(D)
>>เป็นข่าวหน้าหนังสือพิมพ์...ว่า...ดาราวัยรุ่นผู้มีไหวพริบปฏิภาณดีมากคนหนึ่ง... ถูกข่มขืนขณะเดินเข้าบ้านในซอยเปลี่ยว..ยามค่ำคืน...
>>
>> ปวีณา : ทำไมถึงกลับบ้านดึกดื่นล่ะจ๊ะหนู... ? แล้วหนูกลับบ้านยังไง .?
>>
>> ดาราสาว : มีดาราหนุ่มรุ่นพี่มาส่งค่ะ... แต่ด้วยไหวพริบของหนูหนูสังเกตว่าเขาเป็นคนขี้หลี... ถ้าให้รู้จักบ้านก็จะตามมาตื้อจนรำคาญจึงให้ส่ง แค่ปากซอย... แล้วหนู เดินเข้ามา
>>
>> ปวีณา :แล้วเกิดอะไรขึ้น...?
>>
>> ดาราสาว : มีผู้ชายคนหนึ่ง..รูปร่างสูงใหญ่..ล่ำสัน.มีอาการเมาเล็กน้อยเดินตามหนูมา... ด้วยไหวพริบของหนู... หนูรู้ได้เลยว่าไม่ได้มาดีแน่...
>>
>> ปวีณา : แล้วยังไงต่อจ๊ะ... ?
>>
>> ดาราสาว :หนูตัดสินใจออกวิ่ง. . แต่ชายคนนั้นก็วิ่งตามทันที... ด้วยไหวพริบหนูรู้ว่าวิ่งยังไงก็คงไม่เร็วกว่าผู้ชายอยู่ดียังไงเขาก็ต้องตามทัน... และใช้กำลังแน่นอน
>>
>> ปวีณา : ยังไงต่อจ๊ะ.. . ?
>>
>> ดาราสาว :ด้วยไหวพริบของหนู.. หนูตัดสินใจหยุดวิ่ง.. เพื่อไม่ให้ต้องเจ็บตัวหนูตัดสินใจเจรจาต่อรอง....
>>
>> ปวีณา : ผลการเจรจาเป็นอย่างไรจ๊ะ. ?
>>
>> ดาราสาว :หนูบอกเขาว่า..ไม่มีประโยชน์ที่จะต้องใช้กำลัง.. ไม่เกิดผลดีต่อทั้งสองฝ่าย.. หนูยินยอมทำตามที่เขาต้องการ...
>>
>> ปวีณา : เรื่องเป็นอย่างไรต่อจากนั้น... ?
>>
>> ดาราสาว : ด้วยไหวพริบของหนู... หนูชวนเขาเข้าไปในซอกตึกลับตาคนแล้วต่างคนต่างถอดเสื้อผ้าของตัวเอง หนูถกกระโปรงขึ้นมาเหนือเอว... ส่วนเขาปลดกางเกงตกลงมากรอมเท้า
>>
>> ปวีณา : เรื่องเป็นยังไงต่อจ๊ะ... ?
>>
>> ดาราสาว : ลองใช้ไหวพริบคิดดูสิ..ว่า.ชายที่รูดกางเกงลงไปกองที่ตาตุ่ม..กับหญิงสาวที่ถกกระโปรงขึ้นเหนือเอว...ใครจะวิ่งเร็วกว่ากัน...?
>>
>> ปวีณา : แต่อย่างน้อยเค้าก็เห็นของลับหนู ??
>>
>> ดาราสาว : ด้วยไหวพริบ? หนูก็ไม่ยอมเสียเปรียบหรอกค่ะ หนูใช้ก็เวลาครู่หนึ่งเพื่อจ้องดูของเขาเหมือนกันก่อนวิ่งหนี??
>>
>> ปวีณา : (ทำหน้าเอ๋อ) ?????....แล้วหนูรู้สึกยังล่ะค่ะ ??
>>
>> ดาราสาว : เสียดาย ????
| 
[อ. 17 ต.ค. 2549 - 23:43 น.]