(D)
โจมีโรคประจำตัวคือปวดหัวเป็นประจำแต่ว่าไม่เคยไปหาหมอเลย
เนื่องจากเขาคิดว่าเป็นเพียงแค่การปวดหัวจากการเรียนหนังสืออย่างหนักเท่านั้น
ปล่อยไว้เดี๋ยวก็หาย
10 ปีผ่านไป อาการปวดหัวก็ไม่เคยหายไป แม้ว่าบัดนี้เขาได้ก้าวเข้าสู่
วัยกลาง คนแล้วก็ตาม
เขาก็ไม่คิดจะไปหาหมอเพราะคิดว่าเป็นเพียงเพราะเครียดจากการทำงาน
อีก 10 ปีต่อมา อาการปวดหัวก็ไม่เคยหายมีแต่ทวีความรุนแรงมากขึ้น
เขาจึงตัดสินใจว่าจะต้องไปหาหมอเสียที หลังจากที่หมอทำการตรวจเรียบร้อย
จึงพูด ขึ้นว่า
" ผมมีข่าวดีและข่าวร้ายครับ
ข่าวดีก็คือ ผมสามารถ รักษาอาการของคุณได้อย่างหายขาด "
" และข่าวร้ายหล่ะครับหมอ " เขาถามขึ้นอย่างร้อนรน
" ข่าวร้ายก็คือว่า ผมต้องทำการตัดไข่คุณทิ้งครับ "
โจเหมือนตกอยู่ในภวังค์
" คืองี้ครับ " หมอรีบอธิบายผม " อาการของคุณ ถือว่าเป็นเคสที่หาได้ยากมากๆ
เรียกว่า 1 ใน 100 ล้านก็ว่าได้ ไข่ทั้งสองข้างของคุณนั้น
ไปดันลำไส้ให้ไปกดทับเส้นปลายประสาทล่างสุดของกระดูกสันหลัง
การกดทับนี้เองทำให้คุณต้องทรมานกับ การปวดหัวอย่างรุนแรงตลอด 20 ปีที่ผ่านมา "
" ทางเดียวที่จะรักษาได้คือ การตัดไข่ครับ " หมอสรุปสั้นๆ
แต่ทำร้ายจิตใจโจยิ่งนัก หมอได้ให้โอกาศเขาตัดสินใจ
อย่างไรก็ตามเขารู้สึกหดหู่ยิ่งนัก เขาสู้อุตส่าห์มานะเรียน
เพื่อให้ได้ทำงานดีๆ ไม่เคยไปเที่ยวเหลวไหล
เธค ผับ ไม่รู้จัก สาวๆไม่เคยสนและเมื่อได้งานแล้ว
เขาก็ได้ทุ่มเทอย่างหนัก เพื่อให้ก้าวหน้าและมีเงินเยอ ะๆ
จนมาวันนี้เขาได้ทุกอย่างที่ต้องการ และเขาคิดว่าถ้าได้สิ่งเหล่านี้แล้ว
ผู้หญิงมากมายก็จะเข้ามาหาอย่างไม่ต้องสงสัย
แต่ทุกสิ่งที่วาดฝันก็พังทลายจากอาการปวดหัวของเขาเอง
เขาได้นอนคิดอยู่หลายคืน ถึงแม้จะเศร้าเพียงใด
แต่เขาก็ไม่อยากทรมานเหมือนตกนรกอีกต่อไป
เขาไม่กล้าปรึกษาใคร เนื่องจากคิดว่าเป็นเรื่องน่าอาย
ดังนั้นวันรุ่งขึ้นเขาจึงไปโรงพยาบาลเพื่อผ่าตัดทันที
หลังจากออกจาก ร.พ ด้วยอาการสมองปลอดโปร่งครั้งแรกในรอบ 20 ปี
แต่เขาก็รู้สึกเหมือน ขาดบางอย่างที่สำคัญไปในชีวิต
เหมือนกลายเป็นอีกคนหนึ่ง
แต่เขาก็เข้มแข็งพอและตัดสินใจที่จะเริ่มต้นชีวิตใหม่ เขาจึงเดินเข้าร้านตัด
สูทที่แพงที่สุดในนิวยอร์ค
เพื่อเป็นการปลอบใจและเริ่มต้นสิ่งใหม่ๆ
โจกล่าวกับชายแก่เจ้าของร้านหลังเดิน เข้ามาต้อนรับ
" เอ่อ ผมจะตัดสูทครับ " " ได้ครับ อืมม ขนาด 44 "
เจ้าของร้านดูโดยไม่ต้องวัด โจหัวเราะ " ถูกแล้ว รู้ได้งัยเนี่ย " "
เปิดร้านมา 60 ปี น่ะครับ " โจลองสูท ซึ่งใส่ได้สวยและขนาดพอดี
" ไม่สนใจลองเสื้อเชิ๊ทมั้งเหรอครับ " เจ้าของร้านถาม
" ก็ดีครับ " โจตอบ
" อืมม แขน 34 คอ 16 นิ้วครึ่ง " เจ้าของร้านดูโดยไม่ต้องวัด
โจชักสงสัย " ถูกแล้ว รู้ได้งัยเนี่ย " " เปิดร้านมา 60 ปี น่ะครับ "
โจลองเสื้อ ซึ่งใส่ได้สวยและขนาดพอดี
" รองเท้าสักคู่ดีไหมครับ " " ก็ดีครับ "
" อืมม 9 นิ้วครึ่ง " เจ้าของร้านดูโดยไม่ต้องวัด
โจรู้สึกแปลกใจมาก " ถูกแล้ว รู้ได้งัยเนี่ย "
" เปิดร้านมา 60 ปี น่ะครับ "
โจใส่รองเท้าซึ่งใส่ได้สวยและขนาดพอดี
ขณะที่เขาลองเดินไปทั่วร้าน เจ้าของร้านจึงถามว่า
" ลองกางเกงในตัวใหม่สักหน่อยไม๊ครับ "
โจชะงักและหยุดคิดสักครู่ " ก็ดีครับ "
" อืมม ขนาด 36 พอดี "
คราวนี้โจหัวเราะก้าก " ฮ่า เสร็จผมหล่ะ คราวนี้
คุณผิดครับ ผมใส่ 34 ตั้งแต่อายุ 18" ชายแก่ส่ายหน้า พร้อมกับพูดขึ้นว่า "
โอ้ ยอย่างคุณ 34 ไม่ได้
หรอก ทรมานตายห่า
เพราะมันจะไปรั้งไข่คุณไปกดลำไส้และทำให้ไปกดทับเส้นประสาทล่างสุดของกระดูก
สันหลังอีกที คุณไม่
เคยปวดหัวมั่งเลยเหรอ "
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า
1. บางปัญหาวิธีแก้ง่ายๆก็มี
2. อย่าเสือกตัดสินใจอะไร โดยไม่เคยหาข้อมูล
มิฉะนั้นไซร้ ท่านอาจเสียไข่ได้
  |
|
[อ. 21 พ.ย. 2549 - 10:49 น.]