(D)
109ปี...หลวงปู่สุภา ศิษย์ร่วมสำนักเสด็จเยี่ยมเตี่ย รุ่นสุดท้าย
12 เมษายน (ที่ผ่านมา)...ได้มีพิธี ฉลองพระมหาธาตุเจดีย์ ณ วัดคอนสวรรค์ อำเภอวาริชภูมิ จังหวัดสกลนคร โดย หลวงปู่สุภา กันตสีโล เจ้าอาวาส วัดสีลสุภาราม ตำบลฉลอง อำเภอเมืองภูเก็ต (นามวัดได้รับพระราชทาน จากสมเด็จ พระนางเจ้าฯ พระบรมราชินีนาถ)... เป็นประธาน
หลวงปู่สุภา ได้สร้างวัดมาแล้ว 39 แห่ง และพระมหาเจดีย์ องค์นี้เป็น อนุสรณ์ลำดับที่ 39 โดยสร้างในหมู่บ้านที่เป็น บ้านเกิดของหลวงปู่เองเมื่ออดีต 109 ปีที่แล้ว...เพื่อเป็นอนุสรณ์
แม้ว่าอายุอยู่ใน วัยที่เกินศตวรรษ แล้วก็ตาม หลวงปู่สุภา ซึ่งท่านได้ถูกยกย่องว่าเป็น อริยสงฆ์ห้าแผ่นดิน ยังไม่ถือว่าชราภาพ คงมีความจำ เป็นเลิศ แข็งแรง กระฉับกระเฉง คล่องแคล่ว พูดจาฉะฉาน
ในงานยังได้ สนทนากับใครๆอย่างเป็นกันเอง ทั้งกับแขกรุ่นเหลนโหลนที่มาร่วมกิจกุศล ถามถึงลูกคนนู้นทักทายหลานคนนี้ สร้างความชื่นมื่นเป็นที่ประทับใจแก่ทุกท่าน ที่ได้สัมผัส...ถึงแม้ว่าไม่ใช่ญาติชื่นชม
O O O
หลวงปู่สุภา เป็นลูกคนที่ 8 ในตระ***ล วงศ์ภาคำ บิดาเป็นผู้ใหญ่บ้านชื่อ พล มารดาชื่อ นางสอ เกิดที่บ้านคอนสวรรค์ เมื่อวันที่ 17 กันยายน 2439 ตรงกับวันขึ้น 15 ค่ำ เดือน 10 ปีวอก วัยเด็กมีรูปร่างอ้วนท้วนสมบูรณ์
เริ่ม มีแววที่จะเข้าสู่ร่มกาสาวพัสตร์ตั้งแต่ในช่วงวัยเด็กอายุประมาณ 7 ขวบ ตอนนั้นได้ คลานเข้าไปกราบแทบตักพระธุดงค์รูปหนึ่ง ซึ่งท่านก็เอามือลูบที่ศีรษะแล้ว พูดว่า...
...เด็กน้อยเอย ต่อไปเจ้าจักได้บวชเรียนถวายตัวในพระพุทธศาสนา บวชเมื่อใด อย่าลืมไปเสาะหาหลวงพ่อให้จงได้ อย่าลืมน่ะ พบกันในวาระที่เจ้าได้ครอง ผ้าเหลืองเหมือนหลวงพ่อนี่แหละ...!!!
คำพยากรณ์ ตอนนั้น หลวงปู่ ยังเด็ก จึงไม่ใส่ใจ เท่าใด ได้แต่จ้องหน้าพระธุดงค์รูปนั้น จนจำองคาพยพไว้ได้ทั้งหมด ก็กราบลาออกไปวิ่งเล่นต่อตามประสาเด็ก
2 ปีต่อมา เกิดคิดอยากจะบวช จึงขออนุญาต พ่อแม่ ผู้ใหญ่พลจึงได้นำไปให้ พระอาจารย์สวน ทำการบรรพชาเป็นสามเณร เพื่อความก้าวหน้า อาจารย์สวน จึงได้ส่งเข้า ไปเรียนต่อที่จังหวัดอุบลราชธานี
แล้วจึง เลือกที่จะเข้าสู่เส้นทางของฝ่ายวิปัสสนา วันหนึ่งจึงได้เดินทางไปนมัสการ พระธาตุท่าอุเทน จังหวัดนครพนม ก็ได้พบกับ พระอาจารย์ ฝ่ายวิปัสสนา รูปหนึ่ง ซึ่งเข้าไปพบท่านก็ได้รับคำทักทายว่า...เณรน้อยจำเราไม่ได้หรือ เคยพบกันใน ครั้งก่อนหลายปีแล้ว...ที่สกลนคร...!!!
จากนั้น สามเณรสุภา จำได้ จึงได้ ถวายตัวเป็นศิษย์สายวิปัสสนากับ พระอาจารย์สีทัตต์ คือผู้ที่ เคยพยากรณ์ตัวหลวงปู่ไว้เมื่อตอนอายุเพียง 7 ขวบ
O O O
สามเณรสุภา ศึกษาศาสตร์กับ พระอาจารย์ สีทัตต์ จนแกร่งกล้า อาจารย์จึงบอกว่า ให้ธุดงค์ไปที่ภูควาย แล้วออกไปหนองคาย และให้เดินทาง ไปทางเหนือจะได้พบกับ พระอาจารย์องค์หนึ่งที่มี ความเชี่ยวชาญด้านกสิณและวิชา แปดประการ มีอภิญญาสูงมาก เธอจะได้วิชาอาคมจากท่าน
พอออกธุดงค์จากภูควายแล้วจึงได้เข้า กรุงเทพฯ ขณะนั้น ได้ข่าวจากพระรูปหนึ่ง ที่วัดแถวนางเลิ้ง ถึงท่าน พระครูวิมลคุณากร หรือ หลวงปู่ศุข เกสโร แห่งวัดอู่ทอง ปากคลองมะขามเฒ่า อ.วัดสิงห์ จ.ชัยนาท
O O O
เมื่อเดินทางไป ที่วัดอู่ทอง พอเห็นกุฏิ หลวงปู่ศุข ก็จะขึ้นไปนมัสการ ก็ได้รับคำทักทาย ว่า...มาถึงแล้วหรือพ่อเณรน้อย กำลังรออยู่ พอดี ล้างเท้าแล้วขึ้นมาเห็นหน้าเห็นตา กันหน่อย
มีแต่ เสียงทักทายที่นอกชาน แต่เมื่อมองขึ้นไปไม่เห็นใคร จึงได้คิดในใจว่า... นี่คือพลังปราณผู้ที่สำเร็จ สามารถออกเสียงให้ดังค่อย หรือไกลใกล้แค่ไหน ก็ได้ หรือว่าท่านมีพลังในการโปร่งแสง (หายตัวได้)
(ในช่วงที่หลวงปู่สุภาไปฝากตัวเป็นศิษย์หลวงปู่ศุขนั้น กรมหลวงชุมพรเขตอุดมศักดิ์ เสด็จเตี่ย ได้ศึกษาวิชาจาก หลวงปู่ศุข จบและเดินทางเข้ากรุงเทพฯก่อนหน้านี้ประมาณ 4 ปี)
เมื่อฝากตัวเป็นศิษย์ หลวงปู่ศุข จะปรนนิบัติคอยอุปัฏฐากเป็นกิจ จึงได้ศาสตร์ต่างๆจน แตกฉาน วันหนึ่ง หลวงปู่ศุข เรียกเข้ามาแล้วพูดว่า......
...เณรน้อย ต่อไปจะต้องสงเคราะห์ผู้คนอีกมากมาย ความจน ความขัดข้อง การ ทำมาหากินฝืดเคือง เป็นทุกข์อย่างยิ่งสำหรับฆราวาส จำเป็นจะต้องช่วย พวกเขา จะถ่ายทอดวิชา แมงมุม ให้
แมงมุมเป็นสัตว์สะอาด ไม่ออกล่าเหยื่อ นอกเขตสายใย พูดง่ายๆคือมันจะกินสัตว์ ที่ถึง ฆาตเท่านั้น มันจะรอให้เหยื่อมาติดกับเอง ไม่ออกไปทำร้ายใคร...ศาสตร์นี้จึง ไม่สอนให้ ใครเบียดเบียนใคร
การ เปิดร้านค้า เปิดบริษัท ทำธุรกิจก็เช่นกัน เหมือนกับแมงมุมที่ชักใยรอเหยื่อไว้ วิชาอาคมนี้ จะทำให้ลูกค้าเข้ามาติดสายใย คือมาค้าขายแลกเปลี่ยนกัน ทำให้ได้กำไร สมดั่งที่คิด เหมือน แมงมุมได้กินแมลงที่มาติดสายใยเป็นอาหาร
ศาสตร์อาคมแมงมุมของหลวงปู่ศุขที่ถ่ายทอดให้หลวงปู่สุภา จึงได้สืบสานนำมา สงเคราะห์ฆราวาสทั้งหลายที่มีปัญหา...ตามเจตนาของ พระอาจารย์ผู้ถ่ายทอด อาคมให้
O O O
แม่ชีเกตุเพชร เย็นสัย หรือ แม่ชีเปีย ผู้คอยดูแล หลวงปู่สุภา ได้เล่าให้ฟังว่า หลวงปู่ มีวิชาอาคมหลายอย่าง แต่ว่าท่านไม่ค่อยที่จะแสดงออก จะด้วยที่ว่าท่านสูงอายุแล้ว อยากจะ อยู่อย่างสงบๆก็เป็นได้
ก็หลายคนที่ได้ แมงมุมเรียกทรัพย์ ของหลวงปู่สุภา ไปแล้ว มีประสบการณ์ อย่างเช่น นายพีรพล นภาวรรณ อยู่ที่ถนนพหลโยธิน 32 เขตจตุจักร กทม. ซึ่งเป็นเจ้าของสวนส้ม สวนน้ำเพชร รังสิต ที่ทำปุ๋ยหมักจุลินทรีย์ธรรมชาติ นาดี ๙๙ ไว้ใช้เองและพรรคพวก
พอได้ ของดีนี้จากหลวงปู่ ซึ่งขนาดไม่ใหญ่นักเขาก็พกติดตัวไป ปรากฏว่า ได้ผลเกินความคาดหวัง ไม่รู้ว่าเป็นอย่างไร ทางราชการวุฒิสภามาทาบทามให้ ร่วมคณะทำงานแก้ไขปัญหาเรื่องส้ม และ ยังได้รับตำแหน่งประธานศูนย์ ถ่ายทอดเทคโนโลยีการเกษตร เขตบึงกุ่ม กทม. อีกด้วย
และในจำนวนหลายราย ก็มีประสบการณ์ แตกต่างกันออกไปในความสำเร็จ ก็มีบ้างที่เงียบ ไม่มีอะไรเกิดขึ้น นั่นก็อยู่ที่ว่าคลื่นแห่งพลังนั้นสัมพันธ์กันหรือไม่...ถ้าไม่ มันก็แห้ว
ดั่งคลื่นวิทยุระหว่างเครื่องส่งกับเครื่องรับต้องตรงกัน...มันถึงโป๊ะเชะ...!!!
| 
[พ. 29 มิ.ย. 2548 - 18:27 น.]