(D)
เมื่อเช้า ผมรอต่อรถที่สีลม เลยถือโอกาสทำบุญตักบาตร ถวายท่าน เสียดายอยู่อย่างที่หาส้มเขียวหวานแท้ๆๆไม่เจอ ไม่รู้เดี่ยวนี้ ยังมีอยู่เปล่า เพราะส่วนใหญ่เจอแต่ส้มสายน้ำผึ้งกับ ส้มโชกุน ส้มอะไรอีกไม่แน่ใจ ที่มาจากจีน ทุกครั้งที่ผมเจอส้มเขียวหวาน (ก็ไม่เจอนานแล้ว) ก็จะคิดถึงท่านไม่มีอะไรมากครับ แค่อยากรำลึกถึงท่านนะครับ เพื่อว่าจะได้ กระตุ้นเตือน คนที่บอกว่าเป็นลูกศิษย์ท่าน ศรัทธาท่าน ร่ำรวยมีชื่อเสียงเงินทอง จากบารมีท่าน รำลึกถึงท่านบ้าง งานการอาจเยอะจนลึมคิดถึงท่าน ยังมีเวลารำลึกถึงท่านอีกตอนงานต้มยา ช่วงสงกรานต์เมษา ผมจำวันที่ไม่ได้นะครับ (พอดีอาจารย์อ๋าให้ใบมาเหมือนกัน ดันแจกหมด แล้วดันลืมสแกนไว้) ไม่เป็นไรครับเดี่ยวยืมขอพรรคพวกมาลงให้ หรือถ้าใครใจร้อนโทรไปสอบถามได้นะคับ เบอร์นี้เลย 056-269214 โดยปรกติงานต้มยาผมไม่ได้ไปหรอก เพราะคิดว่า คนไปกันเยอะ ท่านต้องเหนื่อยต้อนรับคนที่มากราบท่าน อีกอย่างรู้สึกไม่เป็นส่วนตัว จะพูดคุยอะไร กับท่านลำบาก เดี่ยวธูปจิ้มหลัง เทียนลนก้น
เข้าเรื่องดีกว่า โหมโรงยาวเดี่ยวจบไม่ลง คือจะเล่าช่วงที่ท่าน อยู่โรงพยาบาลบ้านหมี่ให้ฟัง เท่าที่ผมเช็ดข้อมูลกับกรรมยุดนั้น และลูกศิษย์ของหลวงพ่อลออ ข้อมูลตรงกัน เลยกล้าเล่าให้ฟัง บางครั้งฟังแล้วเหลือเชื่อ คือ ตาท่านเริ่มเป็นต้อตั้งแต่เมื่อไรไม่ทราบ คุณหมอสมสุข เคยพาท่านมาตัดแว่น ที่กรุงเทพฯ ที่สะพานเหลือง แต่ท่านกลับไปที่ช่องแค ท่านก็ไม่เคยใส่เลย ต้อเริ่มลาม จนท่านมองไม่เห็น บอดสนิท ตอนปลายเดือน ธันวาคม 2517 แต่ตอนที่ท่านเข้าโรงพยาบาลครั้งสุดท้าย เดือนต้นมกราคม 2518 ท่านมองด้วยตาไม่เห็นแล้ว แต่ ว่า ท่านสามารถจำได้ว่า ใครมาเยี่ยม ทักได้ถูกคน โดยที่คนนั้น ไม่ต้องส่งเสียงอะไรเลย ซึ่งผู้ใหญ่รุ่นนั้นบอกว่าท่านมองโดยจิต ไม่ได้มองโดยตา มีเกจิหลายท่านไปเยี่ยมท่าน ในช่วงนั้น เท่าที่จำได้ มีหลวงพ่อโอด หลวงพ่อแพ หลวงพ่อคูณ หลวงพ่อจวน | 
[พ. 30 ม.ค. 2551 - 15:00 น.]