ในมุมมองของผมหลังจากรับฟังเรื่องราวแล้ว ผมยกให้เป็นนิทานระดับชาติครับ
เพราะการวางเรื่องสุดแสนจะสับสนไปหมด มันเหมือนกับคนที่วางเรื่องต้องการจะให้ทุกสิ่งทุกอย่างล้วนเป็นไปได้หมดตามที่คนเขียนกำหนด
มีแต่คนเขียนเท่านั้นที่จะเข้าใจ และผูกเนื้อเรื่องให้เดินต่อไปได้
**แต่หากคนอื่นจะมาเขียนต่อ คงไม่อาจที่จะเดินเรื่องได้ เพราะคนเขียนเดิมจะตรวจเรื่องแล้วบอกว่าคุณเขียนผิด**
"คงมีแต่คนเขียนเดิมที่กำหนดเรื่องนี้ไว้เท่านั้น ที่จะสามารถเขียนเรื่องแบบมั่วๆนี่ให้จบได้ตามใจเขา"
แล้วแบบนี้ควรเล่าให้ใครฟังดีหว่า............555
******************************
ลองเสนอมุมมองกันหน่อยครับ เอาแบบขำๆ นะครับ อิอิ
 |
|
[จ. 05 ส.ค. 2562 - 12:00 น.]