กระดานข่าว www.g-pra.com : แสดงรายละเอียดในกระทู้

รู้ไว้ไม่เสียเปรียบ : แหล่งผลิตและขาย ‘วัตถุมงคลเก๊’

(ต่อจากฉบับที่แล้ว) “รู้ไว้ไม่เสียเปรียบ” ฉบับวันเสาร์ที่แล้ว (๑๗ ก.พ.) ได้พูด ถึง “ของเก๊” วัตถุมงคลยอดฮิตที่นักสะสมคลั่งไคล้กันอย่างหนักในเวลานี้ซึ่งก็คือ “จตุคามรามเทพ” ก็เลยมี “ของเก๊” ออกมาอาละวาดหนักเช่นกันแถมมากกว่า “พระกริ่งปวเรศวัดบวรนิเวศวิหารปี ๒๕๓๐” เพียงแต่ “ของเก๊พระกริ่งปวเรศฯ” สามารถแยกแยะออกแม้จะ “ทำเก๊ได้เฉียบแค่ไหน” แต่ก็ยังมีความเป็น “ของเก๊” ให้เห็นทั้ง “เนื้อและพิมพ์ทรง” ซึ่งผิดกับ “จตุคามรามเทพ” ที่แยกแยะได้ยากมากขนาดผู้เขียนยัง “มึนตึ้บ” เพราะพิมพ์ทรง-เนื้อหาและขนาด “แยกแยะไม่ออก” ที่สำคัญเป็น “วัตถุมงคลใหม่” ด้วยกันดังนั้นจะอาศัย “เนื้อหา” เพื่อดูว่าเก่าหรือใหม่ ก็ไม่ได้อีกด้วยจะมีดีอยู่อย่างเดียวคือ “ถูกกว่าของจริงหลายเท่าตัว” เท่านั้นทำให้ “พวกขี้เห่อ” ซื้อมาแขวนคอกันเกร่อ “เห็นแล้ว” ได้แต่ส่ายหน้าอุตส่าห์หามาแขวนหนักคอแท้ ๆ แต่ดันเอา “ของเก๊” มาแขวนซะนี่

เอาล่ะ...ท่านผู้อ่านไหน ๆ ก็ได้พูดถึง “จตุคามรามเทพของเก๊” กันแล้วกระผม “นายรู้ลึก แสนรู้ชัด” ก็ขอนำ “แหล่งผลิต” พร้อม “แหล่งขาย” มาพูดถึงซะเลยตามแบบฉบับของ “อ่านเดลินิวส์...อ่านความจริง” จึงต้องนำ “เรื่องจริง” ที่สามารถพิสูจน์ได้มาบอกกล่าวกันเพื่อท่านผู้อ่านจะได้ “ไม่เสียเปรียบต่อการสะสม” เพราะพวกสร้าง “ของเก๊” ออกมาขายก็คือพวกที่ “ไม่กลัวบาปตัวจริงเสียงจริง” แม้ว่าเวลานี้วัตถุมงคล “จตุคามรามเทพ” ที่เป็นของแท้จะมีการสร้างออกมาอย่างต่อเนื่องชนิดในปี “๒๕๕๐” นี้จะมีไม่ต่ำกว่า “๒๐๐ รุ่น” ที่นับตามคิวจอง “ศาลหลักเมืองนครศรีธรรมราช” เพื่อปลุกเสกชนิดที่โรงงานที่รับงานสร้างก็รับสร้างแทบไม่ทัน “ผู้สร้าง” จึงต้องขยับขยายไปใช้บริการใน “กรุงเทพฯ” และจังหวัดอื่น ๆ ที่มี “โรงงานสร้างพระ” เลยเป็นอานิสงส์ไปถึงบรรดาโรงงานสร้าง “กล่องพระ” ก็พลอยมีงานป้อนโรงงานให้ “ลูกจ้าง” มีงานทำอย่างต่อเนื่องซึ่งนับเป็น “เรื่องดี” ไม่น้อยที่มีการนำเงินมา “ลงทุน” หมุนเวียนให้เศรษฐกิจที่ฟุบ ๆ อยู่ได้ฟื้น ๆ บ้างแม้จะเล็ก ๆ น้อย ๆ แค่หลัก “พันล้าน” ก็ยังดีกว่าไม่มี “เงินสะพัดเลย”

แต่สิ่ง “น่าห่วง” ที่จะตามมาก็คือ “อีกไม่นาน” วัตถุมงคลในรูปแบบ “จตุคามรามเทพ” จะกลายเป็นสินค้า “ล้นตลาด” เกินความต้องการเพราะการสร้างในแต่ละรุ่นมี “หลายเนื้อ” และ “หลายพิมพ์” พร้อม “หลายรูปแบบ” ซึ่งแต่ละรูปแบบจำนวนการสร้างอย่างน้อย ๆ ก็ต้อง “นับหมื่น” ดังนั้นรวม ๆ แล้ว “๒๐๐ รุ่น” เป็นจำนวนเท่าใดขอให้ท่านผู้อ่านบวกลบคูณหารกันเองเถอะโยม

ส่วนทางด้านแหล่งผลิต “ของเก๊” ก็เป็นที่ทราบกันดีอยู่แล้วส่วนใหญ่จะเป็น “โรงงาน” ที่ “ไร้มาตรฐาน” ในการสร้างวัตถุมงคลจึงไม่มีใครไปว่าจ้างให้สร้างแต่ “ด้วยความโลภ” ที่เห็นโรงงานอื่นมีงานมีเงินก็เลย “มองไม่เห็นบาป” จึงทำการสร้าง “ของเก๊” ออกมาขายบ้างซึ่งโรงงานประเภทนี้มีอยู่ทั่วทุกพื้นที่ของประเทศแถมบางโรงงานตั้งอยู่ใกล้กับ “โรงงานที่สร้างของแท้” ชนิด “รั้วติดกัน” ก็มีและพอสร้างเสร็จก็ส่งออกไปขายตาม “ร้านค้า” ทั่วไปที่รับมา “ขายต่อ” ปะปนกับ “ของแท้” เนื่องจาก “ต้นทุนถูก” จึงได้ “กำไรเยอะ” เลยรับมาขายหน้าตาเฉยแบบ “ไม่หวั่นบาป” เช่นกันซึ่งร้านค้าเหล่านี้มักจะแฝงตัวอยู่ตามสนามพระทั่วไปยิ่งสนามไหนที่เป็น “สนามเก่าแก่” ก็จะมี “นักขายของเก๊” ไปแฝงตัวที่นั่นอย่างเช่น สนามพระ “ท่าพระจันทร์” จะเป็นแหล่งขาย “ของเก๊” มากที่สุด

เมื่อกระผมออกมา “ฟันธง” เช่นนี้แล้วก็ขอย้ำก่อนว่า “อย่าเพิ่งเข้าใจผิด” เพราะสนามพระท่าพระจันทร์ที่เปรียบเสมือนสำนัก “ตักศิลา” ด้านการอบรมสั่งสอนศิลปะวิทยาการ “พระเครื่อง” ให้ผู้คนนำไปประกอบวิชาชีพอย่าง “สุจริต” หันมานิยมส่งเสริมการขาย “พระเก๊” อันนี้ “ไม่ใช่เลย” เพราะบรรดา “เซียนใหญ่” ในสนามพระท่าพระจันทร์ที่ผู้เขียนคุ้นเคยหลาย ๆ ท่านอย่างเช่น “คุณศุภชัย เรืองสรรค์งามสิริ, คุณกิติ ธรรมจรัส, คุณจั๊ว ตลาดพลู” และ ฯลฯ ล้วนแต่เป็น “ผู้ที่เชื่อถือได้” ด้านให้บริการ “ของแท้” ส่วนที่ว่ามีของเก๊ขายก็เพราะ “สนามพระท่าพระจันทร์” เป็นตลาดพระที่เก่าแก่กว่าทุกสนามดังนั้น “ของเก๊” จึงมักไปปะปนขายที่นั่น ซึ่งบรรดา “เซียนใหญ่” ที่มีแต่ “ของแท้” ไว้บริการก็ไม่มีสิทธิไปห้ามหรือ “ขับไล่” ให้ผู้ขาย “ของเก๊” ไปขายที่อื่นเนื่องจากคำว่า “ตลาด” จะเป็นใครก็ตามมีสิทธินำ “สินค้า” ทั้ง “ของแท้” และ “ของเก๊” ไปขายได้ทุกคนอยู่ที่ “ผู้ซื้อ” ต่างหากจะ เลือกกันเองหากต้องการ “ของถูก” ก็เลือก “ของเก๊” แต่หากอยากได้ “ของแท้” ก็ต้อง “ซื้อแพง” เป็นวัฏจักรของการค้าขายและไม่ใช่เฉพาะ “สนามพระท่าพระจันทร์” เท่านั้น “สนามอื่น ๆ” ก็มี “พวกเสี้ยน” เหล่านี้นำของเก๊ไปปะปนตั้งแผงขายของเก๊แบบทั่วทุกสนามเลย

ด้วยเหตุนี้ “สนามพระท่าพระจันทร์” จึงไม่ต่างจากตลาดค้าขายทั่ว ๆ ไปคือ มีทั้ง “ของแท้” ที่มีเซียนใหญ่การันตีคุณภาพและ “ของเก๊” ที่พวก “เสี้ยนวงการ” นอกจากไม่การันตีแล้วยัง “ไม่รับคืน” อีกด้วย ซึ่งส่วนใหญ่จะเป็นแผงที่อยู่ “รอบ ๆ สนาม” และพวกนี้จะ มี “สารพัดพระเก๊” มาบริการแบบ “จำนวนมาก” อีกด้วยเนื่องจากบรรดา “หลวงพี่-หลวงน้า-หลวงอา-หลวงพ่อ” ตามชนบทนิยมมาเหมาซื้อใน “ราคาถูก” กว่าไปจ้างโรงงานสร้างใหม่ซะอีกเพื่อนำไปบริการชาวบ้านที่ไปทำบุญที่วัดเป็น “ทศนิยมไม่รู้จบ” เพราะปัจจุบัน “กฎหมายการสร้างวัตถุมงคล” ในบ้านเรายังไม่มี ดังนั้นใครใคร่สร้างก็สร้างกันไปใครใคร่ค้าก็ค้ากันไป

ดังนั้นเรื่องราวของ “วัตถุมงคลเก๊” โดยเฉพาะ “วัตถุมงคลใหม่” อย่าง “จตุคามรามเทพ” ช่วงนี้จึงมีออก มาอาละวาดมากที่สุดจึงอยาก เตือน “ท่านผู้อ่านความจริง... อ่านเดลินิวส์” ระวังให้มากเพราะ “ผู้เขียน” เห็นมีวางขายกันเกลื่อนแผงรอบ ๆ “สนามพระท่าพระจันทร์” ที่สร้างเลียนแบบรุ่นดัง ๆ ซึ่งมีทั้ง “บรรจุกล่อง” และ “ไม่บรรจุกล่อง” แถมขายใน “ราคาถูก” หลายเท่าตัวนอกจากนั้นที่ “สนามพระวัดราชนัดดา” (ปัจจุบันเหลือร้านที่ขายของแท้น้อยเต็มที) และ “สนามตลาดพญาไม้, สนามสวนกวางตุ้งเยาวราช, บริเวณริมคลองหลอดยามค่ำคืน” รวมทั้งที่ “หน้าศาลสถิตยุติธรรม” ข้างสนามหลวงด้านฝั่งตะวันออก (ซึ่ง อดีตเคยเป็นสนามพระสำคัญของเซียนรุ่นเก่าที่ส่วนใหญ่เสียชีวิตแล้ว) และที่สำคัญในงาน “ปิดทองฝังลูกนิมิต” หรืองาน “ประเพณี” พร้อมงาน “ประจำปี” ตามวัด ต่าง ๆ ทั่วประเทศมักจะมี “ของเก๊” ไปอาละวาดแทบทุกวัดยกเว้นวัดที่มี “วัตถุมงคล” เป็น “เอกลักษณ์” ของตัวเองที่มี “ของแท้” ให้บูชาฉะนั้นจะซื้อหา “ต้องระวังและระวัง” นะท่านทั้งหลายเอย.