(N)
นี่คือสาเหตุที่ต้องคบเพื่อนหลายๆวงการ
ทะเลาะกะแฟน อารมณ์ไม่ดี เดินเข้าโรงแรมห้าดาวหาของแพงกินประชดชีวิต กุ้งมังกร ปูเนื้อแน่นก้ามโต หูฉลามแผ่นใหญ่ เป๋าฮื้อเม็กซิโก ตามด้วยเหล้าเหมาไถ๋อย่างเจ๋งไว้กลั้วคอ
อิ่มจริงๆ พอเอามือล้วงกระเป๋า วายวอดแน่แล้วกู ดันลืมเป๋าตังค์ไว้ที่ทำงาน
ทำไงดี โทรหาเพื่อนซี้ที่เป็นตำรวจ ขอร้องให้รีบหาเงินมาช่วยแก้ไขสถานการณ์ด่วน
เพื่อนมาพร้อมลูกน้องอีกสองนายในชุดตำรวจเต็มยศ มาถึงก็เอากุญแจมือสับใส่ข้อมือเราทันที พร้อมตะโกนเสียงดัง "ตามตัวมานานแล้ว ได้ตัวซะที เออ แล้วแถวนี้ใครรู้จักไอ้หมอนี่เป็นการส่วนตัวบ้าง"
ผู้จัดการและพนักงานทุกคนที่กำลังตกตะลึงรีบถอยห่างออกไปโดยไม่ต้องนัดหมาย
หลังถูกคุมตัวขึ้นรถตำรวจ เพื่อนไขกุญแจมือออกให้ พร้อมบอกว่า กูไม่มีตังค์พอ เลยต้องเล่นลูกนี้ อย่าโกรธกันนะเว้ย
อย่าว่าแต่โกรธเลยครับ ซาบซึ้งวะ เพื่อนรัก
***********
วันนี้อากาศร้อนฉิบ อารมณ์หงุดหงิด เดินเข้าภัตตาคารหรูอีกเช่นเคย สั่งอาหารมาเต็มโต๊ะ พอใกล้อิ่ม เพิ่งนึกออกว่าลืมพกเป๋าตังค์เหมือนเคย
แถวนี้ใกล้โรงพยาบาลที่เพื่อนสนิทเป็นหมอทำงานอยู่ โทรหาหมอขอความช่วยเหลือด่วน
หมอสั่งให้เราแกล้งทำเป็นปวดท้อง ชักดิ้นชักงออยู่แถวนั้นก่อน เดี๋ยวจะรีบไปหา
ไม่กี่อึดใจเพื่อนมาถึงพร้อมรถพยาบาลฉุกเฉิน รีบปลิ้นดูเปลือกตาเราก่อน บอกกับผู้จัดการภัตตาคารว่า สงสัยอาหารเป็นพิษอย่างเฉียบพลันและรุนแรง สั่งให้พยาบาลรีบนำเราขึ้นนอนบนเปลเตรียมหามขึ้นรถ พร้อมสั่งให้พนักงานห่ออาหารทุกอย่างที่เหลืออีกเยอะและเหล้าอีกครึ่งขวดบนโต๊ะใส่ถุงให้หมด จะนำไปตรวจหาเชื้อในห้องแล็บ
ผู้จัดการรีบเอาเงินยัดใส่มือเราสองพัน บอกช่วยแชร์ค่ารักษา พร้อมขอโทษที่ไม่มีเวลาตามไปดูแล
พอขึ้นรถ เพื่อนชมว่าเราดิ้นได้สมจริง บอกให้เราหิ้วอาหารและเหล้ากลับไปกินต่อที่บ้านให้อร่อย ส่วนเขาต้องขอตัวไปเข้าเวรต่อ
เออ มีเพื่อนก็เหมือนมีพี่น้อง เยี่ยมจริงๆ
***********
สันดานชอบกินของแพงเหมือนเป็นสิ่งเสพติด วันนี้นิสัยเก่ากำเริบ สั่งของดีๆรสเลิศมาบานเบอะ ตอนเช็คบิล ไม่ได้ลืมเป๋าตังค์เหมือนทุกครั้ง แต่เงินไม่พอ เครดิตการ์ดก็รูดเต็มวงเงินไปแล้วทุกใบ
นาทีนี้ไม่พึ่งเพื่อนแล้วจะไปพึ่งใคร รีบโทรหาเพื่อนที่ทำงานการไฟฟ้า ขอยืมเงินมาสมบทหน่อย เพื่อนบอกมีตังค์ติดตัวนิดเดียว ไม่พอวะ แต่พอดีคืนนี้มาทำงานอยู่แถวนี้ เอาอย่างงี้แล้วกัน เอ็งมองหาประตูทางออกให้ดี ข้าจะเริ่มนับจากหนึ่งถึงสิบ พอข้านับถึงสิบ เอ็งรีบวิ่งออกสู่นอกร้านอย่างไวที่สุด
โอเค ทุกอย่างต้องเป็นไปตามแผน แล้วเพื่อนก็เริ่มนับจากหนึ่ง พอนับถึงสิบป๊าป ไฟดับทั้งถนน ในร้านก็มืดมิดไปหมด เรารีบเปิดไฟฉายบนมือถือคลำหาทางออกนอกร้านทันที
เพื่อนรีบฉุดตัวเราขึ้นรถของการไฟฟ้าที่จอดอยู่ข้างฟุตบาท ผ่านไปแป๊ปเดียว ไฟฟ้าทั้งถนนก็กลับมาสว่างไสวเหมือนเดิน แกชี้ให้เราเงยหน้ามองดูลูกน้องของแกที่กำลังทำงานอยู่กับหม้อแปลงไฟฟ้าเครื่องใหญ่บนเสาไฟฟ้า แกบอกว่า ไม่มีตังค์พอจะช่วยเอ็ง เลยต้องใช้วิธีนี้ โทษที
เราซาบซึ้งจนน้ำตาแทบไหล มีเพื่อนเยอะๆมันก็ดีอย่างงี้แหละ ยิ่งมีเพื่อนอยู่หลายๆวงการก็ยิ่งเป็นเรื่องประเสริฐสุดๆ
********
อ่านแล้วอย่ามัวแต่อมยิ้มอยู่คนเดียว
ก็แชร์ให้เพื่อนต่อสิครับ รอทำไม
"ขจรศักดิ์"
แปลและเรียบเรียง
18/7/17
www.facebook.com/Flintlibrary |