(D)
เมื่อวานนี้เป็นวันที่เราทิ้งโต๊ะทำงานที่เคยนั่ง ทิ้งคอมพิวเตอร์ที่เคยใช้ แล้วออกไปร่วมกิจกรรมกับบริษัทนอกสถานที่ ภารกิจวันนี้ก็คือการแจกตัวอย่างอาหารใหม่ และหาเงินบริจาคเพื่อสมทบทุนให้กับสมาคมพิทักษ์สัตว์ไทย การที่ให้พวกเราที่เป็นคนทำงานในแผนกต่างๆออกไปทำกิจกรรมแบบนี้ก็ดีเหมือนกัน ทำให้เราได้ไปพบกับคนที่เป็นลูกค้าโดยตรงและบางครั้งพวกเราที่มีส่วนสร้างผลิตภัณฑ์ขึ้นมาก็ได้ตอบคำถามกับลูกค้า เหมือนงานผู้ผลิตพบผู้บริโภคยังไงยังงั้น แต่นอกจากนั้นบางครั้งเราก็ได้ความประทับใจอย่างอื่นกลับมาด้วย
ความประทับใจครั้งนี้เกิดขึ้นที่ข้างทาง ในซอยเล็กๆหลังอาคารสินธร ในขณะที่พวกเรากำลังเดินแจกตัวอย่างอาหาร และพูดเชิญชวนให้ช่วยกันบริจาคเงินเพื่อช่วยเหลือสุนัขที่เจ็บป่วย ได้รับบาดเจ็บ พิการซึ่งไม่มีเจ้าของ ผ่านการทำงานของสมาคมพิทักษ์สัตว์ไทย พวกเราเห็นตายายคู่หนึ่งนั่งอยู่ริมทาง คุณตาสีซอเก่าๆ ส่วนคุณยายถือแก้วพลาสติกเพื่อรอรับบริจาคจากคนที่ผ่านไปมา ณ เวลานั้นสิ่งที่เราคิดอยู่ในใจก็คือเราสงสารตายายคู่นี้ เพราะกลัวว่าการที่พวกเรามาขอรับบริจาควันนี้ จะทำให้มีคนบริจาคให้ตากับยายน้อยลง เพราะมักจะเป็นธรรมชาิติของคนที่ถ้าทำบุญทำทานไปแล้ว ก็ไม่ค่อยทำซ้ำอีกใ้นวันนั้น แต่น่าประหลาดใจและน่าประทับใจก็คือ คุณยายเรียกพวกเราพร้อมกับเอาเงินสิบบาทที่มีใส่กล่องบริจาค แม้เราจะเคยได้ยินว่าเงินดอลล่าร์หนึ่งของมหาเศรษฐีร็อกกี้เฟลเรอร์จะมีค่าเท่ากับหนึ่งดอลล่าร์ของยาจก แต่การที่เห็นคุณยายทำบุญด้วยเงินสิบบาทที่มีวันนี้ทำให้เรารู้สึกว่าคุณค่าของเงินสิบบาทที่มีต่อคุณยาย ที่จริงแล้วมันคงมีค่ามากกว่าการเป็นเงินสิบบาท แต่หมายถึงน้ำใจที่ไม่อาจวัดเป็นมูลค่าได้
คนเรามักจะเริ่มที่จะเป็นฝ่ายให้ หรือนึกถึงคนอื่นก็ต่อเมื่อเรารู้สึกว่าตัวเองมีมากพอที่จะแบ่งปันแล้ว แต่คุณยายสอนให้เรารู้ว่า แม้ว่าเราไม่ได้มีอะไรมากมาย หรือมีน้อยกว่าใครอีกหลายๆคน แต่ยายก็ยังรู้สึกว่ามีมากพอที่จะแบ่งปันให้กับชีวิตอื่นๆบนโลกไ้ด้ ยายทำให้เราทราบซึ้งกับคำว่าสิ่งดีๆที่อยู่ข้างในอย่างแท้จริง เราควักเงินในกระเป๋าที่มีให้ยายอย่างไม่ลังเล แต่เสียดายที่มีเิงินที่ตัวไม่กี่บาท เราไม่ได้ถามชื่อยาย มีแต่รูปถ่ายใบนี้ที่ยืนยันกับใครๆได้ว่า โลกใบนี้ยังมีคนดีอยู่จริงๆ จบท้ายวันนั้นเราได้รับเงินบริจาคจากผู้ใจบุญทุกท่านรวมกันจากหลายทีมเป็นเงินกว่าเจ็ดหมื่นบาท ซึ่งทุกบาททุกสตางค์จะนำส่งให้สมาคมพิทักษ์สัตว์ไทย
ไม่จำเป็นว่าวันนี้เราต้องช่วยเหลือเพื่อนสี่ขาเหล่านีั้้้ หรือว่าทำให้กับสมาคมใด มูลนิธิใด แห่งใดแห่งหนึ่ง ในแต่ละวันของคนเรา เราอาจมีโอกาสได้พบได้เห็นทั้งคน และสัตว์ที่ต้องการความช่วยเหลืออีกมาก เพียงแค่พวกเราทุกคนรู้สึกถึงความพอในตัวเอง รู้สึกว่าเรามีมากพอที่จะแบ่งปันให้พวกเขาเหล่านั้นได้
(อ่านแล้วประทับใจ ช่วยส่งต่อความประทับใจนี้ให้กับคนอื่นๆด้วย และหากใครมีโอกาสผ่านไป ช่วยแวะไปช่วยเหลือยาย ให้ยายมีโอกาสได้แบ่งปันให้คนอื่นๆอีกในครั้งหน้า) | 
[พฤ. 29 มี.ค. 2550 - 16:55 น.]