(N) บรรยากาศเก่าๆ ณ โรงเตี้ยมเจ๋งจริงเหลา
-----------------------------------------
ราตรีแรก.........
บ่ายคล้อย.....
ทุกสารทิศเหมือนมีเงาทะมึน กำลังย่างสามขุมตรงเข้ามายังจุดหมายนี้... "โรงเตี๊ยมเจ๋งจริงเหลา"
บรรยากาศเยี่ยงนี้ช่างสุดคาดคะเนได้ว่า จะบังเกิดเหตุการใด แม้นจะล้ำลึกจนสุดคาดเดา แต่ใยทุกสารทิศกลับมีบุคคล ล้วนถลาโถมจู่โจมเข้ามา
การเคลื่อนไหวของผู้มาเยือนดูเหมือนช้า แต่ไม่ช้า ดูเหมือนเบาแต่ทุกการกรีดกรายเหมือนหนักยิ่ง บ้างเดินยังเหมือนวิ่ง บ้างนิ่งแต่เหมือนมีอานุภาพแผ่กระจายไปทั่ว
อนิจจาค่ำคืนนี้....
การช่วงชิงเพื่อเป็นสุดยอดยุทธจักรของเหล่าผู้เยี่ยมยุทธทั้งหลายในค่ำคืนนี้ เพียงแค่นึกถึงบรรยากาศแห่งการโลมรันของเหล่ายอดฝีมือ แค่นึกถึงบรรยากาศนั้น
พลันก็ต้องรู้สึกถึงความเหน็บหนาวจนสุดขั้วหัวใจ
นี่ก็เหลือเวลาอีกไม่มากแล้วสินะ ที่การห่ำหั่นกำลังจะเริ่มขึ้น
เฒ่าแก่โรงเตี๊ยม: ท่านจอมยุทธผู้กล้าทั้งหลาย เมื่อมาถึงแล้วก็เชิญปรากฏกายเถิด อย่ามัวแฝงกายอำพรางตนอยู่เลย ..........
สิ้นเสียงเถ้าแก่เจ๋งจริง มีเสียงพรึ๊บพรั๊บ รวดเร็วปานสายลมมาจากทั่วสารทิศ เพียงแค่พริบตาจอมยุทธหลายท่านต่างมาถึงโรงเตี๊ยมเจ๋งจริงเหลา กันหลายท่าน
จอมยุทธผู้มาถึงต่างกล่าวพร้อมกัน
จอมยุทธทั้งหลาย: คาราวะท่านเถ้าแก่เจ๋งจริง
เฒ่าแก่โรงเตี๊ยม: คาราวะทุกท่าน เมื่อมาถึงแล้วก็ขอเชิญทุกท่านนั่งดื่มกินสุรารสเลิศที่ข้าได้เตรียมไว้ต้อนรับกันก่อนเถิด
ฉับพลันนั้นเถ้าแก่เจ๋งจริง ผู้ร่วมเป็นหนึ่งในสุดยอดฝีมือในค่ำคืนนี้เหลือบตาอันฝ้าฟาง หันไปเห็นอดีตยอดฝีมือที่เคยเป็นหนึ่ง แต่ต่อมากลับต้องร่วงหล่นไปเป็นยอดฝีมือระดับกลางล่าง
เถ้าแก่เจ๋งจริงมิรอช้า สะแหยะรอยยิ้มอำมหิตแล้วเปล่งวาจา..
เฒ่าแก่โรงเตี๊ยม: อ้าวท่าจอมยุทธlooknam1 วันนี้หวังว่าจะได้สักแต้มสองแต้มนะ หึหึ
looknam1:ท่านเถ้าแก่ห่วงหา ข้าก็ต้องขอบคุณยิ่ง ขออวยพรให้ท่านเถ้าแก่ได้รางวัลจากท่านจอมยุทธท็อกโนเล็ก ด้วยเช่นกัน
สิ้นเสียงจอมยุทธlooknam1 จอมยุทธเจ๋งจริงเถ้าแก่โรงเตี๊ยมปราดเข้าหาจอมยุทธlooknam1 ใช้พลังฝ่ามืออันแรงกล้าฉวยไหเหล้าตรงหน้าจอมยุทธlooknam1 มาไว้ในมือ
รวดเร็วจนสุดประมาณการ แล้วใช้มืออีกข้างกระตุกผ้าขาวที่ใช้คลุมโต๊ะ แรงรวดเร็ว จนจอกเหล้าที่วางอยู่เหนือผ้าขาวนั้นลอยละลิ่วทะยานขึ้นสู่อากาศ
จังหวะที่จอกเหล้านั้นกำลังจะล่วงลงสู่พื้น จอยุทธlooknam1 ใช้ปลายเท้าเตะให้จอกเหล้าทะยานขึ้นบนอากาศอีกครั้ง
จอมยุทธเจ๋งจริงมิรอช้า ปล่อยไหเหล้าในมือพลิกกายเพียงเล็กน้อย ใช้เท้าซ้ายเตะไหเหล้าที่กำลังจะร่วงลงสู่พื้นทะยานขึ้นสู่อากาศ ลอยละลิ่วอยู่เหนือจอกเหล้าที่จอมยุทlooknam1เตะขึ้นไปก่อน
เหล้ารสเลิสในไห กำลังถูกรินลงจอกเหล้ากลางอากาศ ท่ามกลางสายตาของเหล่าจอมยุทธทั้งหลาย
จอมยุทธlooknam1ทะยานกายหวังคว้าจอกเหล้าที่มีสุรานั้นมาไว้ในมือ แต่อนิจา ทั้งจอกเหล้าและไหเหล้า ล้วนมาอยู่ในมือท่านจอมยุทธเจ๋งจริงทั้งสิ้น
จอมยุทธเจ๋งจริงกระแทกจอกเหล้านั้นตรงหน้าจอมยุทธlooknam1 แล้วเปล่งวาจา
เฒ่าแก่โรงเตี๊ยม: จากคำอวยพรของท่าน แดกจอกเดียวพอนะ...ไหนี้กูไม่ให้แดกแล้ว
"เสี่ยวเอ้อเอาเหล้าไหนี้ไปเก็บโว๊ยยยยยยยยยยยย"
ทุกสายตาจอมยุทธต่างจับจ้องไหเหล้ารสเลิสที่เสี่ยวเอ้อนำกลับเข้าไปเก็บด้วยสายตาอ้อยอื่งยิ่งนัก บางท่านถึงกับรำพึงรำพัน "มันเป็นเยี่ยงนี้ได้อย่างไร"
----------------------------------------
ฉับพลัน.............................
จอมยุทธท็อกโนเล็ก จอมยุทธ boonsom_n ทะยานเข้าสู่โรงเตี๊ยมเจ๋งจริงเหลา ทั้งสองปราดสายตาเข้าไปในโรงเตี๊ยม เห็นจอมยุทธlooknam1 นั่งมองฟ้าด้วยสายตาเหม่อลอย
จอมยุทธทั้งสองรีบถลาเข้าไปร่วมวงทันที
จอมยุทธทั้งสอง: คาราวะท่านอดีตจอมยุทธเหรียญทอง
ทั้งสองรีบพร่างพรูคำพูดทักทาย
looknam1: ต้องขอคาราวะท่านจอมยุทธเหรียญเงินและเหรียญทอง ที่จะกลายเป็นอดีตในมิช้านี้
จอมยุทธทั้งสามต่างใช้สายตาที่แอบซ่อนความอำมหิต แต่ยังใช้ใบหน้าที่ปานประหนึ่งสหายสนิท สะแหยะยิ้มทักทายกัน
ท็อกโนเล็ก: ไหนๆค่ำคืนนี้เราทั้งสามก็ใช้เพลงหมัดแรก เป็นกระบวนท่าเดียวกันแล้ว
" เรามาร่วมมือกัน ใช้พลังกะปี้ ขยี้พลังฆ้อนของจอมยุทธเจ๋งจริง และท่านอื่นๆให้ย่อยยับไปในเพลงแรกนี้ด้วยกันเถิด" จอมยุทธท็อกโนเล็กกล่าว
boonsom_n: จริงดั่งท่านท็อกโนเล็กว่า เราทั้งสามคงต้องรวมพลังกันทำลายพลังฆ้อนให้สิ้นท่า ไปเสียก่อนในเพลงแรกนี้
looknam1: จะอย่างไรก็ตามแค้นนี้คงต้องชำระให้แล้วสิ้นตั้งแต่เพลงแรกนี้ รวมมารวมพลังกันก่อนเถิด
"ท่านเจ๋งจริงสุราจอกแรกในค่ำคืนนี้ รสชาดขมคอนัก จำเป็นยิ่งแล้วที่จะต้องใช้พลังกะปี้บดขยี้พลังฆ้อนเสียให้สิ้นซาก" จอมยุทธlooknam1 สบถคำรามเพียงในใจ
------------------------------------------------------
(หลังจากกระบวนเพลงยุทธเจ็ดท่าจบลงในค่ำคืนแรก)
ผ่านราตรีอำมหิตในค่ำคืนที่ผ่านมา........
จอมยุทธหลายท่านต่างอิดโรยเหนื่อยล้าอ่อนแรง หลังจากได้ใช้วรยุทธกระหน่ำจู่โจมในค่ำคืนที่ผ่านมาอย่างหนักหน่วง
ผลประลองเก็บแต้มในค่ำคืนที่ผ่านมา ทำให้จอมยุทธหลายท่านรู้สึกอ้างว้าง ท้อแท้
หลายท่านสบถถึงลูกแห้ว ผลไม้แห่งความผิดหวัง หลายท่านฉกฉวยโอกาสแห่งความผิดพลาด
โดยกลับไปมุ่งหวังรางวัลจากท่านท็อกโนเล็ก ที่จอมยุทธเถ้าแก่โรงเตี๊ยมมิพึงปรารถนา
หลายท่านมิอาจท้อแท้ หวังเก็บแต้มเพื่อไปต่อในการประลองครั้งหน้า จึงจำต้องปักหลักที่โรงเตี๊ยม
เพื่อเข้าสู่ค่ำคืนสุดท้ายในกาลนี้ เพื่อให้ได้แต้มมากที่สุด
ยังมีก็แต่จอมยุทธอีก 3 ท่าน ที่ต่างมีความหวังในการชิงชัยในกาลนี้ ต่างซุ่มดูเชิงของคู่ต่อสู้เพื่อหาจุดอ่อน
แล้วใช้พลังยุทธเข้ากระหน่ำเพื่อคว้าชัยชนะมาให้ได้
จอมยุทธท็อกโนเล็ก จอมยุทธเต็งแชมป์หนึ่งในกาลนี้ พลิ้วกายสะบัดชายเสื้อเหินทะยานขึ้นสู่หลังคาโรงเตี๊ยม
ใช้พลังเรียกผีรอบๆโรงเตี๊ยมด้วยพลังภายในอันสุดลึกลับ บรรดาผีต่างๆผุดขึ้นมาจาหลุมส่งเสียงกรี๊ดร้อง
จอมยุทธท็อกโนเล็กมิอาจช้า ทะยานกายด้วยวิชาตัวเบาอันสุดยอดลงมาจากหลังคาโรงเตี๊ยม
พลันออกคำสั่งด้วยเสียงอันแสดงอำนาจ ไปสู่มวลหมู่ผี
จอมยุทธท็อกโนเล็ก: เจ้าผีทั้งหลาย อันราตรีที่จะถึงนี้ พวกเจ้าทั้งหลายจงไปจับเป็ดแดงหักปีกมันเสียให้หมดสิ้น
มวลผีต่างคำรามรับคำส่งโดยพร้อมเพียง หักปีกเป็ดแดงๆๆๆๆๆๆ
จอมยุทธท็อกโนเล็กประเมินสถานการณ์ ด้วยความอิ่มเอมใจนัก แต่วูบหนึ่งคิดแผนการศึกครั้งสำคัญในราตรีนี้ได้
รวดเร็วเท่าความคิด ก่อนผีทั้งหมดจะหวนคืนสู่หลุม จอมยุทธท็อกโนเล็ก รีบออกคำสั่งสำคัญไปยังหมู่ผีร้าย...
จอมยุทธท็อกโนเล็ก: จำให้ดีนะเจ้าผีเพื่อนยาก ข้าต้องการให้พวกเจ้า หักปีเป็ดแดงเท่านั้น ห้ามพวกเจ้าทั้งหลายกินเป็ดเป็นอันขาด...
แม้เหล่าผีหลายตน จะรู้สึกสับสนมึนงงกับคำสั่งนั้น แต่หลายตนต่างพยักหน้ารับคำ
อาจมีบ้างที่ไม่พยักหน้ารับคำ แต่จอมยุทธท็อกโนเล็ก ก็มีอาจเห็น..........
หลังเสร็จภารกิจเพื่อชิงแต้มต่อในค่ำคืนนี้ จอมยุทธท็อกโนเล็กก็ทะยานเข้าสู่ห้องพักโรงเตี๊ยมทันที
อีกฝากฝั่งของโรงเต๊ยมเจ๋งจริงเหลา
จอมยุทธKWWEE จอมยุทธPRAMUAL อีกสองจอมยุทธผู้ต้องร่วมศึกชิงชัยในราตรีนี้ กลับมานั่งร่วมจิบสุรา
ด้วยท่าทีที่สงบนิ่ง เยือกเย็น แต่จอมยุทธที่เดินผ่านไปมาต่างมิกล้าข้องแวะ มิกล้าทักทาย
ด้วยสังเกตเห็นวาวตาที่มุ่งมั่น ดุดันจนมิอาจห้ามมิให้ครั่นคร้ามได้ ทั้งคู่นั่งจิบสุราด้วยกัน
เหมือนหนึ่งกำลังเจรจา เหมือนหนึ่งกำลังใช้พลังภายใน เพื่อทดสอบพลังของอีกฝ่าย
บรรยากาศรอบๆเหมือนเป็นรัศมีแผ่กระจายให้น่าสะพรึงกลัวจนขนหัวลุก เหล่าจอมยุทธอื่นๆต่างหลบมุม
แม้แต่แค่เดินเฉียดใกล้ยังหาคนกล้าทำเยี่ยงนั้นไม่ได้
ท่ามกลางความเงียบ...........
จอมยุทธKWWEE ยกจอกเหล้าขึ้นกรอกใส่ปากอย่างรวดเร็ว จนเหล้าทั้งจอกไหลลงสู่ลำคอ
จอมยุทธKWWEE มิรอช้าใช้นิ้วชี้ นิ้วกลาง และนิ้วโป้ง ดีดจอกสุรานั้นวิ่งวนไปรอบโรงเตี๊ยม
จอกสุราวิ่งแหวกอากาศด้วยพลังดัชนีไปหลายรอบ สุดจะนับหรือเห็นการเคลื่อนไหวที่ชัดเจนของจอสุราได้
มันไว แรง และดูทรงอานุภาพยิ่งนัก
ฉับพลัน...........
จอมยุทธPRAMUAL คว้าตะเกี๊ยบข้างกายขึ้นมา ใช้แขนขวายกตะเกี๊ยบคู่นั้นขึ้นเหนือศีรษะ
สะบัดข้อมือเพียงแผ่วเบา แต่ความแผ่วเบานั้นช่างมีพลังและอานุภาพเหลือล้ำ
ตะเกี๊ยบคู่นั้นแหวกอากาศเป็นคู่ขนาน พรุ่งตรงไปยังจอกเหล้าที่หมุนด้วยความเร็วรอบๆห้องของโรงเตี๊ยม
ตะเกี๊ยบทั้งคู่ทะยานเข้ารองรับจอกเหล้านั้นอย่างเหมาะเหม็ง
ซ้ำยังบังคับหมุนวนให้มาหยุดที่บนโต๊ะตรงหน้าจอมยุทธPRAMUAL อีกด้วย
จอมยุทธPRAMUAL สะบัดมือขวาพลิกฝ่ามือคว่ำจอกสุราตรงหน้านั้นจนโต๊ะสะเทือน พร้อมเอ่ยวาจา
PRAMUAL: ท่านจอมยุทธKWWEE วิชาพลังดัชนีของท่านล้ำลึกยิ่งนัก
KWWEE: แต่พลังฝ่ามือในการใช้ตะเกี๊ยบของท่าน ได้เห็นนับว่าเป็นบุญตาของข้าแล้ว
จอมยุทธทั้งคู่ต่างมองตากันด้วยสายตาที่นิ่ง เยือกเย็น ดูเหมือนดุ จนคาดว่าผู้อื่นคงมิกล้าสบสายตาทั้งสองคู่นี้
ความเงียบบังเกิดขึ้นชั่วขณะ เงียบจนวังเวง บรรยากาศอรึมครึมจนสุดคาดเดา ท่ามกลางบรรยากาศนั้น
จอมยุทธPRAMUALเผยอริมฝีปากที่ดูแห้งแต่ไม่แห้ง แล้วส่งเสียงอันแหบพร่าแต่ชัดเจนและมีพลังยิ่งออกมา
PRAMUAL: ท่านจอมยุทธ KWWEE เห็นทีว่าทั้งท่านและตัวข้า ที่ต้องชิงชัยในคืนนี้ร่วมกับจอมยุทธท็อกโนเล็กนั้น ข้ามีข้อเสนอ
KWWEE: ท่านจะเสนอเยี่ยงไร จอมยุทธ KWWEEส่งเสียงผ่านริมฝีปากที่ปกคลุมด้วยหนวดเคราขาวออกมาอย่างเยือกเย็น
PRAMUAL: ก็กระบวนท่าแรกในราตรีนี้ ท่านกับข้างคงต้องร่วมมือกันปราบผีร้ายเพื่อเข้าสู่เส้นชัยที่อาจเป็นท่านหรือข้าในกระบวนท่าที่สอง
จอมยุทธ KWWEE เบิกตาโพน สักครู่จึงเสียงหัวเราะแผดกังวานลั่น......
KWWEE: นับถือๆ ความคิดท่านชั่งแยบยลนัก จากศัตรูมาเป็นมิตร เพื่อพิชิตศัตรูร้าย แล้วมาชิงชัยกันภายหลัง
จอมยุทธ PRAMUAL แผดเสียงหัวเราะลั่นขึ้นประสานกัน
PRAMUAL: เราจะผนึกกำลังกันปราปผีให้สิ้นซากในกระบวนท่าแรกนี้ เราต้องผสานพลังหงส์แดงให้แรงฤทธิ์
จอมยุทธทั้งสองต่างแผดเสียงหัวเราะกันอย่างมีความสุข ต่างจิบสุรากันอย่างเบิกบาน
-----------------------------------------------------------------------------------
แต่หากผ่านกระบวนท่าแรกนี้ไปได้จะเกิดอะไรขึ้นกับจอมยุทธทั้งสอง
คงสุดคาดเดาบรรยากาศได้อย่างแน่แท้............................
ดวงอาทิตย์ใกล้ลับขอบฟ้า มวลหมู่นกกาต่างบินกลับรัง
แต่ภายในโรงเตี๊ยมเจ๋งจริง มิอาจหาจอมยุทธที่โผบินกลับรังได้
จอมยุทธ 27 ชีวิตต่างต้องอยู่ ต่างมิอาจท้อถอย เพื่อให้ผ่านค่ำคืนหฤโหดนี้ไปให้ได้
หรืออาจเป็นได้เพียงจอมยุทธ ที่มีเพียงกำลังใจมอบให้กับสามจอมยุทธที่เข้าชิงชัยในกาลนี้
หรืออาจต้องสะสมแต้มเพื่อต่อสู้ศึกในกาลครั้งหน้า
ไม่ว่าครั้งนี้จะมีความสุข ความทุกข์ เศร้าใจ ดีใจ หรือจะอย่างไรก็ตาม
ทั้งหมดมิอาจทิ้งโรงเตี๊ยมเจ๋งจริงเหลานี้ไปได้ ก็ในเมื่อยุทธภพยังต้องดำรงอยู่
ความสุข ความทุกข์ คราบน้ำตา และเสียงหัวเราะ ทั้งหมดยังมีอยู่ในโรงเตี๊ยมแห่งนี้
แม้ผ่านค่ำคืนนี้ไป ไม่ว่าจะด้วยบรรยากาศเช่นไร เชื่อมั่นเหลือเกินว่าเหล่าจอมยุทธทั้งหลาย
คงต้องกลับมาพบกันอีกในกาลครั้งหน้า เราคงต้องมาพบกันเสมอ ณ ที่นี้
โรงเตี๊ยมเจ๋งจริงเหลา
*************************************
ผ่านคืนที่สอง................
หลังผ่านพ้นราตรีหฤโหด........
โรงเตี๊ยมเจ๋งจริงเหลายามสาย ปรากฏเสียงเพลงผ่านลำคอจอมยุทธท่านหนึ่ง ฟังแล้วเป็นเสียงแห่งความสุขยิ่ง
แซ่ ซี้ อ้ายลื้อ เจ็ก นั้ง เป็น ตาย พี่ก็ยัง รักเธอ....
อาม่วย ทั้งหลายที่เฮียได้ เจอะเจอ ยังไม่สวย เลิศเลอ เท่ากับเธอ คนเดียว.....
คงจะเป็นใครไปไม่ได้ จอมยุทธท็อกโนเล็ก ผู้คว้าแชมป์ในกาลค่ำคืนที่ผ่านมานั่นเอง
ทั้งที่การประลองยังไม่จบ แต่เหมือนจบสิ้นแล้ว จากแต้มในการประลองเก้าเพลงพิฆาตรที่ผ่านมา
หามีจอมยุทธท่านใดที่จะมาเทียบเคียงท่านจอมยุทธท็อกโนเล็กได้
ท่านกลางความสุขในห้วงอารมร์ของจอมยุทธท็อกโนเล็ก อีกฟากของโรงเตี๊ยมกับปรากฏอีกหนึ่งจอมยุทธ
ที่นั่งทอดอารมณ์เหม่อลอย นั่งมองไปยังสระน้ำหน้าโรงเตี๊ยมเจ๋งจริงเหลา แบบทอดอาลัยตายอยาก
นานครั้งจะเห็นจอมยุทธนั้นหยิบก้อนหิน แล้วปาก้อนหินนั้นให้กระทบผิวน้ำในสระ
กลายเป็นระลอกคลื่นไปกระทบฝั่ง เป็นระยะๆ ชั่วครู่ก็เหลือบมองฟ้า ชั่วครู่กลับเหลือบมองดิน
อีกชั่วครู่ก็ปาหินลงน้ำ ทุกกิริยานั้นหาได้รอดพ้นสายตาของจอมยุทธเจ๋งจริงเจ้าของโรงเตี๊ยมไปได้
จอมยุทธเฒ่าเจ๋งจริง ผู้มากประสบการณ์ รีบทะยานกายชั่วพริบตาก็มายืนข้างกายจอมยุทธผู้นั้น พลันเอ่ยถาม
จอมยุทธเจ๋งจริง: ใยท่านจอมยุทธ superpood จึงมานั่งริมสระเช่นนี้
จอมยุทธ superpood: ท่านเฒ่าแก่ ข้ากังวลเหลือเกิน หากคืนนี้ซึ่งเป็นคืนสุดท้าย ข้ายังเก็บแต้มมาไว้ในมือมิได้
....มีเสียงถอนหายใจจากจอมยุทธ superpood เฮือกใหญ่....
จอมยุทธ superpood: ข้าคงต้องถูกเหล่าจอมยุทธรุมล้อข้า ให้อับอายไปทั่วยุทธภพแน่
จอมยุทธเจ๋งจริง: อย่ากังวลอันใดไปเลยท่าน ข้าเองก็เคยผ่านเหตุการณ์เยี่ยงนี้มาเช่นกัน และข้าก็หวังว่าท่านจะผ่านมันไปด้วยดีอย่างเช่นที่ข้าเองก็เคยผ่านห้วงเวลาเยี่ยงนี้มาได้ ขอให้ท่านสู้ๆ
จอมยุทธ superpood: ขอบคุณผู้เฒ่าที่มีใจไมตรี ค่ำคืนนี้ข้าคงต้องสู้อีกสักครั้ง อะไรจะเกิดก็คงสุดห้ามแล้ว
จอมยุทธเจ๋งจริง: ขอให้ท่านโชคดีมีชัยในราตรีของกาลสุดท้ายนี้ ข้าขอตัวก่อนนะ
สิ้นเสียง... จอมยุทธเฒ่าเจ๋งจริงพุ่งทะยานแหวกอากาศด้วยท่วงท่าอันนุ่มนวลแต่เยือกเย็นเข้าสู่โรงเตี๊ยมไปทันที
ใกล้ค่ำ..........
โรงเตี๊ยมเจ๋งจริงเหลาวันนี้ดูเงียบๆ ไม่คึกคักดั่งเช่นสองวันก่อน
จอมยุทธหลายท่านเหมือนกำลังเดินออกจากโรงเตี๊ยม มีการสนทนาทักทายกันบ้าง
ก่อนโบกมือลาซึ่งกันและกัน โอว....นี่การประลองยุทธยังต้องมีในดึกสงัดคืนนี้อีกราตรี
ใยจอมยุทธหลายท่าน จึงโบกมือลากันเช่นนี้ อาจเป็นไปได้ว่าการประลองในค่ำคืนนี้
หาได้มีความสำคัญใดๆกับจอมยุทธที่อำลากัน เสียงเฒ่าแก่โรงเตี๊ยมตะโกนก้องไปยังจอมยุทธเหล่านั้น
กาลนี้แม้จบแล้ว แต่กาลหน้าคงต้องประลองกันอีก ทุกท่านอย่าลืมเตรียมพร้อมให้ดีในกาลต่อไปด้วย
โรงเตี๊ยมเจ๋งจริงเหลา ของข้าจะเปิดรับทุกท่านในกาลหน้าเสมอ โชคดีๆ
อีกมุมหนึ่งของโรงเตี๊ยมมีสองจอมยุทธเฒ่าประคองไหล่เดินโซเซ
และมีอีกหนึ่งจอมยุทธหนุ่มเดินตามมาไม่ห่าง สายตาจอมยุทธหนุ่มเหมือนเฝ้าระวัง
เหมือนกลัวสองจอมยุทธเฒ่าจะเซถลาล้ม
สองจอมยุทธเฒ่าที่โอบไหล่ประคองกันมา เหมือนอาการสาหัส น่าจะเป็นการต่อสู่ในค่ำคืนที่ผ่านมา
ทั้งสองดูสีหน้าอิดโรยแววตาที่เคยดุดันอำมหิต ดูโอนโยนลงไปมาก จอมยุทธต่างปลอบประโลมใจแก่กัน
จอมยุทธKWWEE: ท่านไม่เป็นไรนะท่านPRAMAUL แม้เรารวมพลังกันแล้วยังไม่สามารถเอาชนะผีได้
จอมยุทธPRAMAUL: อย่าห่วงเลยท่านKWWEE แค้นนี้กาลหน้าคงต้องชำระให้แล้วสิ้น
จอมยุทธหนุ่มผู้ตามหลังมาได้ยินถ้อยความนั้น จึงรีบเสริม
จอมยุทธLOOKNAM1: อาจารย์อาทั้งสองล้วนเยี่ยมยุทธแล้ว การชิงชัยยังอีกยาวไกล ท่านรักษากายให้พร้อมเถิด อย่ากังวลใดๆเลย
ทั้งหมดมาหยุดที่ชั้นล่างโรงเตี๊ยมเจ๋งจริงเหลา มีเฒ่าแก่โรงเตี๊ยมจอมยุทธเจ๋งจริง และจอมยุทธอื่นๆอีกหลายท่าน
จอมยุทธnooing ผู้มิอาจมีเสียงใดได้นัก ด้วยเพราะออกเพลงยุทธได้ย่ำแย่ในกาลที่ผ่านมา
จอมยุทธพรชมพู จอมยุทธจากอุดรทิศ ผู้ยังตามเก็บคะแนนสำคัญได้ตลอด
จอมยุทธboonsom_n: จอมยุทธผู้แตกได้ทุกที่ มีพลังภายในและภายนอกลึกล้ำ
จอมยุทธพัทยา: ผู้แฝงพลังที่พร้อมสะบัดทุกฝ่ามือให้เป้าหมายกระอักเลือดได้ทุกขณะ
จอมยุทธphetnara: ผู้มิอาจตาย หากไม่ประสงค์ที่จะตาย
และเหล่าจอมยุทธอีกหลายท่าน.......................................
จอมยุทธทั้งหมดล้วนนั่งจิบสุราอยู่ชั้นล่างโรงเตี๊ยมอยู่ก่อนแล้ว เมื่อจอมยุทธเฒ่าทั้งสอง และจอมยุทธหนุ่ม
เดินมาถึงจึงเข้าร่วมวงสนทนา ร่วมวงสุรากับจอมยุทธทั้งหลายในบัดดล
จอมยุทธเฒ่าเจ๋งจริงเจ้าของโรงเตี๊ยม มิรอช้ารีบสั่งเสี่ยวเอ่อนำสุราเลิศรสออกมาบริการ.....
เสี่ยวเอ่อโว้ย........สุราดีมีกี่ไห เจ้านำออกมาให้หมด วันนี้ข้าจะเลี้ยงส่งจอมยุทธเพื่อนข้าทั้งหมดนี้ 555
ทั้งหมดนั่งสนทนากันถึงสองค่ำคืนที่ผ่านมา แม้ทั้งหมดจะร่วมประชันขันแข่งเพื่อต้องการเอาชัยชนะกัน
แต่นั่นก็เป็นเพียงแค่เกม ที่ต้องช่วงชิงกันตามกติกาเท่านั้น แต่เมื่อสิ้นสุดการแข่งขัน ทุกท่านล้วนเป็นมิตร
ทุกท่านล้วนมีน้ำใจให้แก่กัน สนทนาปราศรัยกัน ให้อภัยกัน การสนทนาจึงออกรสชาดยิ่งนัก
จอมยุทธท้อกโนเล็กเดินฮัมเพลงเบาๆเข้ามาร่วมวง ทุกสายตาต่างจับจ้องที่จอมยุทธท็อกโนเล็ก
จอมยุทธทั้งหมดลุกขึ้นยืนพร้อมกัน พร้อมกล่าว..................
ยินดีกับท่านจอมยุทธท็อกโนเล็กผู้เยี่ยมยุทธๆๆๆๆๆ
จอมยุทธท็อกโนเล็ก: คาราวะจอมยุทธทุกท่านหนึ่งจอก ขอบคุณที่ออมมือ.. ดื่ม..........5555เชิญทุกท่านดื่ม...
สุรารสเลิศหมดไปแล้วหลายต่อหลายไห เหล่าจอมยุทธหลายท่านล้วนเมามาย แต่เป็นการเมามายที่มีความสุขยิ่ง
การสนทนามิหาข้อยุติได้ ท่านนั้นขึ้น อีกท่านต่อ บางท่านหัวเราะเสียงดัง บางท่านร้องรำทำเพลง
ทุกคนล้วนมีความสุขยิ่ง ไม่มีใครสนใจการประลองยุทธที่เหลืออีกหนึ่งเกมในช่วงดึกของราตรีนี้อีกแล้ว
ทั้งหมดต่างไคว่คว้าความสุขจากสุราเลิศรส ความสุขจากบรรยากาศแห่งมวลมิตร นับเป็นบรรยากาศที่สุขยิ่ง
เกินกว่าจะหาความหฤหรรใดมาเทียบเคียงได้
ท่ามกลางความหฤหรรนั้น พลัน...............
สายลมเบาบางกลับโชยมา ในสายลมที่เคลื่อนตัวเหมือนเป็นระลอกคลื่นที่ซัดฝั่งนั้น พลันมีกลิ่นมหอมอันรัญจวน
ผสมผสานแซกซ้อนมากับสายลมนั้น จนจอมยุทธทั้งหมดได้รับรู้กลิ่น ทั้งหมดต่างหยุดส่งเสียงลงชั่วขณะ
ทุกสายตามองบางอย่างที่เคลื่อนไหวอย่างพลิ้วแผ่ว เคลื่อนไหวแช่มช้า รวดเร็วแต่อ่อนช้อย
ผ้าแพรบางสีชมพูอ่อนพลิ้วสะบัด อยู่บนเรือนร่างที่กลมกลึง ผิวกายขาวอมชมพู
เส้นผมยาวสยายล้อรับกับสายลม อีกทั้งใบหน้าที่เรียวงามได้รูป ท่ามกลางจอมยุทธทั้งหมดที่อ้าปากค้างตกตลึงพึงเพริดอยู่นั้น
ร่างอ้อนแอ้นอ่อนช้อยนั้น ได้มาหยุดและยืนนิ่งอยู่ ตรงประตูทางเข้าโรงเตี๊ยม พร้อมทั้งส่งเสียงอันทรงพลัง
ไม่กลับบ้านกลับช่องกันเลยนะไอ้เฒ่าทั้งหลาย ... ทำการบ้านการช่องกันบ้างไอ้แก่...........
แล้วร่างอรชรนั้นก็สะบัดกายพลิ้วไหว หายไปกับสายลมอย่างรวดเร็วจนสุดประมาณ
เหลือไว้เพียงกลิ่นหอมอันรัญจวนนั้น ที่มิอาจตามนางไปได้ทัน
จอมยุทธทั้งหมดเหมือนสร่างความมึนเมาจากสุรา แล้วร้องออกมาพร้อมเพียงกัน.............
!!!!! แม่นาง ลูกอม !!!!!!
|
|