออกจากเปลน้อย เลื้อยหายไป ต่อมาเมื่อพญางูจากไปแล้ว บิดามารดาทั้งญาติต่างพากันมาที่เปลด้วยความห่วงใยทารก ก็ปรากฏว่าเด็กชายปู่ยังคงนอนหลับปุ๋ยสบายดีอยู่เป็นปกติ แถมมีลูกแก้วกลมใส ขนาดย่อมกว่าลูกหมากเล็กน้อยส่องเป็นประกายอยู่ข้างตัวเด็ก ตาหู นางจันทร์ มีความเชื่อว่าเทวดาแปลงกายเป็นงูใหญ่นำดวงแก้ววิเศษมามอบให้กับลูกของตน เมื่อเศรษฐีปานทราบเรื่อง จึงไปพบตาหู-นางจันทร์แล้วเอ่ยปากขอดวงแก้วนั้นซึ่งตาหู-นางจันทร์ ไม่อาจปฏิเสธได้เศรษฐีปานจึงได้ลูกแก้วไปครอบครอง แต่ไม่นานนักเกิดเหตุวิบัติต่างๆกับครอบครัวของเศรษฐีบ่อยๆ พอหาสาเหตุไม่ได้เลยนึกได้ว่าอาจจะเกิดจากดวงแก้วนี้ จึงนำไปคืนให้ ตาหู-นางจันทร์เจ้าของเดิม ส่วนตาหู-นางจันทร์เมื่อได้ดวงแก้วกลับคืนมาจึงเก็บรักษาไว้อย่างดี นับแต่นั้นมาฐานะความเป็นอยู่ของครอบครัว ก็ดีขึ้นเป็นเรื่อยๆ
พออายุได้ประมาณ 7ขวบ บิดามารดาพาไปฝากไว้กับ สมภารจวง วัดดีหลวง เพื่อให้เรียนหนังสือ เมื่ออายุได้ 14ปี สมภารจวง วัดดีหลวง จึงบวชเณรให้แล้วพาไปฝากไว้กับพระครูสัทธรรมรังสี วัดสีหยง เพื่อเรียนมูลกัจจายน์
ท่านพระครูสัทธรรมรังสี องค์นี้ทางคณะสงฆ์ของแผ่นดินจากกรุงศรีอยุธยาได้ส่งท่านมาเผยแพร่ศาสนาและสั่งสอยธรรมทางภาคใต้ เมื่อ “สามเณรปู่” เรียนอยู่ได้จนอาจารย์ไม่มีอะไรจะสอนแล้วจึงได้แนะนำให้สามเณรปู่ ไปเรียนต่อที่ สำนักพระครูกาเดิม วัดเสมาเมือง จังหวัดนครศรีธรรมราช เมื่อสามเณรปู่ อายุครบ 20ปี พระครูกาเดิม วัดเสมาเมือง ได้อุปสมบทตามเจตนารมณ์ของสามเณรปู่ และทำญัตติอุปสมบทตั้งฉายาว่า “ สามีราโม” โดยเอาเรือ 4ลำ มาเทียบขนานเข้าเป็นแพ ทำญัตติ ณ คลองเงียบแห่งหนึ่ง ต่อมาก็เรียกคลองนี้ว่า “คลองท่าแพ” มาจนทุกวันนี้ ซึ่งเป็นชื่อจากพิธีกรรมในครั้งอดีต

พระเครื่องหลวงพ่อทวด วัดช้างให้ ปี2505

ที่มาของคำว่า หลวงพ่อทวด เหยียบน้ำทะเลจืด
ประวัติหลวงปู่ทวด วัดช้างให้ พระภิกษุปู่ เรียนวิชาหลายอย่างในสำนักพระครูกาเดิม 3 พรรษาอาจารย์ก็ไม่มีอะไรจะสอนให้อีกจึงปรึกษากับพระครูกาเดิม ท่านก็บอกถ้าจะศึกษาอีกคงต้องเข้าเมืองหลวงคือกรุงศรีอยุธยา เพราะเป็นที่รวมของสรรพวิชาต่างๆ ก้เลยนำนำให้ไปขอโดยสารเรือสำเภาของนายอิน ที่จะนำสินค้าไปขายในเมืองหลวง เรือสำเภาของนายอินบรรทุกสินค้าหลายอย่างเคยไปมาค้าขายแบบนี้หลายครั้งแล้ว ครั้งนี้เรือสำเภาแล่นไปได้ 3 วัน 3คืน เป็นปกติอยู่ดีๆวันหนึ่ง ไม่ใช่ฤดูมรสุม แต่เกิดพายุพัดจัดลมแรงมากท้องทำเลปั่นป่วน จึงจำเป็นต้องลดใบเรือลงรอคลื่นลมสงบ เลยทำให้อาหารไม่พอ น้ำดื่มไม่มีจะกินกัน โดยเฉพาะน้ำจืดสำคัญที่สุด บรรดาลูกเรือไม่เคยพบเหตุการณ์แบบนี้มาก่อนและอารมณ์เสียทุกคนลงความเห็นว่า เกิดจาอาเพศที่มีพระภิกษุโดยสารมาด้วย จึงตกลงใจให้ไปส่งพระภิกษุปู่(หลวงปู่ทวด)ขึ้นฝั่ง โดยลงเรือเล็กซึ่งมีพระภิกษุปู่และลูกน้องนายอิน 2 คนลงมาด้วยเพื่อพายไปส่งฝั่งขณะที่นั่งอยู่ในเรือนั้น พระภิกษุปู่จึงบริกรรมคาถาและอธิษฐานจิต แล้วยื่นเท้าออกไปข้างกาบเรือลำเล็ก แล้วแกว่งน้ำให้เป็นวง ขณะนั้นเอง ท่านจึงบอกให้ลูกเรือทั้ง 2คนเอามือกวักชิมน้ำดู ปรากฏว่าน้ำทะเลกลับกลายเป็นน้ำจืด ทุกคนต่างดีใจรีบตักน้ำใส่โอ่งใส่ไห ลูกเรือทุกคนหายโกรธพระภิกษุปู่ โดยเฉพาะนายอิน จึงนิมนต์ให้ท่านร่วมเดินทางต่อจนถึงกรุงศรีอยุธยา
เมื่อถึงเมืองหลวงสมัยนั้นกรุงศรีอยุธยาเป็นเมืองหลวงของไทยเจริญรุ่งเรืองมากมีวัดวาอารามใหญ่ๆโตๆ นายอินได้นิมนต์ พระภิกษุปู่ให้เข้าจำวัดในเมืองหลวงแต่ท่านถือสันโดษ ท่านจึงไปจำพรรษาอยู่ที่วัดแค เขตทุ่งลุมพลีทางทิศตะวันออกของกรุงศรีอยุธยา ตามประวัติเก่าแก่ กล่าวไว้ว่า หลวงพ่อทวด ท่านได้ศึกษาเล่าเรียนอยู่ในกรุงศรีอยุธยานานถึง 9ปี คือระหว่าง พ.ศ.2148 -2157 ตอนนั้นพระภิกษุปู่หรือ หลวงพ่อทวด มีอายุแค่ 32 ปี

เจ้าเมืองลังกาท้าพนันแปลพระไตรปิฎก
เมื่อถึงเวลาที่ผู้คนจะได้รู้จักท่าน ในรัชสมัยของพระเอกาทศรถ กล่าวคือ สมัยนั้นพระเจ้าวัฏฏะคามินี แห่งประเทศลังกา ต้องการจะได้กรุงศรีอยุธยาไว้ในอำนาจ แต่ไม่ต้องการที่จะรบราฆ่าฟันกันด้วยอาวุธ จึงคิดกลอุบาลด้วยการท้าพนันแปลธรรมะ และต้องการจะแผ่พระบรมเดชานุภาพมาทางแหลมทอง ใคร่จะได้กรุงศรีอยุธยามาเป็นประเทศราช แต่พระองค์ไม่ปรารถนาให้เกิดศึกสงครามเสียชีวิตแก่ประชาชนทั้งสองฝ่าย จึงทรงวางแผนการเมืองด้วยสันติวิธี คิดหาทางรวบรัดเอากรุงศรีอยุธยาเป็นเมืองขึ้นด้วยสติปัญญาเป็นสำคัญ เมื่อคิดได้ดังนั้น พระเจ้ากรุงลังกาจึงมีพระบรมราชโองการสั่งให้ช่างหลวง นำทองคำจากท้องพระคลังเบิกจ่ายทองคำบริสุทธิ์แล้วให้ช่างทองประจำราชสำนักไปหล่อ ทองคำเหล่านั้นให้เป็นตัวอักษรบาลีเล็กเท่าใบมะขาม ตามพระอภิธรรมทั้งเจ็ดคัมภีร์ จำนวน 84,000 ตัว จากนั้นก็ทรงรับสั่งให้พราหมณ์ผู้เฒ่าในราชสำนัก จำนวน 7 ท่านคุมเรือสำเภาเจ็ดลำบรรทุกเสื้อผ้าแพรพรรณ และของมีค่าออกเดินทางมายังกรุงศรีอยุธยาพร้อมกับปริศนาธรรมของพระองค์ เมื่อพราหมณ์ทั้งเจ็ดเดินทางลุล่วงมาถึงกรุงศรีอยุธยา แล้วก็เข้าเฝ้าถวายพระราชสาส์นของกษัตริย์ตนแก่พระเจ้าเอกาทศรถ มีใจความในพระราชสาส์นว่า...
พระเจ้ากรุงลังกาขอท้าให้พระเจ้ากรุงสยามทรงแปลและ เรียบเรียงเมล็ดทองคำตามลำดับให้เสร็จภายในกำหนด 7วันนับแต่วันที่ได้รับ พระราชสาส์นนี้เป็นต้นไป ถ้าทรงกระทำไม่สำเร็จตามสัญญาก็จะยึดกรุงศรีอยุธยาให้อยู่ใต้พระบรมเดชานุภาพของพระองค์ และทางกรุงสยามจะต้องส่งดอกไม้เงินดอกไม้ทองอีกทั้งเครื่องราชบรรณาการแก่ กรุงลังกาตลอดไปทุกๆ ปีเยี่ยงประเทศราชทั้งหลาย

เมื่อพระเอกาทศรถทรงทราบความ ดังนั้น จึงมีพระบรมราชโองการให้ ขุนศรีธนนชัย สังฆการี เขียนประกาศนิมนต์พระราชาคณะและพระเถระทั่ว พระมหานคร ให้กระทำหน้าที่เรียบเรียงและแปลตัวอักษรทองคำในครั้งนี้ แต่ก็ไม่มีท่านผู้ใดสามารถเรียบเรียงและแปลอักษรทองคำในครั้งนี้ได้จนกาล เวลาลุล่วงผ่านไปได้หกวัน ยังความปริวิตกแก่พระองค์และไพร่ฟ้าประชาชนต่างพากันโจษขานถึงเรื่องนี้ให้ อื้ออึงไปหมด

ครั้นในคืนที่ 6 พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวเข้าพระบรรทมทรงสุบินว่า ได้มีพระยาช้างเผือกลักษณะบริบูรณ์เฉกเช่นพระยาคชสารเชือกหนึ่ง ผายผันมาจากทางทิศตะวันตก เยื้องย่างเข้ามาในพระราชนิเวศน์แล้วก้าวเข้าไปยืนผงาดตระหง่านบนพระ แท่นพลางเปล่งเสียงโกญจนาทกึกก้องไปทั่วทั้งสี่ทิศ เสียงที่โกญจนาทด้วยอำนาจของพระยาคชสารเชือกนั้นยังให้พระองค์ทรงสะดุ้งตื่น จากพระบรรทม
รุ่งเช้าเมื่อพระองค์เสด็จออกว่าราชการ ได้ทรงรับสั่งถึงพระสุบินนิมิตประหลาดให้โหรหลวงฟังและได้รับการกราบถวาย บังคมทูลว่า เรื่องนี้หมายถึงชัยชนะที่ยิ่งใหญ่ของพระองค์และพระบรมเดชานุภาพจะแผ่ไพศาล ไปทั่วสารทิศเป็นที่เกรงขามแก่อริราชทั้งปวง ทั้งจะมีพระภิกษุหนุ่มรูปหนึ่งจากทางทิศตะวันตก มาช่วยขันอาสาแปลและเรียบเรียงตัวอักษรทองคำปริศนาได้สำเร็จ พระเจ้าอยู่หัวได้ฟังดังนั้นจึงค่อยเบาพระทัย และรับสั่งให้ข้าราชบริพารทั้งมวลออกตามหาพระภิกษุรูปนั้นทันที

ต่อมาสังฆการีได้พยายามเสาะแสวงหาจนไปพบ "พระภิกษุปู่" (หลวงพ่อทวด) ที่วัดราชานุวาส และเมื่อได้ไต่ถามได้ความว่าท่านมาจากเมืองตะลุง (พัทลุงในปัจจุบัน) เพื่อศึกษาพระธรรมวินัย สังฆการี จึงเล่าความตามเป็นจริงให้ พระภิกษุปู่ ฟังทั้งได้อ้างตอนท้ายว่า "เห็นจะมีท่านองค์เดียวที่ตรงกับพระสุบินของพระเจ้าอยู่หัว จึงใคร่ขอนิมนต์ให้ไปช่วยแก้ไขในเรื่องร้ายดังกล่าวให้กลายเป็นดี ณ โอกาสนี้" ครั้นแล้วเจ้าสามีรามก็ตามสังฆการีไปยังที่ประชุมสงฆ์ ณ ท้องพระโรง พระเจ้าอยู่หัวทรงมีรับสั่งให้พนักงานปูพรมให้ท่านนั่งในที่อันควร หนังสือตำนานบางเล่นกล่าวว่า...ตอนนี้พระภิกษุปู่ แสดงอาการประหลาด คือเอนกายลงนอนท่าตะแคงสีหไสยาสน์ แล้วลุกขึ้นนั่งตัวตรง ต่อมาก็กระเถิบไปข้างหน้า 5 ครั้งจากนั้นก็นั่งยังที่เดิม ทำให้พราหมณ์ทั้ง 7 คนหัวเราะพระภิกษุปู่ และดูหมิ่นหาว่าท่าแสดงเหมือนเด็กไร้เดียงสา จากนั้นพราหมณ์ จึงรีบนำบาตรใส่อักษรทองคำเข้าไปประเคนแก่ พระภิกษุปู่ เมื่อท่านได้รับแล้วก็ค่ำบาตรเทอักษรทองคำออกมาแล้วเริ่มต้นเรียงอักษรตามลำดับ ตามพระคัมภีร์โดยไม่รอช้า สักพักเดียวก็เสร็จ แต่อักษรขาดหายไป 7 ตัวคือคำ สัง วิ ธา ปุ กะ ยะ ปะ ท่านจึงทวงถามเอาที่พราหมณ์ทั้งเจ็ดว่าเอาอักษรมาไม่ครบ หรือว่าแอบซุกแอบใว้ที่จุกมวยผมแต่ละคนก็จงนำมาให้เถิด พราหมณ์ผู้เฒ่าทั้ง 7 คนต่างตกใจหน้าซีดคิดไม่ถึงว่ากรุงศรีอยุธยาจะมีพระภิกษุเก่งกล้าเช่นนี้ จนพราหมณ์ผู้เฒ่า ทั้ง 7 สยบยอมแพ้อย่างราบคาบ
พระเจ้าอยู่หัวแห่งกรุงศรีอยุธยาทรงพระสรวลยินดีเป็นอย่างยิ่ง จะถวายทรัพย์สมบัติแก่ท่านแต่ท่านไม่ยอมรับเนื่องจากท่านเป็นสมณะ พระองค์จึงจนพระทัย จึงประกาศ พระราชทานสมณศักดิ์เป็น “พระราชมุนีสวามีรามคุณูปมาจารย์” ตั้งแต่บัดนั้น

หลังจากนั้นกรุงศรีอยุธยา เกิดโรคห่าระบาดขึ้นอย่างร้ายแรงไปทั่วเมือง ผู้คนล้มตายราวใบไม้ร่วงเพราะไม่มียารักษา ประชาชนเดือดร้อนเป็นอย่างยิ่ง สมเด็จพระเอกาทศรถทรงรำลึกถึง ราชมุนีสวามีรามคุณูปมาจารย์ หรือพระภิกษุปู่ ที่จำพรรษาอยู่ที่วัดแค จึงมีรับสั่งให้สังฆการีไปนิมนต์ท่านเข้าวัง พระภิกษุปู่ได้นำเอาลูกแก้วคู่บุญบารมีของท่านแช่น้ำแล้วปลุกเสกน้ำพุทธมนต์ นำไปประพรมทั่วกรุงศรีอยุธยาใครเจ็บป่วยก็มาขอน้ำไปดื่มกิน ปรากฏว่าโรคห่าที่กำลังระบาดไปซบเซาลงและก็เหือดหายไปในเวลาต่อมา บ้านเมืองกลับสู่ปกติสุข ทำให้พระเจ้าอยู่หัวทรงพอพระราชหฤทัยเป็นอย่างยิ่ง ทรงมีรับสั่งว่า ถ้าท่านประสงค์สิ่งใดก็ให้ขอแจ้งให้พระองค์ทราบจะจัดถวายอุปถัมภ์ทุกอย่าง

กาลเวลาล่วงเลยต่อมา พระภิกษุปู่ (หลวงพ่อทวด)คิดถึงบ้านเกิด เลยถวายพระพรทูลลา ต่อสมเด็จพระเอกาทศรถ พระองค์ทรงอาลัยมาก แต่มิอาจทรงขัดได้ จึงตรัสให้ตระเตรียมเรือสำเภาพร้อมข้าทาสบริวารและสิ่งของเครื่องใช้จำเป็นจำนวนมาก แต่ปรากฏว่าพระภิกษุปู่ทรงปฏิเสธท่านต้องการ เมื่อท่านเดินทางถึงบ้านเกิดที่สทิ้งพระ ก็จำพรรษาอยู่ที่วัดพัทธสิงห์บรรพตพะโคะ ห่างจากตำบลชุมพลบ้านเกิดท่านไม่มากนัก เมื่อชาวบ้านทราบข่าวก็ต่างชื่นชมยินดีเลยพร้อมใจกันตั้งฉายานามให้ท่านใหม่ว่า สมเด็จเจ้าพะโคะ เพื่อให้สอดคล้องกับชื่อวัด เมื่อท่านจำพรรษาอยู่ที่วัดพะโคะก็เห็นว่าวัดเสื่อมโทรมมากจึงคิดที่จะบูรณะซ่อมแซม แต่เนื่องด้วยชาวบ้านแถวนั้นส่วนใหญ่ฐานะยากจน เมื่อสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวทรงทราบยินดีและทรงให้ช่างและเงินตราจำนวนมากเพื่อให้พอที่จะบูรณะวัดและจัดเรือสำเภา 7 ลำบรรทุกบรรทุกสิ่งของและอุปกรณ์ก่อสร้าง ตามตำนานกล่าวว่าใช้เวลาหลายปีกว่าจะบูรณะเสร็จ
วันหนึ่งขณะที่สมเด็จเจ้าพะโคะกำลังเดินริมชายฝั่งทะเลหลวง โดยถือไม้ท้าศักดิ์สิทธิ์ประจำตัว มีลักษณะแปลกคือ คดไปคดมา และมีรูปร่างคล้ายงู โจรสลัดจีนซึ่งแล่นเรือเลียบชาบฝั่งมาทางนั้นได้เห็นท่านเข้า คิดว่าท่านเป็นคนเผ่าประหลาดเพราะโกนศรีษะและนุ่งห่มไม่เหมือนชาวบ้าน โจรสลัดจีนจึงจับตัวท่านขึ้นเรือ เมื่อเรืออกจากฝั่งไม่นานก็ต้องหยุดนิ่งกลางทะเลเฉยๆเหมือนมีอะไรมาตรึงใว้แก้ไขอย่างไรก็ไม่ได้ผล เรือจอดนิ่งอยู่เป็นเวลาหลายวันเสบียงน้ำดื่มก็หมดไม่มีจะกิน สมเด็จเจ้าพะโคะท่านเห็นดังนั้นจึงนึกสงสารท่านจึงเหยียบกราบเรือใหญ่ให้ตะแคงต่ำเรี่ยน้ำลงไปข้างหนึ่ง แล้วยื่นฝ่าเท้าข้างหนึ่งเหยียบลงบนผิวน้ำทะเล สักครู่หนึ่งน้ำทะเลที่เคยใสแจ๋ว กลับขุ่นเหมือนน้ำคลองขึ้นมาทันที ท่านยกเท้าขึ้นแล้วบอกให้พวกโจรลองกินน้ำดู ปรากฏว่าน้ำทะเลบริเวณนั้นจืดสนิท พวกโจรสลัดจีนเห็นดังนั้นจึงรีบก้มกราบเท้าขอขมาโทษฟังไม่ได้ศัพท์กันเลยทีเดียว แล้วนำท่านล่องเรือเล็กกลับขึ้นมาส่งที่ฝั่งในทันที
ส่วนสาเหตุที่สมเด็จเจ้าพะโคะหายไป(หลวงพ่อทวด)โดยมิได้บอกกล่าวใคร ไม่มีใครรับรู้มาก่อนว่าท่านไปไหนมีความจำเป็นอะไรที่ละทิ้งวัดไปไม่มีใครรู้ทั้งนั้นนอกจากตัวท่านเอง หนังสือบางเล่มที่เขียนกันมาตอนหลังๆ ตามบันทึกของท่านพระครูวิริยานุรักษ์ วัดตานีสโมสร ปัตตานี ซึ่งเขียนจากคำบอกเล่าของพระอุปัชฌาย์ดำ ดิษโร วัดศิลาลอย อำเภอสทิ้งพระ จังหวัดสงขลาว่า ก่อนที่สมเด็จท่านพะโคะจะหายตัวไปจากวัดพะโคะได้มีสามเณรรูปหนึ่งมาหาท่านที่กุฏิ ไม่ทราบเรื่องอะไรแล้วก็ล่องหนหายตัวไปทั้ง2องค์ คือมีสามเณรผู้เคร่งครัดในพระธรรมวินัยรูปหนึ่งอุทิศถวายชีวิตตนใว้ในพระพุทธศาสนาได้อธิฐานจิตว่าก่อนจากโลกนี้ไปขอได้เฝ้าเบื้องพระพักตร์ของพระศรีอาริย์โพธิสัตว์ ด้วยกุศลที่สะสมมาแต่ชาติปางก่อนและด้วยกุศลจิตอันแรงกล้า
กล่าวคือในคืนวันหนึ่งได้มีชายนุ่งขาวหม่ขาวมาหาพร้อมทั้งประเคนดอกไม้ดอกหนึ่ง แล้วบอกว่านี่ คือดอกไม้ทิพย์จากสรวงสวรรค์ไม่รู้จักร่วงโรย พระโพธิสัตว์ได้มาจุติชั่วคราวบนโลกมนุษย์นี้แล้ว สามเณรจงถือดอกไม้นี้ออกตามหาเอาเองเถิด ถ้าพระภิกษุรูปใดรู้จักดอกไม้ทิพย์ พระภิกษุรูปนั้นแหละคือพระโพธิสัตว์ซึ่งจะเป็นผู้โปรดเวไนยสัตว์ในโลกหน้า เมื่อชายแก่ให้ดอกไม้ทิพย์แก่สามเณรแล้วก็จากไป สามเณรได้ออกตามหามุ่งหน้าสู่วัดต่างๆ แต่ไม่มีพระภิกษุสงฆ์รูปใดสนใจไต่ถามเลย ด้วยความศรัทธาอย่างเปี่ยมล้นก็ตระเวนหาไปเรื่อย
วันหนึ่งสามเณรได้เดินทางมาถึงวัดพะโคะ สามเณรได้พบท่านสมเด็จพะโคะที่กุฏิของท่าน เมื่อท่านหลวงพ่อทวดได้เหลือบไปเห็นดอกไม้ทิพย์ในมือสามเณร จึงถามว่า “นั่นดอกมณฑาทิพย์บนสรวงสวรรค์ ผู้ใดให้เจ้ามา !!”
สามเณรขนลุกซู่ไปทั้งตัวแน่ใจแล้วว่าตนได้พบ พระโพธิสัตว์แล้วสามเณรจึงนำดอกไม้ไปประเคนแก่ท่าน เมื่อสมเด็จพะโคะรับดอกไม้ทิพย์แล้ว ท่านนั่งคิดอยู่ครู่หนึ่ง จึงกวักมือเรียกสามเณรเข้าไปในกุฏิชั้นใน ปิดประตูหน้าต่างลงกลอน และปาฏิหาริย์เมื่อหายตัวไปทั้ง สามเณรและสมเด็จเจ้าพะโคะตั้งแต่เพลานั้น โดยไม่เหลือร่องรอยไว้ให้เห็นอีกเลย...

โดยคุณ บ้านพระสราวุฒิ (718)

[จ. 25 มี.ค. 2556 - 16:21 น.] #2753585 (45/69)

(N)
***ประวัติ หลวงปู่ดู่ พรหมปัญโญ วัดสะแก จ.พระนครศรีอยุธยา***

ชาติภูมิ

หลวงปู่ดู่ พรหมปัญโญ ท่านเกิดเมื่อวันที่ 10 พฤษภาคม พ.ศ. 2447 ตรงกับวันศุกร์ขึ้น 15 ค่ำ เดือน 6 ปีมะโรง เป็นวันเพ็ญวิสาขปุรณมี ณ บ้านข้าวเม่า ตำบลข้าวเม่า อำเภออุทัย จังหวัดพระนครศรีอยุธยา โยมบิดาชื่อ พุด โยมมารดาชื่อ พ่วง นามสกุล หนูศรี มีพี่น้องร่วมมารดาเดียวกัน 3 คน ตัวท่านเป็นคนสุดท้อง เมื่อหลวงพ่อถือกำเนิดได้ไม่นาน มารดาของท่านก็เสียชีวิต และเมื่อท่านอายุได้ 4 ปี บิดาของหลวงพ่อก็เสียชีวิตอีก ทำให้หลวงพ่อกำพร้าตั้งแต่วัยเยาว์ ท่านจึงได้อาศัยอยู่กับยาย และ พี่สาวชื่อ สุ่ม เป็นผู้ดูแลเอาใจใส่ เมื่อท่านถึงวัยที่ต้องศึกษา ก็ได้ศึกษาเล่าเรียนที่ วัดกลางคลองสระบัว วัดประดู่ทรงธรรม และวัดนิเวศธรรมประวัติ ตามลำดับ

เมื่อตอนที่ท่านยังเป็นทารกมีเหตุอัศจรรย์ที่ทำให้เชื่อว่าท่านจะต้องเป็นผู้มีบุญวาสนามาเกิด คือในช่วงหน้าน้ำหลาก คืนหนึ่งขณะที่บิดาและมารดากำลังทำขนมอยู่นั้น มารดาท่านได้วางตัวท่านไว้บนเบาะนอกชานบ้าน แต่ไม่ทราบด้วยเหตุใดตัวท่านได้กลิ้งตกลงไปน้ำ แต่เป็นที่น่าอัศจรรย์ที่ตัวท่านกลับไม่จมน้ำ กลับลอยน้ำไปติดอยู่ข้างรั้ว กระทั่งสุนัขที่บ้านเลี้ยงไว้ มาเห็นเข้าจึงเห่าและวิ่งกลับไปกลับมา มารดาท่านจึงสงลัยว่าคงจะมีเหตุการณ์ผิดปกติ จึงได้ตามสุนัขออกมาดู ก็พบท่านลอยน้ำอยู่ติดกับข้างรั้ว

อุปสมบท

เมื่อท่านอายุได้ 21 ปี ก็ได้บรรพชาอุปสมบท เมื่อวันที่ 10 พฤษภาคม พ.ศ. 2468 ตรงกับวันอาทิตย์แรม 4 ค่ำ เดือน 6 ณ อุโบสถวัดสะแก ตำบลธนู อำเภออุทัย จังหวัดพระนครศรีอยุธยา โดยมี หลวงพ่อกลั่น วัดพระญาติการาม เป็นพระอุปัชฌาย์ หลวงพ่อแด่ เจ้าอาวาสวัดสะแก เป็นพระกรรมวาจาจารย์ หลวงพ่อฉาย วัดกลางคลองสระบัว เป็นพระอนุสาวนาจารย์ ได้รับ ฉายาว่า “ พรหมปัญโญ ”

ศึกษาธรรม

ในพรรษาแรกๆ นั้น หลวงปู่ดู่ ได้ศึกษาพระปริยัติธรรมที่วัด ประดู่ทรงธรรม (ในสมัยนั้นเรียกว่าวัด ประดู่โรงธรรม) โดยศึกษากับ ท่านเจ้าคุณเนื่อง พระครูชม หลวงพ่อรอด (เสือ) เป็นต้น

ในด้านการปฏิบัติ วิปัสสนากรรมฐาน นั้น หลวงปู่ดู่ ได้ ศึกษา กับ หลวงพ่อกลั่น วัดพระญาติการาม ผู้เป้นพระอุปัชฌาย์ และ หลวงพ่อเภา ซึ่งเป็นศิษย์องค์สำคัญของหลวงพ่อกลั่น และ มีศักดิ์เป็นอาของท่าน เมื่อท่านบวชได้พรรษาที่ 2 ประมาณปลายปี พ.ศ. 2469 หลวงพ่อกลั่นก็ได้มรณภาพ ท่านจึงได้ศึกษากับหลวงพ่อเภาเป็นหลัก นอกจากนี้ยังได้ศึกษาจากตำราที่มีอยู่ จากชาดกบ้าง ธรรมบทบ้าง และด้วยความที่ท่านเป็นผู้รักการศึกษา ท่านจึงได้เดินทางไปศึกษาหาความรู้เพิ่มเติมจาก พระอาจารย์อีกหลายท่าน ที่ จังหวัดสุพรรณบุรี สระบุรี ฯลฯ

เมื่อพ.ศ. 2486 ครั้นออกพรรษาแล้ว หลวงพ่อก็ออกเดินธุดงค์ จากวัดสะแก มุ่งหน้า สู่ป่าเขาแถบจังหวัดกาญจนบุรี ในระหว่างทาง ก็แวะนมัสการสถานที่สำคัญต่างๆ ทางพุทธศาสนา

นิมิตธรรม

ในคืนหนึ่ง ในช่วงก่อน ปี พ.ศ.2500 เล็กน้อย หลังจากที่ท่านสวดมนต์ทำวัตรเย็น และเข้าจำวัดแล้วนั้น เกิดนิมิตไปว่าได้ฉันดาว ที่มีแสงสว่างมากเข้าไป 3 ดวง ขณะที่ฉันนั้นรู้สึกว่า กรอบๆ ดี เมื่อฉันหมดก็ตกใจตื่น ท่านจึงได้พิจารณานิมิตที่เกิดขึ้น ก็เกิดความเข้าใจในนิมิตนั้นว่า ดาวสามดวง ก็คือ ดวงแก้วไตรสรณาคมน์ นั้นเอง ท่านจึงท่อง

“ พุทธัง สรณัง คัจฉามิ ธัมมัง สรณัง คัจฉามิ สังฆัง สรณัง คัจฉามิ ” ก็เกิดปิติขึ้นในจิตท่านอย่างท่วมท้น เกิดความเข้าใจอย่างลึกซึ้ง และมั่นใจว่า การยึดมั่นพระไตรสรณาคมน์ เป็นวิธี ที่เข้าสู่แก่นแท้ เป็นรากแก้วของพระพุทธศาสนา ท่านจึงกำหนดเอา พระไตรสรณาคมน์ เป็นองค์บริกรรมภาวนา

เมตตาธรรม

หลวงปู่ดู่ ท่านให้การต้อนรับแขกอย่างเสมอเท่าเทียมกันหมด ไม่มีการแบ่งชั้นวรรณะ ท่านจะพูดห้ามปรามหากมีผู้เสนอตัวเสนอหน้าคอยจัดแจงเกี่ยวกับแขกที่มาหาท่าน เพราะท่านทราบดีว่ามีผู้ใฝ่ธรรมจำนวนมากที่อุตสาห์เดินทางมาไกล เพื่อนมัสการและซักถามข้อธรรมจากท่าน หากมาถึงแล้งยังไม่สามารถเข้าพบได้โดยสะดวก ก็จะทำให้เสียกำลังใจ เป็นเมตตาธรรมอย่างสูงที่หลวงพ่อมีให้ศิษย์ทั้งหลาย และหากมีผู้สนใจการปฏิบัติกรรมฐาน มาหาท่าน ท่านจะเมตตาสนทนาธรรมเป็นพิเศษอย่างไม่เห็นแก่เหน็ดเหนื่อย

หลวงปู่ทวด

ท่านให้ความเคารพในองค์หลวงปู่ทวด วัดช้างไห้ เป็นอย่างมากทั้งกล่าวยกย่อง ว่าหลวงปู่ทวดท่านเป็นผู้ที่มีบารมีธรรมเต็มเปี่ยม เป็นโพธิสัตว์จะได้มาตรัสรู้ ในอนาคต ให้บรรดาลูกศิษย์ทั้งหลาย ยึดมั่น และระลึกถึง โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อติดขัดในระหว่างการปฏิบัติธรรม หรือประสบปัญหาทางโลก ท่านว่า หลวงปู่ทวดท่านคอยที่จะช่วยเหลือทุกคนอยู่แล้ว แต่ขอให้ทุกคนอย่าท้อถอย หรือละทิ้งการปฏิบัติ

สร้างพระ

หลวงพ่อดู่ ท่านมิได้ตั้งตัวเป็นเกจิอาจารย์ การที่ท่านสร้าง หรืออนุญาตให้สร้างพระเครื่องหรือพระบูชา ก็เพราะเห็นว่า บุคคลจำนวนมากยังขาดที่ยึดเหนี่ยงทางด้านจิตใจ เพราะศิษย์ หรือ บุคคลนั้น มีทั้งที่ใจใฝ่ธรรมล้วนๆ กับ ยังต้องอิงกับวัตถุมงคล ท่านเคยพูดว่า “ติดวัตถุมงคลยังดีกว่า ที่จะไปให้ติดวัตถุอัปมงคล” แม้ว่าหลวงปู่ดู่ท่านจะรับรองในความศักดิ์สิทธิ์ของพระเครื่องที่ท่านอธิฐานจิตให้ แต่สิ่งที่ท่านยกไว้เหนือกว่านั้นก็คือการปฏิบัติ การภาวนา นี้แหละ เป็นสุดยอดแห่งเครื่องรางของขลัง บางคนมาหาท่านเพื่อต้องการของดีเช่นเครื่องรางของขลัง ซึ่งมักจะได้รับคำตอบจากท่านว่า “ ของดีนั้นอยู่ที่ตัวเรา พุทธัง ธัมมัง สังฆัง นี่แหละของดี ”

ปัจฉิมวาร

นับตั้งแต่ พ.ศ. 2527 เป็นต้นมาสุขภาพหลวงพ่อเริ่มทรุดโทรม เนื่องการพักผ่อนที่ไม่เพียงพอ ด้วยเหตุจากการที่ต้องต้อนรับแขก และบรรดาศิษย์ทั่วทุกสารทิศ ที่นับวันก็ยิ่งหลั่งไหลกันมานมัสการท่านมากขึ้นทุกวัน แม้บางครั้งจะมีโรคมาเบียดเบียนอย่างหนัก ท่านก็อุตส่าห์ออกโปรดญาติโยมเป็นปกติ พระที่อุปัฏฐากท่าน เล่าว่า บางครั้งถึงขนาดที่ท่านต้องพยุงตัวเองขึ้นด้วยอาการสั่น และมีน้ำตาคลอเบ้า ท่านก็ไม่เคยปริปากให้ใครต้องเป็นกังวลเลย ภายหลังตรวจพบว่า หลวงพ่อ เป็นโรคลิ้นหัวใจรั่ว แม้ว่าทางคณะแพทย์ จะขอร้องท่านให้เข้าพักรักษาตัวที่โรงพยาบาล แต่ท่านก็ไม่ยอมไป

ประมาณปลายปี พ.ศ.2532 หลวงปู่ดู่พูดบ่อยครั้ง เกี่ยวกับ การที่ท่านจะละสังขาร ซึ่ง ในขณะนั้นหลวงปู่ดู่ท่านได้ใช้หลักธรรม ขันติ คือความอดทนอดกลั้นระงับ ทุกขเวทนาที่เกิดขึ้นจากโรคภัย จิตของท่านยังทรงความเป็นปรกติสงบเย็น จนทำให้คนที่แวดล้อมท่านไม่อาจสังเกตเห็นถึงปัญหาโรคภัยที่คุกคามท่านอย่างหนัก

วันอังคารที่ 16 มกราคม พ.ศ. 2533 ช่วงเวลาบ่ายนั้น มีนายทหารอากาศผู้หนึ่งมากราบท่านเป็นครั้งแรก หลวงพ่อท่านได้ลุกขึ้นนั่งตอนรับ ด้วยใบหน้าที่สดใส ราศีเปล่งปลั่งเป็นพิเศษ จนบรรดาศิษย์ เห็นผิดสังเกต หลวงพ่อยินดีที่ได้พบกับศิษย์ผู้นี้ ท่านว่า “ต่อไปนี้ ข้าจะได้หายเจ็บไข้เสียที ” คืนนั้นมีคณะศิษย์มากรายท่าน ท่านได้พูดว่า “ ไม่มีส่วนใดในร่างกายที่ไม่เจ็บปวดเลย ถ้าเป็นคนอื่นคงเข้าห้อง ICU ไปนานแล้ว ” พร้อมทั้งพูดหนักแน่นว่า “ข้าจะไปแล้วนะ” และกล่าวปัจฉิมโอวาทย้ำให้ทุกคนตั้งอยู่ในความไม่ประมาท “ถึงอย่างไรก็ขอให้อย่าได้ละทิ้งการปฏิบัติ ได้ชื่อว่าเป็นนักปฏิบัติ ก็เหมือนนักมวย ขึ้นเวทีแล้วต้องชก อย่ามัวแต่ตั้งท่า เงอะๆ งะๆ” หลังจากคืนนั้นหลวงพ่อก็กลับเข้ากุฏิ และละสังขารไปด้วยอาการสงบด้วยโรคหัวใจ ในกุฏิท่านเมื่อเวลาประมาณ 5 นาฬิกา ของ วันพุธที่ 17 มกราคมพ.ศ. 2533 รวมสิริอายุได้ 85 ปี 8 เดือน 65 พรรษา ยังความเศร้าโศกและอาลัยแก่ ศิษยานุศิษย์เป็นอย่างยิ่ง อุปมาดั่งดวงประทีปที่เคยให้ความสว่าง ดับไป แต่เมตตาธรรมและคำสั่งสอนของท่านยังปรากฏ อยู่ในดวงใจของ ศิษยานุศิษย์ตลอดไป

จึงขอยกธรรมคำสอนของหลวงพ่อที่สอนให้ศิษย์ เข้าถึงธรรมด้วยการสร้างคุณงามความดีให้เกิดขึ้นที่ตนเองดังนี้

“ตราบใดก็ตาม ที่แกยังไม่เห็นความดีในตัวเอง

ก็ยังไม่นับว่า แกรู้จักข้า

แต่ถ้าเมื่อใด แกเริ่มเห็นความดีในตัวเองแล้ว

เมื่อนั้นข้าว่า แกเริ่มรู้จักข้าดีขึ้นแล้วล่ะ”

***ขอบพระคุณข้อมูลจาก itti patihan ครับ***

โดยคุณ บ้านพระสราวุฒิ (718)

[จ. 25 มี.ค. 2556 - 20:24 น.] #2753890 (55/69)

โดยคุณ�*ขวัญแก้ว
*�(563
)�(27.130.254.*) [25 Mar 2013 20:15] #2753873 (54/54)

ถ้าจองไม่ทัน แบ่งยอดให้บ้างนะครับ พี่บ้านพระ

********************************
ครับพี่ งานบ้านๆ งานกุศลเล็กๆน้อยๆ จำนวนการสร้าง รวมทั้งหมดไม่มาก แค่ขอร่วมแรงร่วมใจช่วยเหลือให้เจตนา เพื่อวัด โรงพยาบาล และโรงเรียน(เด็กๆเยาวชนชาติไทย) สำเร็จครับพี่

โดยคุณ บ้านพระสราวุฒิ (718)

[จ. 25 มี.ค. 2556 - 22:22 น.] #2754153 (67/69)

**ส่วนชนวน แผ่นจารต่างๆ ยังมีอีกครับ ตอนนี้ทีมงานอีกส่วนหนึ่งได้ไปขอเมตตาจากครูบาอาจารย์เพิ่มเติมครับ**

**มวลสารที่จะนำมาอุด ก็ยังมีมาเพิ่มเติมครับ เช่น ผงเถ้าอังคาร หลวงปู่ดู่ ซึ่งจะนำมาผสมรวมผงว่าน แมวลสารที่ลงไว้(ยกเว้นอัฐิหลวงปู่ดู่จะะมีอยู่ในเนื้อนวน 25 องค์เท่านั้น)และผงวิเศษต่างๆ

โดยคุณ บ้านพระสราวุฒิ (718)

[จ. 25 มี.ค. 2556 - 22:34 น.] #2754192 (69/69)

โดยคุณ�*kor_kai
*�(831)�(110.168.240.*) [25 Mar 2013 22:27] #2754173 (68/68)

สุดยอดครับ...งานบุญล้วนๆ ครับ...��

***************************
ขอบคุณครับ จะพยายามเน้นรูปทรงแบบธรรมดาแต่คลาสสิค แต่เรื่องชนวนมวลสาร ที่นำมาใช้จะให้ดีที่สุดรวมถึงพิธีต่างๆ จะทำอย่างเต็มที่ เท่าที่พวกเราสามารถทำได้ครับ

!!!! กรุณา Login ก่อนจึงจะเสนอความคิดเห็นได้ !!!