(N)
สายๆของวันที่เมฆฝนตั้งเค้า อากาศอบอ้าวค่อยคลายร้อนลงบ้าง แต่ใจที่อ้างว้าง ของพัทเมืองชล ต้องสับสนอลหม่าน
สายตาจับจ้องมองจารย์หนูคู่ซี้ สลับไปมากับมองมือถือตัวเอง คิ้วขมวดงุ่นง่าน
ในใจที่สับสนจนเกินจะทานทนนั้นมันพรุ่งทะยานจนสุดทานทน
สองเท้าไม่รอช้าเดินปรี่เข้าไปหาจารย์หนู พร้อมยกโทรศัพท์ยื่นให้จารย์หนูคู่ซี้ดู สบถเสียงใส่
เฮ๊ยจารย์หนู! โทรศัพท์กรูแม่งพังแน่ๆว่ะ
มันเป็นยังไงอ่ะ พัทเอ๊ยๆๆๆๆๆๆๆๆ
ก็ดูสิ กรูเปิดโหมดเครื่องบิน แม่งไม่ยอมบินว่ะ เวรเอ๊ยๆๆๆๆ
พูดจบพัทเมืองชลเลยถามต่อ
จารย์หนูเป็นที่ปรึกษา ดูสิมันเสีย หรือพอมีวิธีแก้มั้ย
จารย์หนูรับมาดูส่ายหน้า แล้วถอนใจ ตอบกลับพัทเมืองชลเบาๆ
ก็มรึงเสือกไปติดฟีล์มกันรอยไว้ มันจะบินยังไงวะ
พัทเมืองชลหน้าซีดเผือดรับโทรศัพท์มาพิจารณา
เออจริง... เวรแท้ๆกรู
----------------------------------------------------------------------------------------- |