กระดานข่าว www.g-pra.com : แสดงรายละเอียดในกระทู้

สืบเนื่องมาจากประมูลพระมีใบประกาศ ส่งออกผลไม่แท้ เห็นว่าแถวๆที่ท่าพระจันมีร้านรับทำกันอยู่
เห็นข้อความน่าสนใจเลยมาฝากกันครับ

ใบประกาศพระปลอม -----มาจากไหน เรื่องนี้อาจจะเป็น “เรื่องเก่า” ที่นำมาเล่าใหม่ชนิดบางคนอาจจะรำคาญและบอกว่า “รู้แล้ว” แต่ก็มีอีกส่วนมากที่ “ยังไม่รู้” เพราะเพิ่งก้าวเข้าสู่วงการก็เลย “โดนหลอก” กันอยู่เนือง ๆ อย่างล่าสุดพรรคพวกของผู้เขียนแนะนำให้ “เสี่ยผู้หนึ่ง” (ขอสงวนนาม) นำพระเครื่องพร้อมใบ “ประกาศนียบัตร” ที่รับรองว่าเป็น “พระติดรางวัลชนะเลิศ” มาให้ผู้เขียนดูเพื่อ “ตั้งราคา” ในการซื้อขายเนื่องจากมีความเดือดร้อนการเงินทำให้กิจการ “ขาดสภาพการคล่องตัว” จึงต้องหมุนเงินด้วยการขายพระที่สะสมไว้ มาใช้จ่ายเพื่อให้กิจการอยู่รอด

ซึ่งหลังจากผู้เขียนได้เห็นทั้ง “พระเครื่อง” ที่ติดรางวัลชนะเลิศพร้อมใบ “ประกาศนียบัตร” ที่รับรองว่าเป็น “พระแท้ติดรางวัล” แล้วจึงต้องบอกกับ “เสี่ย” ผู้นั้นไปตามความเป็นจริงว่าทั้งพระและใบประกาศล้วนแต่เป็น “ของ ปลอม” พอได้ยินเสี่ยผู้นั้นก็แทบ “ลมจับ” ก่อนบอกผู้เขียนว่าซื้อมาในราคาตั้ง “๕-๖ ล้านบาท” โดยที่ผู้นำมาเสนอขายระบุว่าพระองค์นี้ชนะการประกวดจากงานนั้น และพระองค์นั้นชนะการประกวดจากงานนี้อีกทั้งแต่ละงานประกวดล้วนแต่เป็นงานระดับยักษ์ก็เลยซื้อไว้แล้วเก็บเงียบ เนื่องจากผู้ที่นำมาขายก็ล้วนแต่เป็นผู้ที่ อยู่ในวงการพระ และคุ้นเคยกันพอสมควรจึงเชื่อว่าเป็น “พระแท้” เลยไม่คิดจะนำไป “เช็ก” หรือนำไป “ตรวจสอบ” เพราะเชื่อใจกัน

ส่วนบรรดา “พระเก๊” ที่มีใบประกาศนียบัตรรับรองว่าแท้และติดรางวัลมานั้นก็ล้วนแต่เป็น “พระยอดนิยม” ราคาแพงอาทิ “พระสมเด็จวัดระฆัง, วัดบางขุนพรหม, รูปหล่อหลวงพ่อเงินวัดบางคลาน, พระปิดตาหลวงพ่อแก้ววัดเครือวัลย์, เหรียญหลวงพ่อกลั่นวัดพระญาติ, เหรียญหลวงปู่เอี่ยมวัดหนัง” ฯลฯ ที่แต่ละองค์ล้วนแต่ราคา “เลข ๗ หลัก” ทั้งนั้นแต่บังเอิญเป็น “พระเก๊ยุคพัฒนา” ดังที่ผู้เขียนเคยกล่าวมาแล้วส่วน “ใบประกาศนียบัตร” ที่นำมาอ้างอิงก็บอกได้ว่าเป็น “ของแท้” เนื่องจากกระดาษและตัวอักษรที่ใช้พิมพ์ก็คือ “ของแท้” ที่สันนิษฐานว่าน่าจะ “หลุด” ออกมาจาก “โรงพิมพ์” ที่รับพิมพ์ให้กับงานประกวดต่าง ๆ แต่หากไม่ใช่ก็น่าจะหลุดรอดออกมาจากกระบวนการช่วงที่นำของ “ส่งกัน” ระหว่าง “โรงพิมพ์” และกรรมการจัดงานประกวดที่ได้ “รับมอบหมาย” เพื่อนำไป “ติดรูปพระ” ที่ติดรางวัลแล้วส่งต่อให้ “ท่านประธานกรรมการจัดงาน” และ “ท่านประธานกรรมการตัดสิน” แต่ละประเภททำการ “เซ็นชื่อ” ซึ่งหากท่านประธานกรรมการดังกล่าวข้างต้นมีความขยันก็จะ “เซ็นชื่อ” ด้วยตัวเองตามจำนวนรายการพระที่ติดรางวัลแต่หาก “ไม่ว่าง” ก็จะให้กรรมการใช้ตรายางลายเซ็นประทับแทน “ตรงนี้เอง” คือช่องโหว่ที่ก่อให้มี “ใบประกาศนียบัตรของปลอม” แต่ “แท้” เกิดขึ้นซึ่งล้วนแล้วแต่เป็นเพราะ “การควบคุม” หละหลวมเนื่องจากมี “เหลือบ” รอจังหวะที่จะสวมรอยทำปลอมออกมานั่นเอง

เพราะเรื่องของ “ลายเซ็น” นั้นปัจจุบันไม่ใช่เรื่องยากแล้วกับเรื่องการทำ “ปลอมแปลง” โดยการถอดแบบจาก “ลายเซ็นจริง” และหากสามารถนำ “ตรายาง” ลายเซ็นของประธานกรรมการทั้งจัดงานและตัดสิน ออกมาได้ใบประกาศนียบัตรของปลอมแต่ “แท้” ก็ยิ่งมีมากขึ้นเพราะผู้เขียนพบว่าใบประกาศนียบัตรงานประกวดใหญ่ ที่ทำรายได้หลาย ๆ ล้านบาทมักจะมี “ของปลอมแต่แท้” มากกว่าปกติเนื่องจากส่วนใหญ่มักจะใช้ลายเซ็นที่เป็น “ตรายาง” ประทับแทน “ลายเซ็นจริง”

หันมาพูดเรื่อง “ใบประกาศนียบัตร” ของพระที่ “ชนะเลิศ” การประกวดที่นักทำปลอมทำออกมาขายควบคู่กับ “พระเก๊” กันต่อเมื่อมาถึงตรงนี้แล้วก็อยากจะบอกว่าคงไม่มีใครปฏิเสธกับพระ ที่ผ่านการติดรางวัลจากการนำส่งประกวดนั้นย่อมเป็น “พระแท้” และ “สวย” อีกต่างหากจึงได้รับใบประกาศนียบัตรที่เปรียบเสมือนเป็นการ “การันตี” ในการนำไปขายได้ง่ายกว่าพระที่ไม่มีใบประกาศนียบัตรอย่างเช่น “พระสมเด็จจิตรลดา” ที่องค์ไหนหากมีใบ “พระราชทาน” ที่คนในวงการมักจะเรียกว่าใบ “ประกาศนียบัตร” พระองค์นั้นก็จะขายได้ง่ายและราคาแพงกว่าองค์ที่ไม่มีใบ “พระราชทาน” ด้วยเหตุนี้นักทำ “ของปลอม” จึงทำกันออกมาและสามารถทำได้ใกล้เคียงกับ “ของแท้” เช่นกันเนื่องจากหากนำไปขายควบคู่กับ “พระเก๊” แล้วจะสามารถขายได้ง่ายขึ้นนั่นเอง

ดังนั้นพระอะไรก็ตามหากมีใบประกาศนียบัตรแนบควบคู่มาด้วย นอกจากจะขายได้ง่ายแล้วยังสามารถทำราคาได้แพงกว่าอีกต่างหาก “พวกทำปลอม” จึงอาศัยจุดนี้ทำกันออกมาและหลาย ๆ ร้อยใบยังอุตส่าห์มี “ลายเซ็น” ของท่านนายกสมาคมผู้นิยมพระเครื่องพระบูชาไทย “พยัพ คำพันธุ์” ประทับไว้ด้วยเพราะยิ่งเป็นการ “การันตี” ให้ใบประกาศนียบัตรใบนั้นมีความ “น่าเชื่อถือ” มากขึ้น...บรรทัดนี้จึงขอเรียนมายังท่านนายกฯ “พยัพ คำพันธุ์” ผ่านตรงนี้เวลานี้ “ใบประกาศนียบัตรแท้” แต่ “ปลอม” แถมมีลายมือของท่านที่เกิดจากการ “ทำปลอม” รวมทั้งเป็น “ตรายาง” ประทับแทน “ผู้เขียน” เคยเห็นมาหลายใบแล้วจึงอยากให้ท่านปราบ “ความเหิมเกริม” ของพวกมันด้วยเพื่อลูกหลานของเราจะได้ “ไม่หลงทาง” กับการมาสืบทอดการอนุรักษ์พระเครื่องกัน.