กระดานข่าว www.g-pra.com : แสดงรายละเอียดในกระทู้

อากาศเดือนพฤษภาฝนฟ้ามืดครึ้ม เหมือนอย่างเพลงเขาว่าไว้เลย “ย่างเข้าเดือนหกฝนก็ต๊กพรำๆ...”
ลุงทองแอบร้อง “โอ๊บๆ” อยู่ในใจ 555 ไม่กล้าร้องดังอายเขา

วันนี้อากาศดีฝนพรำๆลุงทองแกปิดร้านออกมาเดินตลาด ดูของดูขาว เอ๊ย! ..ดูอะไรต่างๆไปเรื่อยเปื่อย
กำลังเดินดูของเพลินๆ เหมือนมีอะไรนิ่มๆมากะแซะข้างแขน เหลียวไปดู ลุงทองขนลุกซู่ทีเดียว..

“มาเดินคนเดียวเหงามั๊ยลุง” เสียงใสๆกระซิบใกล้ๆหูลุงทองเลย
“ โอ..หลานอมของลุงนี่เอง หลานอมมาซื้ออะไรเหรอ” ลุงทองหันไปถาม
“หนูจะมาเดินหาซื้อของใช้หน่อยค่ะ พอดีเห็นลุงทองเลยเข้ามาทักทาย เผื่อได้สปอนด์เซอร์อิอิ” ลูกอมตอบพร้อมเล่นหูเล่นตา

ลุงทองหันมายิ้มๆพร้อมบอก
“วันนี้ลุงว่าง หลานอมของลุงอยากได้อะไรล่ะ เดินดูไปกะลุงมั้ย”
ลูกอมหันมาตอบวาวตากรุ้มกริ่ม
“ฮั่นแน่..ลุงจะเป็นสปอนเซอร์ให้หนูแล้วใช่มะ หวังอะไรด้วยป่าว ฮี๊ๆๆๆ”

ฝนก็เริ่มตกปอยๆ ดูยัยลูกอมมาพูดงี๊ ลุงทองแกก็กระอักกระอ่วนสิ
“หลานอมของลุง ไม่ต้องห่วงนะ ลุงไม่ได้หวังอะไรตอบแทนหรอก แค่จะเดินเป็นเพื่อน”
“โธ่ลุง...น่าจะหวังสักหน่อย อิอิ..” ลูกอมพูดพร้อมกระแซะแขนลุงทองตลอด

“งั้นเราไปทางโน้นกันลุง หนูจะไปหาของด้านโน้น”
“ไปสิ” ลุงทองเดินเคียงข้างไปกับสาวน้อย นุ่งกางเกงสั้นจู๋ ใส่เสื้อยืดรัดตัวพอประมาณแต่คอกว้างจนเห็นความขาวเร้าใจ
(ลุงทองแกบอกว่าอย่าไปพิมพ์นะ ว่าแกแอบชำเรืองดูบ่อยๆ 5555)

ลูกอมเดินไปมาอยู่พักนึงแล้วก็มาหยุดที่ร้านนึง อ่านข้อความแล้วก็รำพึงออกมา
“กรุณาถอดรองเท้า”.... “เช๊อะ...ไม่ถอดจะทำไม” ลูกอมหันมาบอกกับลุงทองด้วยสายตามีค้อน
“โถ..หลานอมของลุง ถอดเถอะ เขาสู้อุตส่าห์เขียนป้ายไว้แล้ว” ลุงทองบอกด้วยเสียงเกือบกระซิบ

“ไม่ถอด...จะมารุกล้ำสิทธิกันได้ไง”ลูกอมหันมาพูดเสียงดังกับลุงทอง
“หลานอมฟังลุงนะ ทุกสถานที่เขามีระเบียบปฏิบัติ ที่เขาแจ้งเอาไว้ เราก็ควรจะปฏิบัติตามจึงจะถูกต้องนะ”ลุงทองอธิบาย
“ก็หนูไม่อยากถอดมีไรมั้ย” ลูกอมลอยหน้าลอยตาตอบ

“การอยู่ร่วมกันในสังคม เราควรปฏิบัติตามกฎระเบียบนะ หลานอมลองดูในร้านเขาสิทุกคนถอดรองเท้ากันหมดเลย” ลุงทองพยายามอธิบายไม่ลดละ
“การไม่ทำตามระเบียบที่ทุกคนเขายอมรับ ต้องถือว่าเรามีข้อบกพร่องทางสังคมนะ” ลุงทองเห็นลูกอมนิ่งไป ได้ทีเลยอธิบายใหญ่
“ถอดเถิดนะหลานอมของลุง เป็นเด็กดีต้องรู้จักปฏิบัติตามระเบียบของสังคม” ลุงทองพูดเชิงอ้อนวอน

“ไม่ถอด..ไม่ถอด..ยังไงก็ไม่ถอดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ” ลูกอมพูดรัวๆน้ำเสียงเหมือนมีเสียงสะอื้น จนคนรอบข้างเริ่มหันมามองลูกอมกับลุงทอง
“ใจเย็นๆ หลานอมของลุง”ลุงทองพยามเอามาจับไหล่ลูกอมเบาๆ (ไม่กล้าจับตรงๆเท่าไหร่)
“ถอดเถิดนะ”
“ไม่..ยังไงก็ไม่ถอด” ลูกอมสะอื้นเยอะขึ้น
“อย่ามาห้ามหนู ยังไงหนูก็ไม่ถอด”ลุกอมเริ่มเสียงแข็ง

“ไหนลองบอกเหตุผลให้ลุงฟังหน่อยสิ ทำไมหนูถึงไม่ยอมถอด” ลุงทองเริ่มหันมาหาเหตุผล
“บอกลุงหน่อยสิ หนูมีเหตุผลอะไรถึงไม่ยอมถอดรองเท้า” ลุงทองจับต้นแขนทั้งสองข้างของลูกอมบีบเบาๆ
ลูกอมเงยหน้าขึ้นมามองหน้าลุงทอง มีน้ำตาคลอ
“ลุงจะมาบังคับหนูทำไม ลุงทองอยากถอดลุงก็ถอดไปสิ” สะอื้น

“ลุงไม่ได้บังคับ ลุงแค่อยากรู้เหตุผล”

“ก็หนูไม่ได้เข้าร้านนี้ หนูจะถอดรองเท้าทำไมล่ะลุงๆๆๆๆๆๆ”

ลุงทอง:?????????????????????????????