(D)
เศรษฐีคนหนึ่ง …อยู่กรุงเทพ เป็นนักสะสม …ซากสัตว์…เขาสัตว์ …งาช้าง…หนังเสือ…เต็มบ้านไปหมด…ทุกเสาร์ อาทิตย์…ก็ออกไปล่าสัตว์…เมีย …มีลูกอ่อน…อายุประมาณ 3 เดือน… วันหนึ่ง …ขณะออกล่าสัตว์… เห็นลูกลิงตัวหนึ่ง …สวย…น่ารัก…ขนสีขาว…แปลกมาก… อยากได้มาเลี้ยงที่กรุงเทพ ฯ… ก็ปรึกษากับพรานป่า …คนนำทางว่า… ทำอย่างไรจึงจะได้ลูกลิงมาเลี้ยง … พรานป่าบอกว่า … โดยสัญชาตญาณ …ลิงจะรักลูกมาก…รักสุดชีวิต ตราบใดที่แม่ลิงยังไม่ตาย …ไม่มีใครสามารถเอาลูกมันออกจากอกได้… มันสู้สุดชีวิต … สุดท้าย …เศรษฐีตัดสินใจ… ยิงแม่ลิงตาย …แล้วเอาลูกลิงสีขาว…มาเลี้ยงที่กรุงเทพฯ… เมื่อยิงแม่ลิงตาย … ก็เอาเนื้อไปแกง … ให้ลูกน้องถลกหนัง …เก็บหนังไว้ประดับบ้าน… พอกลับถึงกรุงเทพฯ ก็เอาลูกลิงเลี้ยงไว้ในบ้าน … หยอกล้อ …วิ่งเล่นกับลูกลิง…เป็นที่สนุกสนาน…ส่วนหนังลิงตัวแม่ …มันยังสดอยู่…มีกลิ่นเหม็น… ก็เอาไปตากแดดที่ลานจอดรถหน้าบ้าน …
เช้าวันหนึ่ง … ขณะเมียเศรษฐี …กำลังให้นมลูกกิน…ในห้องรับแขก …หน้าบ้าน… เมียร้องไห้โฮ …ดังลั่นบ้าน… เศรษฐีตกใจ …วิ่งลงมาจากชั้นบน…โผเข้าไปกอดเมียและลูกไว้ …
ใบหน้าตกใจสุดขีด …พยายามถามเมียว่าเกิดอะไรขึ้น … เมียไม่ยอมตอบ …เอาแต่ส่ายหน้า…แล้วก็ร้องไห้… หันไปมองหน้าลูก …กำลังหลับตาพริ้ม …อย่างมีความสุข….นั่งปลอบเมียอยู่สักครู่ …พอเริ่มตั้งสติได้ …ถามเมียว่าเกิดอะไรขึ้น …ตกใจเรื่องอะไร …ร้องไห้เรื่องอะไร… เมียไม่ยอมพูด …แต่ชี้มือไปที่ลานจอดรถหน้าบ้าน…เศรษฐีมองตามไป …เห็นภาพ …ถึงกับผงะ…ตกใจ…น้ำตาไหล…ไม่รู้ว่า …ลูกลิงที่เอามาเลี้ยงไว้…หลุดออกไปนอกบ้านตั้งแต่เมื่อไหร่ … มันออกไปดูดนมแม่ …ที่เป็นหนังแห้ง…ตากไว้ที่โรงรถ…ดูดเสร็จ …มันก็ก้มลงกอดแม่…น้ำตาไหล …เศรษฐีและเมีย …ทนดูไม่ได้…ร้องไห้โฮ… คุยกันว่า …ถ้ามีคนทำกับครอบครัวเราอย่างนี้บ้าง…เราจะรู้สึกอย่างไร …จะเศร้าโศก …เสียใจ…ทุกข์ทรมานใจขนาดไหน…?
ตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา …เศรษฐี …สั่งให้เอาซากสัตว์ที่สะสมทั้งหมด…ไปเผา …เอาลูกลิง …ไปปล่อยในป่า…เลิกออกล่าสัตว์ …เข้าวัด …ทำบุญ…อุทิศส่วนกุศลให้แม่ลิง…และขออโหสิกรรม …ทุกครั้งที่ทำบุญ …จะขอพรทุกครั้งว่า…ขออย่าให้มีใคร …มาทำกับครอบครัวเรา…เหมือนกับที่เรา …ได้ทำกับครอบครัวลิงตัวนั้นเลย…อาตมาจึงขอฝากไว้ว่า …
ถ้ารักลูกของเรา …จงอย่าทำร้ายลูกคนอื่น…
ถ้าอยากให้ครอบครัวของเรามีความสุข …จงอย่าทำร้ายครอบครัวคนอื่น | 
(
[จ. 11 ส.ค. 2551 - 07:12 น.]