(N)
หากย้อนเวลากลับไปได้สัก 50 ปี คงไม่มีใครไม่รู้จักเจ้าของเล่นชิ้นนี้ ..อีโบ๊ะ..
ต้องขอบอกว่ามันเป็นเครื่องเล่นที่ฮิตมาก ลูกผู้ชายตัวจริงย่อมต้องเคยผ่านสมรภูมิ อีโบ๊ะมาทั้งสิ้น
มันเร้าใจ มันเป็นการต่อสู้ที่ท้าทาย เด็กผู้ชายจำเป็นต้องมีเป็นอาวุธประจำกายสักช่วงหนึ่งละน่าในสมัยนั้น
ไม่ว่ายากดีมีจน ทุกคนก็สามารถครอบครองอีโบีะได้ คุณปู่ คุณตา คุณพ่อมักประดิษฐ์อีโบีะคู่กายให้ลูกหลานเอาไว้เล่นกัน
อีโบ๊ะ ลักษณะตามภาพ ทำจากไม้ไผ่ลำเล็กๆ นำมาตัด ทำเป็นตัวลำกล้อง และทำเป็นตัวไม้ไว้แยงกระแทกเข้าไปในลำไผ่นั้น
ส่วนกระสุนที่ใส่ในลำกล้องนั้น ลูกปอกระเจา นับว่าพอเหมาะพอเจาะมาก อัดมันลงไปในรูลำกล้อง ใช้ด้ามไม้แยง ตบเบาๆให้ลูกปอกระเจาเข้าไปอัดในลำกล้อง
แล้วใช้ไม้แยงกระแทกแรงๆ เล็งทิศทางไปยังเป้าหมาย
ใครโดนยิงจะแสบๆคันๆ มันส์ไปอีกแบบ
การเล่นก็แบ่งข้างแล้วก็ลุยยิงกันเสียงดัง สนั่นหวั่นไหว โบ๊ะๆๆๆๆ
หากยามหาลูกปอกระเจาไม่ได้ ก็สามารถใช้กระดาษหนังสือพิมพ์ หรือกระดาษต่างๆมาแช่น้ำ ปั้นเป็นก้อน แล้วเอาด้ามอีโบ๊ะทุบเข้าไปในลำกล้อง ใช้แทนปอกระเจาได้เช่นกัน
เป้าหมายที่ถูกยิงอาจมีน้ำตาเล็ดได้ทีเดียวหากระยะกระชั้นชิด...
มันห่างหายจากสาระบบ ของเล่น ของเด็กไทยไปนาน
ลูกหลานสมัยนี้คงไม่มีใครรู้จักมากนัก
ว่างๆ เรามาเล่น ..อีโบ๊ะ..กันมะ..
|
|