(D)
เรื่องมีอยู่ว่า
วันหนึ่ง มีเพื่อนพาใครก็ไม่รู้มาปล่อยพระให้ 3 องค์ ในราคา 16,500.- เราก็บอกว่าดูไม่เป็น เพราะเก็บแต่เหรียญ ลป.ทิม ลป.โต๊ะ มีหลวงพ่อพรหมบ้าง แต่คนขายกับเพื่อนก็บอกว่ารับประกัน ถ้าเก๊ก็คืนได้ เราก็บอกว่าขอเช็คก่อนได้มั้ย ถ้าแท้ค่อยจ่ายเงิน ทั้งคู่ก็ยืนยันว่าให้จ่ายเลย ไม่มีปัญหา เก๊ก็เอามาคืน ไอ้เราก็ไว้ใจ กดเงินให้ไปสดๆ (มารู้ทีหลังว่าเพื่อนเราจะเอาค่าน้ำจิ้ม) สุดท้ายไปเช็ค ปรากฏว่าเป็นพระเก๊ โทรไปหาหลายครั้งก็เริ่มยึกยัก เราก็เริ่มทำใจกับเงิน 16,500.- ว่าสูญแน่ๆ
ทีแรกคิดว่าจะปล่อยให้จบแค่นี้ แต่ยังมีต่อครับ
วันนี้ตัดสินใจลองไปแจ้งความดู พาเพื่อนไปเป็นพยานด้วย คำแรกที่ตำรวจถาม ถ้าองค์นี้เก๊ แล้วแท้เป็นยังไง มีอะไรมายืนยัน มีคนมาตัดสินว่าเก๊มั้ย เราก็เริ่มสิ้นหวังมากขึ้น พอดีมีท่านสารวัตรเดินเข้ามา ท่านก็รับปากว่าจะลองติดต่อคู่กรณีมาเจรจาดู แต่ท่านก็ไม่รับปากนะว่าจะได้เงินคืน เพราะกรณีนี้แบบนี้ตัดสินยาก แต่ท่านจะช่วยเจรจาให้อีกแรง โอ้โห...ต้องแบบนี้สิผู้พิทักษ์สันติราษฎร์ ค่อยมีกำลังใจหน่อย เราเลยกลับไปจากโรงพักเพื่อรอการติดต่ออีกครั้ง
ตกเย็นก็ได้รับโทรศัพท์จากท่านสารวัตรว่าคู่กรณีมาแล้ว เราก็เลยขับรถไปรับเพื่อนอีกเพื่อให้ช่วยไปเป็นพยาน ถึงโรงพักก็เจรจากันอยู่นาน ท่านสารวัตรก็ช่วยเจรจา เพื่อนก็ยืนยันว่ามีการรับประกันกัน แถมมีนายตำรวจอีกท่านที่อยู่โต๊ะใกล้ๆคงทนไม่ไหว เลยช่วยลุกมาช่วยว่าคู่กรณีให้อีกแรง แต่คู่กรณีก็ไม่ยอมรับท่าเดียว อ้างนู่นอ้างนี่ อ้างว่าเงินเดือนน้อย หนี้สินเยอะ มีลูกต้องเลี้ยงอีก 3 คน จ่ายคืนครึ่งเดียวก็ไม่มีให้ ขอผ่อนเดือนละ 200.- ได้มั้ย แถมยังพูดเสียงดังอีกว่า พี่รู้มั้ย เพื่อนพี่เค้าพูดกับผมว่าพี่น่ะงี่เง้า ไม่มีใครที่ซื้อไปแล้วเค้าเอามาคืนกันหรอก เราก็อึ้งอยู่พักนึง แล้วก็ลุกขึ้นไปเอามือตบที่เอวคู่กรณีเบาๆ พร้อมกับพูดว่า ไม่เป็นไร ผมจบแค่นี้ก็แล้วกัน ผมคงไปสร้างความลำบากให้กับคุณถ้ารับเงินคุณเดือนละ 200.- เก็บเงินไว้เลี้ยงลูกคุณเถอะ แล้วก็ยกมือขึ้นไหว้ขอบคุณท่านสารวัตรกับนายตำรวจโต๊ะใกล้ที่ช่วยเป็นธุระให้ แล้วก็ขับรถกลับเพื่อไปส่งเพื่อน ระหว่างขับรถกลับเพื่อนก็มีน้ำใจจะโอนเงินเข้าบัญชีให้ 5,000.- เพื่อเป็นการช่วยเหลือ ไม่รู้ว่าจะไถ่บาปหรือสำนึก ผมก็บอกกับเพื่อนว่าไม่ต้องหรอก ผมคิดซะว่าผมทำบุญ
คำสอนที่ว่า อย่าไว้ใจทาง อย่าวางใจคน จะจนใจเอง ก็ยังคงใช้ได้อยู่...เสมอ...
ขอบคุณทุกๆท่านที่สละเวลาอ่านจนจบ... |
|