(N)
ขออนุญาตเอาเรื่องมาลงแล้วนะคะ..
...เรื่องนี้เป็นเรื่องเล่าของพี่ข้าราชการคนหนึ่ง (ที่เกือบจะหมดตัวเพราะชอบเล่นพระ)
เขาเล่าให้ฟังว่า เขาทำงานราชการอยู่มาเป็นสิบปี
แต่ชอบเล่นพระมาก ตรงกับเสาร์อาทิตย์เมื่อไหร่ เป็นได้เข้าตลาดพระทุกที
แล้วก็พบเจอกับผู้คนมากมาย พ่อค้าพระ ที่อ้างตนว่าเป็นเซียนพระแท้ รู้จักพระทุกรุ่น ทุกเนื้อ ทุกพิมพ์ ส่งพระให้คนที่สนใจ
มีแต่พระแท้พระดีๆ ดูเป็นดูขาด แล้วก็พูดจาดี ๆ น่าเชื่อถือ
พอเป็นคนรู้จักกันเข้า ทำเป็นสนิทกัน หลอกให้พี่เขาซื้อพระเก๊หมดไปหลายแสน จนพี่เขาเข็ดหลาบเมื่อเอาพระไปให้เซียนใหญ่ส่องดู แล้วเขาส่ายหน้าบอกว่าเป็นพระเก๊ทั้งหมด ขายไม่ได้สักองค์
พอมารู้ทีหลัง เซียนพระ(เก๊) ก็หลอกล่อลูกค้าไปทั่ว คนรู้จักพี่เขาแอบเล่าให้ฟังว่า มันมีวิธีหลอกล่อเอาพระชาวบ้าน พอชาวบ้านเอาพระมาให้ดูยกลัง เขาก็ทำเป็นเขี่ย(พระดี ๆ ออก) แล้วคัดเอาแต่พระ(เก๊) อยู่ไม่กี่องค์
อ้างว่าเก็บไว้ก็ขายไม่ได้ ไม่มีใครเขาเอา เพราะพระมันไม่แท้ แล้วเขาก็พูดว่า...เอาอย่างนี้ก็แล้วกัน ผมซื้อแค่นี้แหละ (พระเก๊ทั้งนั้น) แต่ผมจะทั้งหมดไปขายให้ แต่ขอแค่ราคาถูก ๆ นะ (ความจริงมันราคาหลักหมื่น) ยื่นให้แค่ 500 บาทแล้วก็จบ ชาวบ้านก็ไม่รู้ประสีประสา
พี่เขาส่ายหน้า...อย่างระอาใจ
พี่เขาบอกว่า พระดีๆ ไม่เคยมีในตลาดพระเครื่องหรอก
เพราะพวกเซียนพระเก๊ เอาไปขายให้พวกเซียนใหญ่หมด..ไม่เหลือมาถึงเราหรอก... |